Eindbestemming in zicht: Praag!

De dag was aangekomen om te vertrekken uit Slowakije. Net voor het middag uur de internationale trein gepakt richting Tsjechië. Na een relatief korte (interrail)rit van 1,5 uur kwamen we aan in Brno. Brno is de tweede grote stad van Tsjechie met een stedelijk gebied van ruim 300.000 mensen. We checkten in bij een leuke hostel in het hartje van de binnenstad. Op onze kamer sliep een Deen waar we gelijk mee aan de praat raakten. En gedachte wisselden over Brno. Met dat advies gingen we Brno in. Een kleine 10 minuten was het de heuvel op om het kasteel te zien en daarna gingen we naar beneden om de binnenstad te bekijken. De binnenstad is voornamelijk laat 18e en begin 19e eeuws. De gebouwen zijn gebouwd rondom de Kathedraal van Sint Peter die op een heuvel staat. En van heinde en ver te zien is. Altijd een goed markeringspunt mocht je een keer verdwalen. Alhoewel verdwalen zul je niet zo snel Brno want de binnenstad is zeker in een halve dag te zien. Naast diverse kerken en parken gehad te hebben hadden we besloten om zeer goedkoop te gaan eten. Ik zou namelijk gaan koken. Wat geïmproviseerd met de pannen (aangezien er niet genoeg grote pannen waren). Bij het eten leerden we een paar Canadezen en een Duitse kennen. Alhoewel die Duitse nogal ongewild in het gesprek met de Canadezen wist te manoeuvreren wat jammer was want die Canadezen braken het gesprek snel af. Daarna voor een lange tijd in een bad gezeten. De eerste hostel ooit waar een bad aanwezig was. Heerlijk om eventjes in weg te dompelen. Die avond nog even de lokale bar opgezocht. Alhoewel we eerst nog een half uur door de stad aan het zoek waren naar een bepaalde bar waar Ed graag naar toe wilde. Maar die bar bleek achter gesloten te zijn. Toch nog genoten van de avond want Maartje werd op klokslag 12u 's nachts 22 jaar. Een leuk moment om stil te staan en haar verjaardag ingeluid.

De volgende dag waren we in afwachting van Mikael die na het ontbijt langs zou komen. Hij kwam speciaal voor Maartje's verjaardag en zou vanaf dit moment bij ons reisgezelschap toevoegen totdat we terug gaan naar Nederland. Best grappig als je bedenkt dat vorig jaar het reisgezelschap alleen maar dunner werd totdat ik alleen overbleef. Met Mikael de rest van de stad nog gezien inclusief de Sint Petrus Kathedraal. En die avond weer lekker gekookt waar ik daarvoor nog een beetje heibel gemaakt had in de lokale supermarkt (Lees de Tsjechische variant van de Albert Heijn: aangezien het onder Ahold Czech republic valt haha). Bij het afrekenen gaf ik een oude cassière een Hongaarse muntstuk. Wat ik op dat moment niet wist dacht ik dat het een muntstuk was van 20 Tsjechische Kronen. Wat al bij die mevrouw het water op het kookpunt stond om te ontploffen. Maar ze was zelf ook niet echt vriendelijk om te zeggen... 20 Forint. Dus gaf ik nog een muntstuk van 20 (ook forint) dat bleek ook niet goed te zijn. Het andere meisje aan de kassa zegt dat ik 20 kronen moet betalen. Terwijl ik dacht dat ik dat ook deed. Dus wilde ik met brief geld betalen... wimpelde ze mij af. En de Supermarkt manager haar tot goede orde moest roepen. Soms kan ik door de grond zakken toen ik later met Mikael een treinkaartje moest halen waarbij ik datzelfde muntstuk gaf waarbij de loketdame aldaar zei dat het 20 forint was. En toen viel mij het kwartje. Anyway... leerzaam moment: in het desbetreffende land geen andere muntstukken in je muntvakje doen maar achterlaten in de hostel.

Na een avond in de juiste kroeg, die Ed eindelijk gevonden had, gingen we de dag erna richting Praag. Onze eindbestemming van onze reis. Een reis van 3 uur startte niet echt voortvarend. Normaal is het zo als je de trein in stapt naar je plek moet gaan die gereserveerd hebt. Als er mensen zitten vragen dat ze weg wilde gaan. Nou in dit geval ging het moeilijker. 2 Tsjechische mensen gingen weg maar een andere buitenlands koppel wilde niet weg. Die zeiden dat ze in Oostenrijk door de conducteur bepaalde plekken aangewezen hadden gekregen. Nu eenmaal in Tsjechie stapten wij in en was voornamelijk de vrouw van het stel die nogal protesteerde om weg te gaan. Dus ging ik heel de trein door om de conductrice te zoeken. Eenmaal gevonden probeerde conductrice haar te overtuigen dat wij recht hebben op die stoelen. Na wat gemor en protest gingen ze toch naar een andere zitplek. Wij dachten, we gaan er maar niet mee bemoeien dan is het 6 man tegen 2 en dan wil ze helemaal niet meer weg. Gelukkig ging de rest van de reis snel en we waren in mum van tijd in Praag.

Praag... 1,5 jaar geleden nog tijdens mijn lange euro-trip nog langs geweest. Een wereld van verschil. Tijdens de winterperiode toen ik daar was, was de stad haast uitgestorven nauwelijks toeristen. Nu val ik zowat over de toeristen heen. Toch blijft het een stad waar ik graag terugkom. Omdat er zoveel te doen en te zien is. Waar je zelfs na 10x terug komen steeds weer iets nieuws ontdekt. Praag is alles wat Brno niet is. Brno is een onderdeel van de Tsjechische provincie Moravië andere soort cultuur andere soort gebruiken. Praag is de uithoek van Bohemië (de grondleggers van Tsjechië) het is grotesker, meer bravoure, we laten zien wie we zijn. Aangekomen op het station wist ik door mijn eerdere bezoek precies hoe ik moest reizen. Wat de trip naar de hostel sneller ging (vorige keer was ik een half uur aan het uitvogelen hoe het metrosysteem in elkaar zat). De Hostel goedkoop en geeft ons een gevoel van een hotel dan van een hostel. Best groot, dus het maakt het ook sneller afstandelijk naar andere mensen toe. Met mooie weer van 30 graden gingen we de stad in. Op deze dag alleen de oude stad aan de ene zijde van de Moldau bezocht inclusief de oude Markt, begin van de Karelsbrug gezien. Langs de Moldau gelopen. En bij de toeristen op elkaar gepakt naar de grote astronomische klok gekeken. Daarna nog in een lokale bar (en op aanwijzen van Mikael de onofficiële tippelzone gezien) gegeten. Een korte slaap en daarna weer een cocktail gedronken in een bar niet ver van de hostel vandaan.

Een lekker ontbijt de volgende ochtend was overweldigend. Je betaalt er wel wat voor maar het ontbijt is wel om u tegen te zeggen. Zeker meer dan 5 tafels lang met alles er op en er aan: broodjes, fruit, worstjes, groente, enz. Met een goed gevulde maag gingen we met een gids mee die ons een gratis rondleiding gaf. Alleen in tegenstelling tot de vorige gids. Was deze gids niet zo enthousiast. Het was ook geen native die Engels als moedertaal had maar een Spanjaard. Die zoeken naar de woorden. Maar dan kan je het nog leuk brengen... maar dat viel een beetje tegen. Alles een beetje plichtmatig opdreunen. Maar goed na een interessante rondleiding door de oude binnenstad van Praag waar ik op bepaalde punten niet ben geweest dat 2 uur duurde kwamen we aan bij de Moldau waar wat gedronken hadden. De gids had wel enkele leuke anekdotes. De leukste was tijdens de oorlog waarbij het operagebouw gebruikt werd als hoofdkwartier van de SS. Echter op het gebouw stonden een paar beelden van musici en componisten. Een daarvan was een Joodse muzikant. Dat moest vanzelfsprekend eraf van Hitler. De SS gaf twee Tsjechen de opdracht om het beeld eraf te halen. De twee Tsjechen wisten aanvankelijk niet welke beeld dat was. Dus besloten ze maar te gokken en een van de beelden naar beneden te halen en op te ruimen. Het beeld wat weggehaald was bleek achteraf Bach te zijn. Niet alleen een Duitser maar ook Hitlers favoriete componist. De twee Tsjechen zijn overigens nooit gevonden door de SS en na de oorlog is dit verhaal naar buiten gekomen. De rest van de dag de andere kant bezocht van de Moldau inclusief het kasteel en de Sint Vitus Kathedraal waar we na een lange tocht en dag uitgeput (nog voor het eten) in slaap vielen in onze hostelkamer.