De dagen in Hongarije

Je moet er wat voor over hebben om tijdens je vakantie, om half 5 's ochtends op te staan om de trein te halen die naar Zagreb rijdt. Nou dat hadden we dus bij deze gedaan. Niet helemaal fris en wakker, slaapdronken naar het station gelopen om vervolgens daar te trein te pakken. Eenmaal in Zagreb na 4 uurtjes (en tussendoor wat geslapen te hebben) moesten we uit de trein stappen om vervolgens in dezelfde trein te stappen alleen paar wagons voorop. Deze 3 wagons zouden ons richting Hongarije (Boedapest) brengen waarbij de trein halverwege gesplitst gaat worden. Voor ervaren interrailers is dat wel bekend. Maar voor velen, ook niet zoals de man die in onze coupe zat tegenover ons: in het Kroatisch waarvan we 1 woord van konden verstaan: 'Osijek, Osijek??' Zeiden wij terug 'Boedapest Boedapest'. Dus die man (die samen met zijn vrouw was en veel te veel tassen had meegenomen) een paar keer in het gangpad op en neer lopen en navragen of deze trein naar Osijek ging. Vervolgens weer gaat zitten en zegt dat deze trein naar Osijek gaat. In het zo makkelijk mogelijk Engels inclusief met handengebaren probeerden we het zo goed mogelijk uit te leggen dat de trein gesplitst wordt een deel naar Osijek ging en het andere deel naar Hongarije. Oooow Osijek zegt die man... vervolgens een andere Kroatische jongen in zijn eigen taal uitleggen dat de coupe waar ze in zitten toch gesplitst gaat worden. Maartje de man wijst op de papieren van deuren dat de trein ergens anders heen gaat. Gaat die man weer een paar keer het gangpad door om vervolgens het gevraagd te hebben aan de conducteur uitEINdelijk in de goede coupe gaat zitten. Wel grappig om zoiets mee te maken.

De trein werd inderdaad gesplitst en we hoefden geen bus te pakken ivm werkzaamheden aan het spoor wat ons eerst wel verteld werd. Dus voor niks druk zitten te maken wanneer we er nou uit moesten. Bij de grensovergang een stempeltje van de douane mee kunnen krijgen en een strenge controle van de Hongaarse-EU-Douane gehad. Al snel kwamen we in de buurt van het Balatonmeer. Een van de grootste meren in centraal europa. Waar heel midden europa op vakantie gaat. Zo ook Duitssprekende mensen heel veel duitssprekende mensen gezien de twee taligheid langs heel de over van het meer. Net voor dat we bij Siofok uit moesten stappen kwamen er in Zamardi ontzettend veel mensen bij. Zoveel mensen dat ik toch achter mijn hoofd moest krabben of we al op moesten staan om in het gangpad te staan die uitpuilde van andere reizigers. Want ik was al snel bang dat we er niet tijdig uit konden. Gelukkig konden we er op tijd uit. Echter voor de mensen in Siofok-station konden de meeste mensen niet instappen. Omdat de trein te vol was.

Siofok staat in Nederland bekend als het vakantie en feestbestemming voor diverse jongeren. Vergelijk het met Salou, El Arenal, Chersonissos. Maar dan de Hongaarse variant. Toen ik hier was voelde ik me net weer een jonge puber die voor de eerste keer alleen naar het buitenland op vakantie ging. Siofok was trouwens voor elk wat wils. Niet alleen veel jongeren zijn er aanwezig ook veel kinderen en gezinnen (wat je op die andere bestemming juist veel minder ziet). Tja we zijn hier toch maar voor een paar dagen. Na al die culturele uitstapjes mogen we ook een keer de bloemetjes buiten zetten toch? Nou het was ontzettend gezellig die stapavonden in Siofok. Alleen voelde ik me wel wat te oud als je al dat jong volk ziet. Helaas viel het zonnebaden wel tegen. Juist op de hele dag dat we er waren liet de zon zich niet zo vaak zien. Veel bruiner (of zwarter voor mij) zijn we niet geworden. Siofok was heel ontspannen maar na een paar dagen heb je het ook gehad. Dus als het gaat vervelen gingen we naar de volgende bestemming: Sopron.

Om naar Sopron te kunnen moesten we eerst de trein nemen naar Boedapest-Kelenföld. Een van de 3 grote stations van Boedapest (de andere zijn Deli Pu en Keleti Pu). Van hieruit zijn we naar Sopron gegaan. Eerst nog 2 uurtjes gewacht op de andere trein. Waar we 1 uur in een cafe hebben gezeten om wat te drinken en te lunchen. Overigens een mooi sportcafe met oude Hongaarse sporthelden van weleer. Waaronder het gevreesde Hongaarse voetbalteam van 1950-1954. Net iets voor half 3 de trein gepakt naar Sopron. Een half private-lijn dit keer. De Raaderbahn is een van de weinige spoortracks die wordt beheert door een Oostenrijks-Hongaars concern (deels Öbb en deels Hongaarse Spoorwegen). Het had wel wat die kekke Groene kleur met geel. Eenmaal in Sopron leek het net of we helemaal niet meer in Hongarije waren. Het zag er allemaal zo schoon en zo 'Oostenrijks' uit. Niet zo heel verwonderlijk aangezien Sopron (of Ödenburg in het Oostenrijks) in handen van Oostenrijk was. Met het uit elkaar vallen van het Astro-Hongaarse Rijk kwam uit een referendum voort dat de bevolking graag Hongaars wilde blijven. Zo is de stad in 1920 overgegaan in Hongaarse handen. Morgen gaan we de stad echt verkennen maar we zien nu al dat het een mooie stad met veel historie, oude gebouwen. Zelfs zo oud dat de oude stadsmuur nog uit de tijd van de Romeinen stamt. Als klap op de vuurpijl hebben we de hostel wel als hoogtepunt ervaren. Het voelt bijna als een hotel inclusief ontbijt voor maar 17 euro per nacht per persoon. Soms kan reizen heel leuk uit de hoek komen.