Weerzien van oude vrienden

Sopron is zoals in mijn vorige verslag te lezen een van de mooiste (kleinste) steden die we tot nu toe gezien hebben. Overal waar je keek in de omgeving buiten de stad zag je Oostenrijk. In de ochtend hebben Maartje en ik rond gelopen door de stad alle mogelijke musea bezocht waarbij het Sopron stadsmuseum het leukste was. Niet zozeer door de informatie (alhoewel dat ook erg interessant was) maar door 3 oude mensen, die zowat met pensioen zijn maar erg behulpzaam zijn. Je moet je voorstellen dat we aankomen bij een loket die half vervallen is en we twee uitdraaien krijgen van een kassamachine uit het jaar nul. Vervolgens moesten we de trap op waar we een oud vrouwtje tegenkomen en ze legt in half Duits en Engels uit hoe we moesten lopen. Het museum zat onlogisch in elkaar maar aan de hand van haar wisten we de weg te vervolgen. Bij elke kamer die we binnen kwamen deed ze handmatig het licht aan. Op de tweede verdieping kwamen we een oudere man tegen die ons in het Duits probeerde wat uit te leggen. Het was zo leuk en schattig om te zien met hoeveel toewijding het museum(pje) een leuk aanzicht te geven. Voor mij maken die mensen het museum. Na het museumbezoek verder de nauwe straatjes doorgelopen van Sopron. En hier en daar nog wat musea meegepikt. We waren vroeg terug bij de hostel om uit te rusten toen er een enorme plensbui kwam. Geluk bij een ongeluk een paar uur later konden we wat gaan eten was het weer droog. Daarna weer vroeg naar bed gegaan om de dag erna de trein naar Wenen te pakken.

De volgende dag zijn konden we nog net de trein van 10.15 meepakken naar Wien Neustadt. Wel een half uur van Wenen vandaan (omdat we de trein van 10.13 gemist hadden naar Wien Meidling) maar aangezien het openbaar vervoer in Oostenrijk erg goed is was waren we maar 15 minuten langer onderweg geweest. Eenmaal in Wenen zochten we een kluisje op om onze backpacks op te bergen. Aangezien we 6 uur voor de boeg hadden voordat we naar Bratislava zouden gaan konden we nog Wenen even mee pakken. Maar een kluisje vinden viel nog niet mee. Op Wien Meidling waar we aankwamen waren alle kluisjes vol op Wien Sud-Ostbahnhof waren helemaal geen kluisjes omdat heel dat gebied op de schop lag (Wien Sud S-Bahn en Sud Ostbahnhof worden samengevoegd). Vervolgens naar Wien Mitte ook niks te vinden vervolgens zijn we het gaan vragen toen bleek dat er op Westbahnhof er wel genoeg kluisjes zouden zijn. De stad doorkruist in de U-bahn om daarna op West Bahnhof te arriveren. Eenmaal daar waren ook hier alle kluisjes vol. Gelukkig konden we Duits en het bleek dat er nog een afgifte punt was om je bagage af te geven. Gelukkig maar anders waren we gelijk door Bratislava heen gegaan. Eindelijk konden we de stad in. Maar ik was wel even toe aan typische Oostenrijkse Kartoffelsuppe. In een snel rondvaart de stad door gegaan en na 1,5 uur besloten we de trein van 16.20 te pakken richting Bratislava. Wenen-Bratislava is een van de weinige agglomeraties waarbij de hoofdsteden zo dicht bij elkaar liggen. Op 1 uur en 10 minuten van elkaar. Eenmaal aangekomen snel even inchecked bij de hostel. En daarna zouden we op Juraj wachten.

Juraj een Slowaakse jongen die ik 2 jaar geleden heb leren kennen tijdens het IFHOHYP summercamp in Zwitserland. In die tussentijd heb ik hem al 2 keer gezien tijdens de AGM vorig jaar in Belgrado en 1,5 jaar geleden tijdens mijn lange Euro-trip (check mijn vorige reisverlagen maar eens op). Een warm welkom was het dit keer weer. Veel bijgepraat in de lokale bar. Niet veel later zouden Ed en Jeanine, die in Munchen hun eigen wegvervolgden richting Servie en Montenegro, ook in Bratislava aankomen. Dus het was een dubbele reunie. Goed om te zien dat Ed en Jeanine veilig de reis doorstaan hebben. Want het was nogal een lange trip voor Ed en Jeanine als je helemaal bij de Grens van Albanie je vakantie wilt vieren met de trein. Na het eten zijn we de lokale discotheek in gedoken in een oud bedrijfspand. Een bouwval die ze een andere bestemming hadden gegeven. Best tof om te zien zo. De discotheek bestond half uit een open bar en half uit een donkere dansvloer en een deel daarvan was verbonden met een balkon buiten waar helaas niets van gebruik werd gemaakt omdat het regende. Vrij laat gemaakt in de vroege uurtjes in Bratislava.

Onze hele dag in Bratislava bestond voor sommige uitkateren, ontbijtje halen en daarna naar de gratis rondleiding in Bratislava. Het was een onderdeel van de diverse hostels. De gids was een australische jongen die 10 jaar geleden was wezen backpacken in Europa en vervolgens is blijven hangen in Duitsland en vervolgens Slowakije. En zijn kost verdiende door de mensen tijdens de rondleiding van informatie te voorzien. Superleuke tour gehad van 2 uur. Een boeiende 2 uur. Over het roerige verleden van Slowakije: De Habsburgse tijd, Hongaarse tijd, Hongaarse-Slowaakse rivaliteit, de Ottomanen, de Mongolen, eerste wereldoorlog, Tsjechoslowakije, tweede wereldoorlog, fluwelen revolutie en uit eindelijk de onafhankelijkheid. Echt een toptijd gehad zeker zo'n iemand als ik die van geschiedenis houdt. De tour werd afgesloten en we begaven ons terug naar de hostel waar Juraj ons op zou wachten om ons mee te nemen naar de TV toren. Hoog bovenin hadden we een etentje met vrienden van Juraj. Sommige mensen kende ik nog van de vorige trip maar er waren ook genoeg andere mensen bij. Leuk om te zien en nieuwe mensen te leren kennen. Het leuke was dat die mensen op engelse (beginners)cursus zaten en zo de taal bij probeerden te spijkeren. Maar de boventoon was vooral Slowaaks. Waar ik nog niet zoveel van begrijp: alhoewel Pivo(=bier) snap ik wel. Na het etentje het uitzicht vanaf de TV toren zijn we naar ander deel van Bratislava gegaan om met ze te gaan paintballen. Een andere groep vrienden waren er al. Alleen het kon niet doorgaan. Maar we konden wel iets anders doen: airsoft. Dat is schietspel waar men met luchtpistolen schiet met kleine balletjes. Alleen het kon alleen door gaan als niet regende. Het was op dat moment droog. Maar toen de airsoft organisatie kwam met de auto in het afgelegen gebied van bratislava begon het te regenen dus kon het niet doorgaan. Het was wel tof om zo'n echt lijkende gun vast te houden. Vast ook de reden dat de sport in Nederland verboden is. Terug bij de hostel eventjes gerelaxed en wasje gedraaid om vervolgens weer te gaan eten met onze Slowaakse vrienden. Waarbij Ed nog werd gewezen op dat hij zich wat 'relaxer' en 'mannelijker' mag gedragen. Om als echt machoman het nachtleven onveilig te maken. Ik was na al dat gereis best moe en na de stap avond van die dag er voor wil ik weer vroeg in bed duiken. Omdat morgen de reis naar Tsjechie gaat.

In ieder geval vond ik het echt heel leuk Juraj weer te zien en weer nieuwe (Slowaakse) vrienden te leren kennen.