Business relationships in Chongqing

Of ik nog iets bijzonders heb gedaan de laatste tijd. Tja waar zal ik beginnen. Het lijkt net of mijn dagen steeds drukker worden dat ik soms aan de rem moet trekken om de hoeveelheid informatie ontmoetingen binnen de perken te houden. Het moet ook ontspannen zijn nietwaar. Het semester is nu halverwege. Wat betekent ook een drukke periode voor de eind examen studenten (The Graduates). De expositie komt eraan inclusief the eind examen presentatie. Daarnaast heb ik ook al afscheid moeten nemen van sommige klassen. De ene klas zal ik wat meer missen dan de ander. Zoals de Visual Communication 3, ze waren wat stil in het begin maar op het eind hebben ze zich op creatief en menselijk vlak geopend. De liefde en de positieve energie die ze je geven. Zal ik inderdaad missen van ze. Ik heb nu Visual Communication 4 een totaal andere klas, die harder werkt maar tegelijkertijd stiller is.

Na 6 weken had ik een papiertje die me toestemming gaf om te reizen in China. Mijn paspoort had ik nog niet terug. Dus ben ik naar Wulong geweest. Een mooi bergzaam gebied met diverse nationale parken de Fur long caves, Fur long river, Fairy Mountain maar het mooiste is Vallei van de 3 bruggen. Hier zijn namelijk de grootste 3 natuurlijke bruggen van de wereld te vinden. En het is inderdaad erg imposant om er eerst boven op te lopen (met uit kijkpunt met doorzichtige vloer) en daarna er onderdoor te lopen. Ik had deze trip via de vertaalster Chris laten regelen. Een gezamelijk toer. Het is op zijn Chinees alles in een moordend tempo alles zien. Maar ik trok me daar niks van aan want ik nam mijn tijd. Maar het is het wel waard om alles te laten regelen. Als je in zo’n afgelegen gebied alles zelf moet doen waar ze nauwelijks notitie van Engels hebben wordt het moeilijker zoals Marie en Loes (twee andere docenten van MIADA) dat gedaan hadden. Alles op eigen houtje maar dat verbruikte zoveel energie dat doodmoe thuis kwamen.

Ook in en rondom Chongqing heb ik nog veel bijzondere dingen gezien. Diverse parken en wijken van Chongqing. Maar Huayan Temple een paar weken geleden was ontzettend waard om even alleen over het park en de tempel rond te dwalen. Typische Chinese Architectuur en een imposante gouden boeddha. Ook regelmatig nog naar diverse andere plekjes in de stad geweest van clubs, bars en cafe’s, restaurants en bij mensen thuis. We hadden een aantal keer een food gathering gedaan. Ene keer bij Kym waar iedereen iets moest gaan koken. Dus had ik wortelstampot gemaakt. Verrassend genoeg was de maaltijd als eerste op. Ik had gelukkig nog een schepje mee kunnen pakken. Maar er lag genoeg andere lekkernijen zoals Hollandse wentelteefjes, andijvie stampot, bier, Chinese hapjes enzovoorts. De week daarop was het bij Rens. Die heeft een aantal weken een eigen woning buiten de campus. Daar had ik tosti’s klaar gemaakt plus wortelstampot. Maar ook dat was erg veel. De helft bleef over. Wat voornamelijk ook kwam door de hitte want dan is je eetlust wat minder. De hitte varieert rond de periode april/mei tussen de 20 - 35 graden.

Op zakelijk gebied, om het zo maar even te noemen, heb ik nog diverse andere projecten lopen of ervaringen op gedaan. Mijn eerste ervaring was bij CQ Media. Via de vriend van Echo, de vertaalster, zijn vrouw werkt namelijk bij CQ Media. Een van de grotere news en media websites van Chongqing. Hoewel ik zijn vrouw heel even zag heeft een collega van haar mij rondgeleid die beter engels kon. Ik heb diverse afdelingen gezien, mensen gesproken, de filmstudio gezien. Helaas geen foto’s mogen maken omdat het verboden was. Maar erg leuk om te zien. De commitment is 24/7 zeker voor een nieuwswebsite. Ik heb het af en toe te doen met de editors die ook in het weekend moeten werken.

In 1 weekend tijd had ik eerst een expositie opening van de Contemporary Dutch Photography - stil leven. Georganiseerd door de Contemporary Art Museum in Chongqing en de de Fotografie museum FOAM. Tijdens de opening diverse mensen ontmoet zoals de curator van FOAM: Marcel Feil, Edwin Slegers (HKU), Thijs (Chongqing Collega Art & Design), en vooral supermooi werk gezien op fotografie vlak. Zeer minimalistisch soms (waar ik fan van ben) met minimaal aan kleur, terwijl sommige andere werken heel uitgebreid zijn. Toch was ik na een paar uur weg. Omdat ik me niet geheel comfortabel voelde omdat er veel mensen waren die interessant komen doen en die niet eens weten wat ze daar deden.

Het tweede gedeelte in dat weekend was de TEDx ChongqingSalon. Super interessant want het is mijn eerste TEDx. Voor de mensen die het niet weten is het een evenement waar diverse sprekers komen die iets komen vertellen over een bepaald onderwerp waar het voornamelijk is om mensen te inspireren. Dit keer ging het om de Nederlandse - Chinese (voornamelijk in en rondom Chongqing) relaties in combinatie met de EU. Veel Nederlandse sprekers aangehoord, in het Engels uiteraard, en veel interessante presentaties gezien. De een wat interessanter dan de ander omdat sommige onderwerpen niet zoveel met het hoofdonderwerp te doen hadden. Property Rigths (eigendomsrecht) in China vond ik interessant als ook de Urban Planning en de voor en nadelen daarvan. Ook Marcel Feil die ik de dag daarvoor had ontmoet kwam aan bod en vertelde over een bepaald fotografie project.

Tja kan je dit zakelijk noemen? Deels ook wel omdat er iets zakelijks uitkwam. In het 3 Gorges Museum (de museum van de 3 kloven) werd Koningsdag georganiseerd. Op uitnodiging van het Nederlands Consulaat (die nog maar 3 jaar bestaat, dat kwam voort uit de oorlog toen Chongqing tijdens de Japanse bezetting de oorlogs-hoofdstad was) werden alle Nederlanders uitgenodigd. Naast dat er Koningsdag werd gevierd werd er ook afscheid genomen van de Nederlandse Consul G. Tielman en zijn vrouw. Die ik overigens tijdens de Expositie opening en de TEDx ook al gezien heb. Maar ik heb hem voor de eerste de hand kunnen schudden een kort praatje mogen maken. En ondanks zijn functie is het een hele fijne man. En ik snap nu waarom dat hij zo’n groot netwerk heeft op kunnen bouwen juist door zo’n persoonlijkheid: betrouwbaar, vriendelijk, open, zakelijk wanneer het moet. En eindelijk eens mogen verlekkeren aan de ‘Hollandse producten’ die ik na 2 maanden wel gemist heb.

Het mooiste gedeelte is nog steeds een on-going project. Ik ben een paar weken geleden benaderd door Victor van Sichuan Fine Arts Institute (SCFAI). Om daar 5 workshops te geven. Ze zochten een docent die Engels kon en wilden graag dat deze docent workshops gaf in creatief denken in de praktijk. Aangezien ik mijn vak als Art Director heb kwam dat erg mooi uit. Ik had in de workshops voor genomen om de studenten wat sneller te laten concepten en te brainstormen. Als ook dat ze meer ideeën mochten bedenken en vooral dat ze uit zichzelf mochten. Ik kwam zeker na de eerste workshop achter dat de docenten daar heel leidend zijn. Zelfs Victor probeerde met mijn workshop te bemoeien. Maar daar probeer ik wel mooi mijn eigen weg in te vinden. Ik had ook een Syllabus geschreven voor de komende workshops. Maar ik heb noodgedwongen ook wat concessies moeten doen om dat in de latere workshops naar voren te laten komen. Wat wel buiten kijf staat is dat deze studenten zeer goed engels kunnen veel beter dan MIADA studenten. En dat hun manier van denken veel beter ontwikkeld is. Alhoewel ik wel denk dat MIADA studenten meer gewend zijn aan de manier van Westerse concept ontwikkeling. Ik kwam zeker in de eerste workshop tegen een muur van cultuur verschillen aan. Dat voornamelijk de SCFAI studenten zijn gewend om met 1 of 2 ideeen te presenteren en dat de leraar daarin ze begeleid (met andere woorden: de docent is eigenlijk de ontwerper). Dus het was even schrikken voor de studenten dat ik zei dat ik veel meer ideeen wil zien. Maar voor mij is dit een hele stap. SCFAI is een ander niveau, een broeinest van creativiteit en een hele eer om voor zo’n instituut te werken.

Hoe het nu gaat trouwens met mijn Chinees. Ondanks dat ik nog maar 3 lessen heb gehad. Is het wel handig om te tellen. Je komt wel een stuk verder. Ik merk dat ik nu een taxi pak dat ik beter de woorden ken zoals rechtdoor, rechts naar links of dat ik moet stoppen. Of de bestemming zoals Gongshang da Xue (CTBU). Maar het voorstellen gaat me goed af en de dagen en de jaren opzeggen gaat langzaam maar ik weet in ieder geval wel wat ik moet zeggen. Als ook het bestellen in een restaurant en de rekening vragen. Een paar grappige dingen zeggen tegen de studenten zoals Jia Jao (Hup! Kom op!) maakt het leven een stuk gemakkelijker. Wat natuurlijk af en toe ook op de lachspieren werkt bij de vertalers.