Sloveens minimalisme tegenover maximalisme

Tja als je met vakantie bent dan wil je ook vakantie houden. Lekker rustig aan doen. Toch doet er zich een kans voor die een creatief als mijzelf niet kan weerhouden om iets te gaan doen wat achteraf bij anderen op veel weerstand kan stuiten. De dag nadat we vermoeid en voldaan de trip rond de Wörthersee hadden gemaakt. Wilden we de volgende dag niet zo heel veel doen afgezien van strandhangen en een beetje uitrusten. Mikael en Jesper hadden zich voor genomen om naar de Faaker See te gaan nabij Villach. Wat achteraf gezien toch nog een hele onderneming was om daar te komen. Zoals steil omhoog fietsen en afzien op een 2 baans N wegrijden waar hard gereden wordt (waar ze ook een mooie route hadden kunnen kiezen door het bos). Ik daarentegen ging naar het Porsche Museum in Gmünd. Naast dat Gmünd een mooie stad was op 1 uur reizen van Velden am Wörthersee kon ik de kans niet laten gaan om de oorsprong van het merk Porsche waar ik veel voor werk om daar even langs te gaan. Met de huurfiets naar het station gereden aldaar de trein gepakt te hebben naar Spittal en vervolgens de bus naar Gmünd. Een mooi stukje door de bergen waar chauffeurs toch voor ons doen roekeloos reden door de diverse haarspeldbochten alsof het niets is.

Gmünd zelf is een prachtig stadje. De bus rijdt door de stadspoort en komt uit op een prachtig plein met allemaal huizen, bedrijfjes en cafeetjes situerend uit de 17e en 18e eeuw. Snel het dorp rond gelopen wat overigens in een ogenblik te doen was. Hoogboven op een bergwand is er ook een fort waar ik niet geweest was. Maar het gaf wel een goede indruk over de historie van het dorp. Het Porsche Museum moet je niet vergelijken met het echte Porsche museum van Stuttgart waar het merk groot is geworden. Ferdinand Porsche is zijn merk echter begonnen in Oostenrijk in het plaatsje Gmünd zijn meest legendarische auto de Porsche 356 is ook hier ontworpen. Ferdinand Porsche is ook overigens ontwerper geweest van de Volkswagen Kever. Hoewel dit tot een paar jaar geleden dubieus begon te worden. De Kever is tijdens het Nazi regime in Duitsland groot geworden Hitler wilde de Porsche dé man was dat hij de Kever had ontworpen een Duitser in hart en nieren. Echter bleek een onbekende joodse ontwerpen de Kever ontworpen te hebben. Helaas weten we hoe het ging met het jodendom en het Nationalistisch sociaal regime.

Het museum gaf een goede indruk over Ferdinand Porsche hoe hij de eerste auto had laten maken (dat was in 1944) en de Porsche 356 constructie. Ook zijn zoon Ferdinand Alexander Porsche (Butzi genaamd) is ook uitgebreid aan het woord gekomen. Helaas is zijn meest bekende auto waar Porsche wereldwijde faam heeft gekregen een beetje ondergesneeuwd door de 356. De wervelende Porsche 911. Zeker in een jaar als deze waar de Porsche 911 50 jaar bestaat. Er stonden zeker wel een aantal 911 waaronder de 993, de Polizei 997. Maar de hoofdmoot was toch de oorsprong: 356. Toch vond ik het interessant aangezien ik ook werk over de Heritage: Erfgoed van het merk Porsche en dan komt zo'n museum bezoek toch goed van pas. Na het museumbezoek terug gegaan naar Velden waar ik er achter was gekomen dat Mikael en Jesper naar een ander meer waren gegaan. Alleen zij hadden de sleutel dus heb ik even lekker genoten op het terras totdat zij terug zouden komen. Daarna lekker gezwommen en vervolgens vroeg naar bed gegaan voor de volgende dag.

Met de taxi waren we de volgende dag naar het station gegaan om daar de trein naar Villach te pakken en een uur later de trein naar Slovenië af te reizen. Villach snel even rond gekeken. Achteraf gezien was het goed om onze hostel niet te boeken in Villach maar in Velden. Villach is in tegenstelling met de grote stad Klagenfurt niet zo heel interessant. Paar oude straatjes en huizen en dat was het dan. De rest was allemaal nieuwbouw. Villach staat er eerder om zijn musea bekend. Maar gezien het uur wat we hadden was er geen museum bezoek. In 1 uur hadden we het wel gezien en toen konden we de grens over met de trein. In de trein een half uur met mijn beste Duits met een oude Oostenrijkse vrouw gepraat. Best grappig overigens als zij zegt dat ik goed 'Deutsche sprechen können'. In Jesenice moesten we ook 1 uur wachten om de trein naar Bristica te pakken.

Slovenië is is met zijn 25000 m2 een klein land vergeleken met de grotere landen erom heen met nog minder inwoners: 2 miljoen om precies te zijn. Minimalistisch is er bijna alles. De trein station is niet veel groter dan het oude treinstation in Hooge Zwaluwe (mensen die dat niet weten moeten dat maar eens op gaan zoeken) maar dan niet goed bijgehouden. De intercity is gewoon een stoptrein die niet zou misstaan als een Duitse S-Bahn trein. De kleine dorpjes zijn niet groter dan de Helkant waar ik jarenlang gewoond heb (voor de mensen die het niet weten zoek het maar op!). Erger nog ze zijn niet groter dan Blauwe sluis. Bristica is het grote dorp. Wat in verhouding niet veel groter is dan Wagenberg. Maar voor Sloveense begrippen groot. Groot zijn wel de Alpen. De bovenvallei waar het Bohinj meer zit. Onze bestemming. Ljubljana en het meer van Bled zijn de eerste twee bestemmingen die veel reizigers aan doen. Aangezien wij dat al hadden gezien en ik Slovenië een mooi land vind wilden we naar het meer van Bohinj.

Geen spijt achteraf want het meer van Bohinj is er echt prachtig. Je moet het vergelijken met de Noorse fjorden met water. Maar dan zijn de bergwanden nog steiler en hoger. De hoogste berg is vanaf dit meer te zien: Triglav. Overweldigend groen en de bergen plus het water maakt het wat ruiger dan Bled en Velden am Wörthersee. Wat ik mooi vond is dat er wel toeristen zijn maar die zijn er echt om daar iets te doen, ze komen daar echt met een doel wandelen, hiken, outdoor doen enz.. Het is veel minder commercieel. Wat het geheel wat puurder oogt. En de mensen komen hierheen om 1 te worden met de natuur en de rust. Bled en Ljubljana hebben hun schoonheid maar de schoonheid is hier toch wel het puurst.

Zoals ik al zei waren we hier gekomen niet alleen voor de prachtige natuur maar om outdoor te gaan doen. We wilden gaan Canyoning doen en raften. De jongen van de outdoor organisatie vertelde ons dat het wel moeilijk wordt om te gaan raften omdat de waterstand erg laag was. Te laag voor Sloveense begrippen. Het had 3 maanden niet geregend. Zelfs de diverse afwaterings kanalen in het dorp Ribcev Laz, waar de Hostel onder valt, stonden droog. Canyoning ging wel. Eerst rustig uitgeslapen en nog naar een ander dorp gelopen die dag en 's middags konden we ons op gaan maken voor een 3 uur durende tocht door het ravijn. Naast ons drieën was er een gids en nog twee Fransen. Het parcours die we hadden gekozen was niet de misselijkste. Canyoning is een sport in een natuurlijke speeltuin. Een kloof/ravijn waardoor je moet springen. zwemmen, klimmen, abseilen en glijden. Letterlijk ben je een met de natuur. Ik heb diverse Canyonings gehad. Maar ik heb nog nooit zoveel gesprongen. Diverse grote sprongen van 3 meter tot en met de koningssprong van 8 meter hoog. Mikael en Ik hadden er geen problemen mee omdat we wisten wat we er van moesten verwachten. Jesper daar en tegen vond het toch eng. Een paar sprongen had hij wel gedaan. Maar sprongen van 4 meter en hoger ging toch te ver en toen besloot hij liever met het touw naar beneden te abseilen. Ik heb Jesper nog nooit zo bleek gezien na de eerste sprong. Achteraf vond hij het wel leuk, zeker dat hij abseilend naar beneden kon. Die avond hadden we onze ervaringen uitgewisseld met 2 Nederlandse dames die ook op interrail trip waren van 1 maand. Een van hen had ook Canyoning gedaan. En het was leuk om met gelijkgestemden te praten over de diverse ervaringen die we op hadden gedaan.

Nou ik had je verteld dat het in 3 maanden niet geregend had. Kan ik je vertellen dat het schrijven van dit verslag vandaag. Het met bakken uit de hemel komt.