Van de Dalmatische kust naar roerig Bosnië

Een aantal dagen verder heel wat ervaringen rijker. Na het strandhangen in Split hadden we toch nog even tijd om iets mee te krijgen van de oude stad in Split. Als je al die toeristen wegdenkt dan is Split toch nog interessant. Split is ontstaan in de Romeinse tijd toen een Romeinse keizer een paleis had gesticht. De stadsmuren van dat paleis is nog steeds zichtbaar daarbij hebben in de volgende eeuwen tijdens de Venetiaanse en de Habsburgse overheersing vele aanpassingen gedaan aan de stad. Zo zijn er stadswallen, huizen binnen de stadswallen, een grote promenade enz. aangelegd. De bekende oriëntatiepunt is de toren van de Katherdraal. Een typerende kerk dat vanuit heel de stad te zien is. Na de laatste dag strandhangen in Split hebben we nog een drankje gedaan (wat we overigens elke avond doen) en dan op tijd naar bed.

De volgende dag hadden we de bus naar Dubrovnik gepakt die vlakbij het treinstation klaar stond. Helaas waren er veel dubbele boekingen gedaan. Omdat we een van de laatste waren die onze tassen in de bus hadden gedaan. Kwamen we ook als een van de laatsten in de bus. Alle plekken waren bezet dus konden we heel de rit gaan staan. Het zal toch niet dat ik heel de rit van 3,5 uur moet gaan staan dacht ik zo. Gelukkig was dat niet zo want na de eerste drukke plaats, we zijn dan 1,5 uur verder, gingen er veel mensen uit de bus en konden we staan. Maar we waren niet de enigen want er waren genoeg andere mensen die de touringcar gebruikten als lijnbus. Dus op een gegeven moment stond heel het gangpad vol met staande mensen. Wat overigens ontzettend onveilig is. Als je bedenkt dat de chauffeur ook goed was om keihard te gaan rijden over een smalle N-weg waar veel verkeer was en dat er aan eenkant nauwelijks vangrail was aan een bergwand die steil naar beneden ging diep de Adriatische zee in. Voordat we Dubrovnik hadden bereikt moesten we nog door een stuk Bosnisch grondgebied. Het stuk waar Dubrovnik ligt is een enclave in Bosnisch grondgebied. Vergelijk het met Baarle-Hertog (een stukje België) in Nederland.

Dubrovnik is een mooi stad alles is gecentraliseerd rondom het oude fort aan uzi uit lang vervlogen tijden. De stad heeft diverse overheersers gehad. De Illyriërs, het oude Byzantijnse rijk, de slaven, de Venetianen, de Hongaren en uit eindelijk de duo Monarchie: Oostenrijk - Hongarije. Het laatste volk die probeerde deze mooie historische stad, staat overigens op de lijst van de Unesco, in te nemen en/of te vernietigen was het voormalig Joegoslavische leger (lees: Serven). In 1991 hebben ze uit provocatie, te meer om de Kroaten te dwingen om de troepen ergens anders weg te laten trekken, de stad gebombardeerd met mortieren en granaten. Heel de stad zijn daken, muren of zelfs hele panden verloren gegaan. 'De Parel van de Adriatische zee' bestaat uit een enorme stadsmuur die de gehele oude binnenstad omringt. Overigens is het erg duur als je hier uit eten wil gaan. En er lopen hier duizenden toeristen per dag. Wat ik overigens niet verwacht had. Onze hostel lag gelegen in het hartje van deze historische stad. Diverse kleine steegjes en gebouwen maakt het heel authentiek. Je kan er zo in verdwalen, zo groot is namelijk deze stad. We hebben de stadsmuur beklommen, in de volle zon, diverse kerken van binnen gezien. Genoten van de straatjes, de steegjes en de diverse pandjes die op hoger grond lagen. Omdat we nog steeds moe waren hebben we een paar uur op het strand gelegen om vervolgens nog een mooie boottocht te maken voor de stad en om het eiland die voor de stad gelegen ligt. Even weg uit de drukte genoten we van de zonsondergang en de stilte van de kabbelende zee. Ed was de eerste van onze groep die eerder weg moest. De volle dag dat we in Dubrovnik waren hebben we hem uitgezwaaid. 5 kleine negertjes... en toen waren er nog maar 4. Ik hoorde achteraf dat Ed bijna nog alleen op het vliegveld gestaan had omdat zijn ouders niet wisten dat hij die dag zou landen. Natuurlijk hebben we een aantal drankjes gedaan in de diverse kroegen en barretjes die de stad rijk is. Maar we konden de laatste dag in Dubrovnik niet al te lang hangen want er wachtte een lange reis naar Bosnië-Herzegovina.

Op het busstation in Dubrovnik toen we op de bus moesten wachten kwamen we weer de 2 Spanjaarden tegen die we in Zagreb tegenkwamen. Heel de reis naar Sarajevo hebben we met ze opgetrokken. We hadden 3x een paspoort controle om de Kroatisch grondgebied uit- en in te gaan om vervolgens weer bij een drukke grensovergang er weer uit te gaan. Bosnië kent een roerige historie. Iedereen kent de burgeroorlog die jaren lang in Bosnië-Herzegovina gewoed heeft, waarbij bij diverse mensen Sebrenica nog helder in het geheugen ligt. De website van Buitenlandse Zaken was duidelijk: relatief rustig maar blijf op de grote wegen en paden omdat er hier en daar nog landmijnen liggen. Dus dit is voor zover het meest 'rauwe' gebied tijdens onze reis. Diverse plaatsjes kwamen er voorbij en de resten van de vreselijke burgeroorlog zijn nog steeds zichtbaar. Afgebrande huizen, geblakerde huizen, kapotgeschoten huizen, kogelgaten in de muren enzovoorts. Bosnië-Herzegovina is het enige land naast Turkije waar van de meerderheid van de bevolking Moslims is. Helaas is het land geen eenheid omdat het uit twee gebieden bestaat. De Kroatische-Bosnische (Moslim) federatie en het Bosnisch Servisch gebied (Srpska). Het zijn twee totaal verschillende landen, qua geloof en cultuur. Wat overigens niet vanuit de burgeroorlog is ontstaan maar de scheidingslijnen zijn eeuwenlang geleden ontstaan toen de Turken een groot deel van het zuiden van Europa in handen hadden. Waarvan grote delen van Servië, een stuk Kroatië en ook Bosnië (ook Griekenland, Montenegro, Macedonië enz.) onder de Turken vielen. Dat roerige historie maakt het tot op de dag van vandaag niet eenvoudig om de vrede te bewaren omdat alle landen op zoek zijn naar hun eigen identiteit om deze weer op te kunnen bouwen. De Moslim identiteit is goed zichtbaar op het Kroatisch-Bosnisch grondgebied.

In Mostar waar we uitstapten kregen we een gevoel alsof we in de oude stad van Istanboel terecht kwamen. Klein steegjes en stadjes met veel Oosterse invloeden met de daarbij horende winkeltjes. De bekende brug van Mostar Stari Most was de bekende trekpleister waarvan ook het historische gebied erom heen. Superleuk om er eventjes doorheen te lopen. De brug die overigens erg steil is was een aantal jaar geleden volledig herbouwd. Tijdens de Burgeroorlog hebben de Kroaten de brug vernietigd maar is later weer gerenoveerd. Op zijn 'Japans' hebben we in 50 minuten tijd de historische stad gezien om vervolgens weer heel snel terug te gaan naar het station. Om daar de trein te pakken naar Sarajevo. De treinritten duren heel lang in Bosnië daarbij is de infrastructuur nog lang niet zo goed als in West-Europa. We hadden de bus kunnen pakken maar omdat we interrail hadden was deze rit een gratis rit. De treinrit duurde lang heel lang zelfs bovendien was dit een 'echte' treinervaring. Eerst hadden we vertraging en vervolgens nadat we in de trein zaten was het loeiheet. De maximale temperatuur die vandaag bereikt was, was 53 graden. In de trein was het niet zo heel veel koeler. Bij gebrek aan airco, was arko (Alle Ramen Kunnen Open) de enige optie. Maar die konden niet allemaal open. Na 50 minuten rijden stond de trein stil en die bleef stil staan. Iedereen stapte uit en hoorden dat de trein minimaal 1 uur stil zou staan omdat er iets mis was met het spoor. Wachtend wat er ging gebeuren viel de avond en werd het snel donker. Tijdens de treinrit hadden we een paar Duitsers leren kennen (die een Bosnische achtergrond hadden) dus het wachten ging wel snel voorbij door veel met elkaar te praten. Uiteindelijk kon iedereen er weer in en 's nachts heel laat kwamen we op een slakkengang Sarajevo binnen. Na wat omzwervingen in de Bosnische hoofdstand konden we eindelijk de hostel vinden waar we hartelijk ontvangen werden door de eigenaresse en 3 gasten: een Deen, een Italiaanse en een Amerikaanse. Goed en wel werd het nog later door leuke gesprekken met elkaar te voeren.