De laatste dagen...
Door: Budi
Blijf op de hoogte en volg Budi
13 Juli 2016 | China, Lhasa
The final countdown… een dezer dagen doet de single denken aan de band ‘Europe’. En Europe is inderdaad waar ik terug naar toe ga. Best gek eigenlijk de tijd is ontzettend maar dan ontzettend snel gegaan. Nog sneller dan met mijn wereldtrip. Omdat ik langere periodes had waar ik van plek naar plek moest reizen waardoor de tijd wat langzamer ging. Maar ik heb de versnelling gehad van het lesgeven en dan is de rit ten einde en dan heb je nog een paar weken in China. Na een week papierwerk was het dan ook echt gedaan.
De laatste weken in China zijn eigenlijk een beetje je tijd uitzitten. Ik had nog geluk dat ik nog een MIADA trip had. Docenten konden uit 4 trips konden kiezen die geheel worden verzorgd door de Universiteit. Ik had de meest uitdagende genomen (waar ik trouwens tijdens de trip pas achter kwam). De trip naar Dun Huang de noordelijke woestijnen o.a. de Gobi woestijn van China. Maar het was nogal een avontuur om er te komen. Een paar docenten Rens en Marie en Chris (de vertaalster) gingen mee inclusief nog een paar andere van de staff van MIADA. Op zaterdag middag pakten we de bus die klaar stond om ons naar het station te brengen van Chongqing (Chongqingbei). Met 150 man pakten we de nachttrein naar Xi’ning. De treinen zagen er iets anders uit dan ik gewend ben in Duitsland, Thailand of Spanje. Maar de bedden waren goed te doen. Om de tijd te doden spreek met je met een heleboel studenten die je dan beter leert kennen. Je doet spelletjes en je leest een boek. De volgende dag in Xi’ning aangekomen zijn we met de bus naar Kumbum Monastery gegaan. Een van de oudste boeddhistische kloosters in Gansu Provincie. Anders dan in Sertar is dit erg open, er lopen ook Monniken rond die toeristen gewend zijn en zelfs met je op de foto gaan. Van Kumbum Monestary zijn we in de avond naar Qinghai Provincie gereden waar we de volgende dag het gelijknamige meer hebben gezien. Een van de meeste heldere en schone waters die ik in China gezien heb. 2 uur bij het meer om vervolgens een bustrip van 10 uur te hebben om ons naar Zhang’ye te brengen naar een hotel waar we alleen hoefden te overnachten om dan vervolgens de volgende dag weer op de bus te zetten een trip van 8 uur. Je snapt onderhand dat we een paar uurtjes ergens zijn en dan uren lang in de bus of trein te zitten je erg geirriteerd raakt door zulke lang reizen. Tenminste de meeste studenten dan. Mijn reizen zijn soms nog onlogischer en langer.
Vanuit Zhang’ye komen we eindelijk aan op onze hoofdbestemming Dun Huang. Bekend omdat het op de rand ligt van de Gobi Woestijn en een van de bekende plaatsen waar de zijde route liep. De dag dat we aankwamen rond de klok van 19.00 konden we gelijk in de bus stappen om ons naar de woestijn te brengen. Anders dan Desierto Atacama hebben deze zandduinen nog enigszins nog begroeiing. Ook wat aan zand-sleeën gedaan. Overigens vind ik Sandboarding iets leuker. Maar het had wel iets, zonsondergang met de studenten op de toppen van de duinen en daarna aan het bier een de barbeque (shaokao). In tegenstelling tot de andere plaatsen zijn we hier wel 2 nachten gebleven. Het hoogtepunt van deze reis waren de Mogao grotten. Grotten die in een rotswand zijn uitgehakt en zijn gedecoreerd met mooie versieringen, reliëfs en uitgehakte boeddha beelden en andere goden. Best een imposant gezicht dat je voor een boeddha beeld staat uitgehakt uit rots van ruim 35 meter. Het was overigens wel erg druk op deze plek want dit is een overbekende plek. Die middag reden we terug en toen kregen we een naar nasmaakje aan deze trip. De shuttle bus die ons terug bracht naar de stad moest uitwijken omdat er een paar minuten daarvoor een ongeluk was gebeurd met een andere shuttle bus. De bus was volledige van de weg geraakt en had een auto geraakt waarvan de volledige neus was afgerukt. We kwamen er ook achter dat in die bus ook 2 studenten hebben gezeten. Afgezien van shock en zere knieeën ging alles goed met hen.
De dagen erna zijn we nog naar andere plekken geweest in de Woestijn als ook naar Liu’Yuan het knooppunt van de zijde route en ook de voorlopers gezien van de bekende Chinese muur. Een paar andere grotten maar dan kleiner dan de Mogao caves. Een filmset gezien en daarna konden we weer een stuk reizen en wachten tot ’s nachtes 3 uur om de nachttrein te pakken naar Xi’an. Je snapt dat iedereen er helemaal klaar mee was. Ik heb me nog in die 5 uur dat we moesten wachten nog wel vermaakt in de Karaoke TV bar. Maar je bent gewoon moe en je wilt slapen. Dus dat deed ik toen ik de trein in stapte. Want ik was meteen weg. Onze eind bestemming voordat we terug naar Chongqing gingen was Xi’an de oude voormalige hoofdstad van China. Alles ademt oudheid uit in Xi’an oftewel Chang’an (de oude naam). De stadsmuur staat nog fier overeind en zijn heel veel plekken die de stad legendarisch maken. Zoals het museum, oude plekken die 1000 jaar oud zijn, uiteraard de stadsmuur waar ik over gelopen ben de Moslim wijk met zijn culturele en culinaire verschillen. Waar ik na 8 dagen plekken bezoeken en voornamelijk reizen is dat China niet te verdelen is in 1 bevolkingsgroep. Het land is zo divers van Boeddhistische monniken tot Moslims die elke dag 5x bidden tot en met de Han Chinezen.
Toen ik eenmaal in Chongqing was, had ik maar 1 hele dag om bij te komen. Want de volgende dag zou ik richting Tibet vertrekken. Een regio die wat moeilijker bereikbaar is dan de meeste gebieden in China. Er zijn diverse blokkades. Ten eerste had ik 1,5 maand geleden een vergunning gevraagd om het gebied in te kunnen en ten tweede het is ontzettend duur. Ik heb ruim 7000 Yuan betaald om 6 dagen naar Tibet te kunnen. En er is een bepaalde tijdsperiode waarbij buitenlanders worden toegelaten. Het voordeel is wel dat ik Nederlander ben, ik heb blijkbaar een paspoort waarbij ik het privilege heb om alleen te reizen. De meeste mensen moeten vaak in een groep reizen onder leiding van een Chinese gids. Ik werd wel op het treinstation opgewacht door een aantal mensen van de reisorganisatie waar ik mijn trip geboekt had. Wat algemene informatie kreeg ik door en ik kon op de trein stappen. Alweer… en ja deze trip duurde 2 dagen en 2 nachten op de trein zelf. Dat had een reden. Uiteraard voor het landschap maar voornamelijk om te acclimatiseren. Nu was de MIADA trip 2 a 3 dagen ook boven de 3000 meter maar het kan nooit kwaad om tijdens deze trip langzaam omhoog te gaan naar de 3600 meter waar Lhasa zich bevind. Op zich is zo’n lange trip niet zo heel saai zoals je denkt, je leest een boek, probeert met wat mensen te communiceren, je eet wat, je slaapt wat en omdat je al in ‘travel-modus’ bent gaat de tijd iets sneller. De 2e nacht niet goed kunnen slapen omdat ik echt dacht dat de militairen of politie op de trein zouden stappen op de grens met de Autonome Regio Tibet en Qinghai Province. 7 jaar geleden was ik bij de Deens-Duitse grens overgang verrast door een zaklicht in mijn gezicht toen ik sliep. Maar dat was niet het geval. In Lhasa moest ik wel naar een kantoortje vlakbij het station waar ik na 5 minuten werk weer door mocht lopen. Streng gecontroleerd wordt je wel. Je kan ook van straat geplukt worden om je paspoort en je permit te laten zien. De volledige stad staat vol van de politie en de militairen onder het mom van veiligheid. Ik ga er niet zoveel woorden aan vuil maken ik richt me nu op de dingen waar ik voor gekomen was Lhasa highlights bezoeken. Lhasa heeft diverse hotspots waarvan het oude centrum het belangrijkste is met Jokhang Temple en de beroemde residentie van de Dalai Lama: Potala Palace. Daarnaast heb je nog vele kleinere tempels en diverse wijken en Pelgrim routes. Vooral dat laatste is best indrukwekkend. Als je ’s ochtends vroeg uit je bed stapt en je loopt een van de oude wijken door opweg naar Jokhang Temple zie je ontzettend veel mensen Barkhor lopen een Pelgrim route van 1,5 km rondom de tempel en wijk. Honderden mensen tegelijk met de klok mee die tegelijkertijd bidden al dan niet soms stoppen en dan een gebed zeggen en op de grond liggen om volledige nederigheid te tonen. Potala Palace is het symbool van Tibet het bekende paleis opent de deuren sporadisch voor toeristen en ik was er 1 van op het paleis te bezoeken. Als je een beetje spiritueel bent voel je dat alles spiritualiteit uitademt. Van de tempels, altaars, gebeds en meditatie ruimtes, beelden, kaarsen alles had een zeer mytische uitstraling die we kennen van de boeken en films. Niets is teveel gezegd. Als je in Lhasa bent dan is dit paleis een must-visit. ’s Avonds is voor dit paleis op het grote plein een fontein en water show te zien best leuk als je dan een foto maakt en Chinezen tegenkomt die student zijn op de CTBU… de wereld is klein zou ik maar zeggen.
En dan nog een paar dagen in Chongqing, van iedereen afscheid nemen. sommige mensen zijn al weg zoals een aantal docenten van MIADA. Van de internationale community die ik in Shaokao heb leren kennen zullen de meeste volgende week of eind deze maand weggaan. Want het schijnt nog heter te worden in Chongqing boven de 40 graden. Dan kan je maar beter in het regenachtige Nederland zijn.
En zoals tijd komen aan alle goede dingen een eind… of toch niet…? Misschien weten dat sommige al maar bij MIADA waren ze zo tevreden over mij dat ze graag willen dat ik terug mag komen volgend semester en aangezien ik er achter ben gekomen dat ik naast Art Director zijn dat het ook leuk is om les te geven wil ik graag deze vaardigheid verbeteren. En die kans krijg ik nu. En nog beter ik kan de visum procedure hier in China starten. Dat scheelt werk thuis en de procedure gaat sneller. Het is geen garantie dat ik dan op tijd begin volgend semester. Maar ach we zien wel… in ieder geval heb ik ontzettend veel geleerd en meegemaakt dit semester en mijn periode in China en ik wil hier graag een vervolg aan geven.
Zai jian!
De laatste weken in China zijn eigenlijk een beetje je tijd uitzitten. Ik had nog geluk dat ik nog een MIADA trip had. Docenten konden uit 4 trips konden kiezen die geheel worden verzorgd door de Universiteit. Ik had de meest uitdagende genomen (waar ik trouwens tijdens de trip pas achter kwam). De trip naar Dun Huang de noordelijke woestijnen o.a. de Gobi woestijn van China. Maar het was nogal een avontuur om er te komen. Een paar docenten Rens en Marie en Chris (de vertaalster) gingen mee inclusief nog een paar andere van de staff van MIADA. Op zaterdag middag pakten we de bus die klaar stond om ons naar het station te brengen van Chongqing (Chongqingbei). Met 150 man pakten we de nachttrein naar Xi’ning. De treinen zagen er iets anders uit dan ik gewend ben in Duitsland, Thailand of Spanje. Maar de bedden waren goed te doen. Om de tijd te doden spreek met je met een heleboel studenten die je dan beter leert kennen. Je doet spelletjes en je leest een boek. De volgende dag in Xi’ning aangekomen zijn we met de bus naar Kumbum Monastery gegaan. Een van de oudste boeddhistische kloosters in Gansu Provincie. Anders dan in Sertar is dit erg open, er lopen ook Monniken rond die toeristen gewend zijn en zelfs met je op de foto gaan. Van Kumbum Monestary zijn we in de avond naar Qinghai Provincie gereden waar we de volgende dag het gelijknamige meer hebben gezien. Een van de meeste heldere en schone waters die ik in China gezien heb. 2 uur bij het meer om vervolgens een bustrip van 10 uur te hebben om ons naar Zhang’ye te brengen naar een hotel waar we alleen hoefden te overnachten om dan vervolgens de volgende dag weer op de bus te zetten een trip van 8 uur. Je snapt onderhand dat we een paar uurtjes ergens zijn en dan uren lang in de bus of trein te zitten je erg geirriteerd raakt door zulke lang reizen. Tenminste de meeste studenten dan. Mijn reizen zijn soms nog onlogischer en langer.
Vanuit Zhang’ye komen we eindelijk aan op onze hoofdbestemming Dun Huang. Bekend omdat het op de rand ligt van de Gobi Woestijn en een van de bekende plaatsen waar de zijde route liep. De dag dat we aankwamen rond de klok van 19.00 konden we gelijk in de bus stappen om ons naar de woestijn te brengen. Anders dan Desierto Atacama hebben deze zandduinen nog enigszins nog begroeiing. Ook wat aan zand-sleeën gedaan. Overigens vind ik Sandboarding iets leuker. Maar het had wel iets, zonsondergang met de studenten op de toppen van de duinen en daarna aan het bier een de barbeque (shaokao). In tegenstelling tot de andere plaatsen zijn we hier wel 2 nachten gebleven. Het hoogtepunt van deze reis waren de Mogao grotten. Grotten die in een rotswand zijn uitgehakt en zijn gedecoreerd met mooie versieringen, reliëfs en uitgehakte boeddha beelden en andere goden. Best een imposant gezicht dat je voor een boeddha beeld staat uitgehakt uit rots van ruim 35 meter. Het was overigens wel erg druk op deze plek want dit is een overbekende plek. Die middag reden we terug en toen kregen we een naar nasmaakje aan deze trip. De shuttle bus die ons terug bracht naar de stad moest uitwijken omdat er een paar minuten daarvoor een ongeluk was gebeurd met een andere shuttle bus. De bus was volledige van de weg geraakt en had een auto geraakt waarvan de volledige neus was afgerukt. We kwamen er ook achter dat in die bus ook 2 studenten hebben gezeten. Afgezien van shock en zere knieeën ging alles goed met hen.
De dagen erna zijn we nog naar andere plekken geweest in de Woestijn als ook naar Liu’Yuan het knooppunt van de zijde route en ook de voorlopers gezien van de bekende Chinese muur. Een paar andere grotten maar dan kleiner dan de Mogao caves. Een filmset gezien en daarna konden we weer een stuk reizen en wachten tot ’s nachtes 3 uur om de nachttrein te pakken naar Xi’an. Je snapt dat iedereen er helemaal klaar mee was. Ik heb me nog in die 5 uur dat we moesten wachten nog wel vermaakt in de Karaoke TV bar. Maar je bent gewoon moe en je wilt slapen. Dus dat deed ik toen ik de trein in stapte. Want ik was meteen weg. Onze eind bestemming voordat we terug naar Chongqing gingen was Xi’an de oude voormalige hoofdstad van China. Alles ademt oudheid uit in Xi’an oftewel Chang’an (de oude naam). De stadsmuur staat nog fier overeind en zijn heel veel plekken die de stad legendarisch maken. Zoals het museum, oude plekken die 1000 jaar oud zijn, uiteraard de stadsmuur waar ik over gelopen ben de Moslim wijk met zijn culturele en culinaire verschillen. Waar ik na 8 dagen plekken bezoeken en voornamelijk reizen is dat China niet te verdelen is in 1 bevolkingsgroep. Het land is zo divers van Boeddhistische monniken tot Moslims die elke dag 5x bidden tot en met de Han Chinezen.
Toen ik eenmaal in Chongqing was, had ik maar 1 hele dag om bij te komen. Want de volgende dag zou ik richting Tibet vertrekken. Een regio die wat moeilijker bereikbaar is dan de meeste gebieden in China. Er zijn diverse blokkades. Ten eerste had ik 1,5 maand geleden een vergunning gevraagd om het gebied in te kunnen en ten tweede het is ontzettend duur. Ik heb ruim 7000 Yuan betaald om 6 dagen naar Tibet te kunnen. En er is een bepaalde tijdsperiode waarbij buitenlanders worden toegelaten. Het voordeel is wel dat ik Nederlander ben, ik heb blijkbaar een paspoort waarbij ik het privilege heb om alleen te reizen. De meeste mensen moeten vaak in een groep reizen onder leiding van een Chinese gids. Ik werd wel op het treinstation opgewacht door een aantal mensen van de reisorganisatie waar ik mijn trip geboekt had. Wat algemene informatie kreeg ik door en ik kon op de trein stappen. Alweer… en ja deze trip duurde 2 dagen en 2 nachten op de trein zelf. Dat had een reden. Uiteraard voor het landschap maar voornamelijk om te acclimatiseren. Nu was de MIADA trip 2 a 3 dagen ook boven de 3000 meter maar het kan nooit kwaad om tijdens deze trip langzaam omhoog te gaan naar de 3600 meter waar Lhasa zich bevind. Op zich is zo’n lange trip niet zo heel saai zoals je denkt, je leest een boek, probeert met wat mensen te communiceren, je eet wat, je slaapt wat en omdat je al in ‘travel-modus’ bent gaat de tijd iets sneller. De 2e nacht niet goed kunnen slapen omdat ik echt dacht dat de militairen of politie op de trein zouden stappen op de grens met de Autonome Regio Tibet en Qinghai Province. 7 jaar geleden was ik bij de Deens-Duitse grens overgang verrast door een zaklicht in mijn gezicht toen ik sliep. Maar dat was niet het geval. In Lhasa moest ik wel naar een kantoortje vlakbij het station waar ik na 5 minuten werk weer door mocht lopen. Streng gecontroleerd wordt je wel. Je kan ook van straat geplukt worden om je paspoort en je permit te laten zien. De volledige stad staat vol van de politie en de militairen onder het mom van veiligheid. Ik ga er niet zoveel woorden aan vuil maken ik richt me nu op de dingen waar ik voor gekomen was Lhasa highlights bezoeken. Lhasa heeft diverse hotspots waarvan het oude centrum het belangrijkste is met Jokhang Temple en de beroemde residentie van de Dalai Lama: Potala Palace. Daarnaast heb je nog vele kleinere tempels en diverse wijken en Pelgrim routes. Vooral dat laatste is best indrukwekkend. Als je ’s ochtends vroeg uit je bed stapt en je loopt een van de oude wijken door opweg naar Jokhang Temple zie je ontzettend veel mensen Barkhor lopen een Pelgrim route van 1,5 km rondom de tempel en wijk. Honderden mensen tegelijk met de klok mee die tegelijkertijd bidden al dan niet soms stoppen en dan een gebed zeggen en op de grond liggen om volledige nederigheid te tonen. Potala Palace is het symbool van Tibet het bekende paleis opent de deuren sporadisch voor toeristen en ik was er 1 van op het paleis te bezoeken. Als je een beetje spiritueel bent voel je dat alles spiritualiteit uitademt. Van de tempels, altaars, gebeds en meditatie ruimtes, beelden, kaarsen alles had een zeer mytische uitstraling die we kennen van de boeken en films. Niets is teveel gezegd. Als je in Lhasa bent dan is dit paleis een must-visit. ’s Avonds is voor dit paleis op het grote plein een fontein en water show te zien best leuk als je dan een foto maakt en Chinezen tegenkomt die student zijn op de CTBU… de wereld is klein zou ik maar zeggen.
En dan nog een paar dagen in Chongqing, van iedereen afscheid nemen. sommige mensen zijn al weg zoals een aantal docenten van MIADA. Van de internationale community die ik in Shaokao heb leren kennen zullen de meeste volgende week of eind deze maand weggaan. Want het schijnt nog heter te worden in Chongqing boven de 40 graden. Dan kan je maar beter in het regenachtige Nederland zijn.
En zoals tijd komen aan alle goede dingen een eind… of toch niet…? Misschien weten dat sommige al maar bij MIADA waren ze zo tevreden over mij dat ze graag willen dat ik terug mag komen volgend semester en aangezien ik er achter ben gekomen dat ik naast Art Director zijn dat het ook leuk is om les te geven wil ik graag deze vaardigheid verbeteren. En die kans krijg ik nu. En nog beter ik kan de visum procedure hier in China starten. Dat scheelt werk thuis en de procedure gaat sneller. Het is geen garantie dat ik dan op tijd begin volgend semester. Maar ach we zien wel… in ieder geval heb ik ontzettend veel geleerd en meegemaakt dit semester en mijn periode in China en ik wil hier graag een vervolg aan geven.
Zai jian!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
