Naar de Adriatische zee

De regen was verdwenen de volgende dag in Bled maar op het moment dat je het mooi weer is moet je weer vertrekken. Jammer ik vond het een mooie plek. We komen volgend jaar zeker terug naar Slovenië. De we vervolgden onze reis van Bled naar de hoofdstad van Slovenië: Ljubjana. Een mooie stad waar we graag naar terug gingen. Met de bus 1,5 uur de Juliaanse alpen uitgereden en vervolgens op het busstation uitgestapt. Het busstation dat pal voor het treinstation ligt. De spullen even gedropt in de kluis en door de stad gewandeld. Het viel ons op dat het drukker is dan vorig jaar. Meer toeristen, al kan het ook aan de tijd van het jaar liggen omdat we vorig jaar in augustus zijn weggeweest. Vervolgens om een uur of 15u de trein gepakt richting Rijeka. In het treincompartiment kwamen we iemand uit Oostenrijk tegen en 2 engelse meisjes. Elk natuurlijk met een eigen verhaal. Wat me opvalt is dat iedereen wel een eigen manier van reizen heeft. De een die gaat zonder interrail naar Rijeka en vervolgens 2 weken vertoeven op een van de Kroatische eilanden. De anderen hebben al 3 weken gereisd, gewerkt op een boerderij in Zwitserland een hele toch door Frankrijk, Tsjechie en Oostenrijk opzitten. De reis ging voorsproedig ook een stempeltje mee kunnen pakken op de grens van Slovenië en Kroatië. Vervolgens kwamen we aan in Rijeka.

Rijeka is van oorpsrong een Austro-Hongaarse stad dat viel onder het gezag van de Hongaarse kant van de dubbelmonarchie. Een havenstad die moest concurreren met die van Trieste (die destijds onder de Oostenrijkers viel). De Hongaren (en later de Italianen) zijn verdwenen maar de haven is gebleven. Nog steeds is het een van de speerpunten van de Kroatische economie en indirect ook die van Hongarije. Voor toeristen kan het wat tegenvallen. Het is daarom ook goed dat wij er maar 1 hele dag zijn. Volgens een paar Belgische meisjes (toevallig uit de grensgemeente: Hoogstraten) hadden we beter naar Pula of naar Rovinj kunnen gaan. Tja ach iets voor volgend jaar. Toch nog heel wat kunnen zien. Uiteraard de haven zelf. En de oude Astro-Hongaarse gebouwen langs de kade en in de stad. Toch is het hoogtepunt Trsat een fort dat hoog op de heuvel is gebouwd en belangrijk was voor de verdediging van de stad.

Hoogtepunt is dan ook letterlijk want voordat we daar waren moesten een trap op van ruim 500 treden. Vernoemd naar een Kroatische held: Petar Kruži die verschillende gevechten had geleverd tegen de Turken. Ook in de nabijheid van het Fort is ook het Kerk gebouwd met daarbij een heiligdom en klooster. Het is een van de belangrijkste bedevaartsoorten voor de heilige Maagd maria. Niet alleen in Kroatië maar ook ver daar buiten. Het verhaal ging over dat een paar houthakkers zich afvroegen in 1291 wat het huisje op de heuvel was. De pastoor wist raad en zei dat het een huisje was van Nazareth van de heilige maagd maria. De engelen hadden het verplaatst omdat het te beschermen tegen de invallende turken. Na 7 maanden werd het huisje verplaatst naar de eindbestemming in Lorreto. Om de mensen in Rijeka niet te teleurstellen hebben ze daar een Franciscanen klooster gebouwd wat later omgevormd werd tot Maria-bedevaartsoort. Wat me opviel is dat het Katholicisme in Kroatië een serieuzere aangelegenheid is dan in Nederland. Het mooiste moment dat het samenkwam was een altaar met alleen maar kaarsen op speciaal voor de heilige maagd Maria.

Tweede helft van de middag zijn we nog een keer naar het station geweest omdat we nog een paar dingen uit moesten zoeken voor de trein naar Hongarije. Want ook hier in Kroatië kennen ze spoorwegwerkzaamheden. Er was weer van alles onduidelijk. Samenvattend de trein tussen Zagreb naar Budapest (waar we onderweg uitstappen in Siofok) zou eerst niet rijden, volgens andere bronnen weer wel, en daarna zou hij normaal rijden. Pffff maar goed we zijn er uit. Het rijdt wel tot het punt van de onderbreking. Iedereen gaat de bussen in en daarna gaat iedereen er weer uit de trein in. Tja ach... de NS kan wat dat betreft nog onduidelijker zijn.