Kroatië, strand, voetbal, Dalmatië & oude steden

De dagen verstrijken ontzettend snel als je van stad naar stad reist. Het is inmiddels al meer dan 1 week verstreken toen we vertrokken waren in Milaan. Het mooie Ljubjana hadden we achter gelaten en we waren vrij laat in de middag vertrokken naar Zagreb. Ik kon de rest niet aandoen om de trein van 8 uur 's ochtends te pakken dus werd het de trein van 14.45 's middags. De treinrit was hartstikke kort vergeleken met de trein trip van Firenze naar Ljubjana. Na een kleine 3 uur waren we in Zagreb. Tussendoor nog een grenscontrole meegepakt want we zitten officieel niet meer in de Europese Unie zone. Dus een stempeltje is altijd welkom.

Zagreb is andere stad als Ljubjana. Waarbij je bij Ljubjana meer iets meekreeg van een provinciestad is Zagreb echt een hoofdstad. Veel mensen, vervoer, oude gebouwen maar ook nieuwe gebouwen en toeristen uiteraard. De eerste avond nadat we ingechecked hadden zouden we gaan uit eten. Alleen ik zag op de computer dat Dynamo Zagreb moest spelen tegen Karlovac. En als groundhopping fan moést ik daar heen. Want als er een hobby is is het deze hobby wel om buitenlandse voetbal wedstrijden te bezoeken. Ik liet de rest achter en ging naar de wedstrijd. Het stadion is aan de buitenkant nog een oud oost europese look. Aan de binnenzijde is het een mooi modern stadion waarbij 25000 (of meer) mensen plaats kon nemen. Helaas waren er niet zo heel veel bezoekers, zo'n 3000. De belangrijkste supporters de Ultra's waren niet aanwezig. De harde kern van Dynamo (ook een van de meest gevreesde van Kroatië) de Bad Blue Boys boycotten al heel het seizoen de wedstrijden omdat ze het niet eens zijn met de manager van de club. Waarschijnlijk ook dat de manager de supporters de schuld gaf voor de sancties van de UEFA tijdens europese wedstrijden. Toen hadden ze behoorlijk lopen rellen in de buitenlandse steden. De wedstrijd was heel aardig eigenlijk. Kroatische voetbal stelt niet zoveel voor maar het was duidelijk dat Dynamo Zagreb de topclub is. Met 5 - 0 werd Karlovac aan de kant geveegd.

De volgende dag zijn we een rondje gaan lopen in Zagreb eerst naar boven geweest waar Zagreb ontstaan is op een heuvel. Niet in tegenstelling tot meeste steden aan de voet van de rivier. Alhoewel huidige stad nu wel aan de Sava ligt. Maar in vroegere tijden lag de stad hogerop aan de voet van de berg. De oude stad heeft wel de herkenbare habsburgse stijl. Omdat Kroatië vroeger ook onderdeel is geweest van het Habsburgse rijk (tot aan de 1e wereldoorlog) tot dat Italië aanspraak maakte op Dalmatië/Kroatië. Het is een mooi oud centrumpje boven met oude gebouwen de bekende Sveti Marka Kerk (sint Marcus) was inderdaad de moeite waard. Waar ook de herkenbare Habsburgse stijl in terug kon zien op het dak. Daarbij zagen we ook een kleine groep soldaten in de 16e / 17e eeuwse kleding door de stad heen lopen. Vervolgens lieten we ons verdwalen in diverse steegjes waarbij na een mooi overzicht over de stad nog iets gingen gaan drinken. Daarna gingen we de grote tocht doen beneden in de stad. Wat eigenlijk niet zo heel veel was in tegenstelling tot de oude stad bovenin. Maar plichtmatig hadden we dat gedaan. Waarbij we het nationale archief, nationaal paleis, concertgebouw zagen. Heel de groep begon zich moe te voelen en tegen 5 uur zijn we terug gegaan naar de hostel waar we eventjes bij moesten komen. En iedereen zijn ding kon doen. Jeanine en ik gingen skypen en Ed moest een schoonheidsslaapje doen. Maartje en Mikael waren bezig met de groente aan het snijden die ik later zou koken. Pasta werd het deze keer. Ik had de Spanjaarden nog gezien die met ons mee waren gelopen naar de hostel (die hadden geen reservering dus moesten ze ergens anders heen). Die we later nog zouden tegenkomen bij het kleine festival in de oude stad. Wat ontzettend sfeervol was. Helaas konden we niet zo lang blijven omdat we de volgende dag er vroeg uit moesten.

De volgende dag moesten we vroeg uit de veren om de trein te pakken naar Split. De Rit naar Split was een lange. Van ruim 5 uur. Maar de tocht was wel ontzettend mooi. Veelal bochtenwerk op een single track. Soms moest de trein stoppen omdat er een andere trein in de tegenovergestelde richting op de singletrack zat. Snel even stoppen in diverse plaatsen waar de passagiers heel snel eruit gingen om te gaan roken. De groep probeerde op verschillende manieren te slapen. Op de tafel. Op de stoel, rechtop op de stoel, zijwaarts enz. Maar ik kan je vertellen: die stoelen zaten voor geen 1 meter

Eenmaal in Split aangekomen was het duidelijk dat het een drukke toeristische stad is. Het is anders dan Zagreb. Ik zou het een beetje kunnen vergelijken als Palma de Mallorca of Kos stad op het eiland Kos. Het is ook een vakantiebestemming van duizenden Europeanen: Duitsers, Engelsen, Zweden enz. Door hordes van mensen kwamen we aan bij de hostel om daar in te checken en vervolgens als een gek naar het strand te gaan. Want daar waren we echt aan toe: op het strand liggen. Zeker na 8 dagen reizen. Echt gerelaxed op het strand en gezwommen. Heerlijk zeewater overigens. Rond half 7 zijn we terug gegaan. En ik ben naar een wedstrijd van RNK Split geweest. De volgende voetbal wedstrijd tijdens onze toch. Ook dit keer ging ik alleen. Dat was heel makkelijk te vinden. Wedstrijd was leuk. Publiek was leuk. RNK Split is niet zoals de beruchte Hajduk Split. Hajduk heeft wel een mooie historie. Het heeft een van de oudste supportersgroepen ter wereld. De Torcida (sinds 1950). De Graffiti vind je overal over in de stad over de Torcida van de grootste club in de stad. RNK is eerder een familieclub net als Sparta Rotterdam of Queens Park Rangers. Maar wel leuk met wat mediterrane passie maakte de wedstrijd wel aangenaam. Het uitvak overigens had wel wat meer praatjes door meer te zingen. De wedstrijd eindigde in 2 - 2. Waarbij RNK een doelpunt tegenkreeg in de laatste minuut (penalty) waarbij een gast van Split eraf moest. Het stadion was nog kleiner dan die van RBC 4500 plaatsen. En dat is gewoon de top van de Kroatische eredivisie! Kun je nagaan hoeveel mensen dat er waren. Zo'n 2500 supporters.

Na de wedstrijd was ik eventjes verdwaald want ik had geen idee hoe ik terug moest lopen naar de hostel. Snel eventjes opgefrist de anderen opgezocht en zijn we wezen stappen in Split. Stappen is niet echt eenvoudig omdat er niet echt 1 straat is waar allemaal cafe's en clubs zijn om wat te gaan drinken. D'r is wel een enorme boulevard en er zijn genoeg cafeetjes her en der verspreid maar geen danscafeetjes om ergens te gaan stappen. Na wat omzwervingen bij het hostelcafe, en een bar aan het strand kwamen we uit aan het begin van de boulevard waar we konden dansen in de open lucht. Keer eens wat anders... maar wel leuk. Op de beats en de drank werd het voor het eerst een latertje. Ik ben de eerste weer die er uit is om dit verslag te schrijven. De rest ligt zijn roes uit te slapen.