We tellen af

Zo even weer alles op een rijtje zetten. Het einde van het seizoen nadert. En ik heb een groot deel van dit verslag in Hong Kong geschreven. Om toch maar eventje mijn lokatie Hong Kong te zetten (dan ben ik in ieder geval nog buiten China geweest). Alles is ontzettend snel gegaan. Wanneer ik dit schrijf is mijn laatste les net geweest. Nog even het papierwerk in orde maken en dan is het nog een paar weken reizen in China en dan vlieg ik weer terug naar Nederland.

Work at the university.
Mijn verhaal gaat verder waar ik met mijn vorig (Nederlandse) blog geëindigd ben. We hadden de eind beoordelingen en het afstuderen gehad inclusief de afstudeer expositie van de 4e jaars. Totaal iets nieuws kan ik je vertellen. Nadat ik mijn groep afstudeer studenten 8 weken begeleid mocht ik hen nog een final grade geven voordat ik mijn aangewezen studenten samen met mijn team van leraren (Li Yang/Raymond en Javier) kon beoordelen. Zulke dagen zijn intensief. Eerst had ik die vrijdag nog lesgegeven, wat maar half lesgeven was want de afstudeer expositie opening was ook rond die tijd. Die middag 14 studenten beoordelen op de expositie zelf. Maar de dag erna (op een zaterdag) was het meest intensieve dat is namelijk 13/14 mondeling verdedigingen doornemen en beoordelen. Dus heel de dag zit je in een donker lokaal te luisteren naar 10 minuten voor elke student/team. Je kan best snappen dat aan het eind van deze dag dat je helemaal kapot bent. En dan heb je ook nog het laatste diner met de 4e jaars, wat overigens erg leuk was. Maar dat ik daarna als een blok in slaap viel is natuurlijk niet verwonderlijk.

De andere weken op MIADA kabbelen voorbij. Wat me toch het meest bij is gebleven is de advertising groep klas 3. Waar ik veel plezier aan heb beleeft. Overigens ook een talentvolle groep waar we nog veel van zullen horen. Alles wat ze aanraken veranderd in goud. Van leuke TV Commercials, Branding, online campagnes en zelfs guerilla campagnes. En dan heb je natuurlijk ook de andere klassen waar het iets moeizamer gaat. Ik had trouwens wel halverwege een andere klas graphic 2, wat voor heel veel mensen ‘pain in the ass’ was (wat bij mij overigens meeviel) werd vervangen door graphic 1 en die was duidelijk talentvoller wist precies wat er met de opdrachten bedoelt worden. En tja je hebt zelfs naast gedreven en luie klassen ook stille klassen zoals Visual communication 4. Nog nooit zoveel keer een speld horen vallen.

Verder nog veel andere leuke dingen meegemaakt zoals de MIADA fashionshow van de afstuderende studenten als dat ik tijdens de Night of MIADA zelf als fashion model (traditionele kleding) mocht rondlopen. Daarnaast ook een afscheidsfeest meegemaakt van CTBU na 1 maand uitwisselingsweek van diverse studenten van diverse universiteiten.

Work at Sichuan Fine Arts Institute.
Werk bij Sichuan Fine Arts Institute (SCFAI) Gaat natuurlijk ook als een speer. Nadat ik de eerste workshops aarzelend de eerste stappen werden gezet door de studenten. Waren de overige workshops veel beter omdat de studenten precies wisten wat ze te wachten stonden. Wat resulteerde in een mooi einde in een van de expositie ruimtes die de campus rijk is in University Town (Daxuecheng). Vooral het laatste project was flink aanpoten voor de studenten. Omdat ze maar 3 weken de tijd hadden om een concept, briefing en een idee te verzinnen en dat vervolgens ook in de executie uit te werken. Maar al met al is alles zeer goed gegaan. Waar ik toch blij ben om zulke studenten te leren kennen. Niets ten nadele van MIADA studenten maar de gedrevenheid zit er in gebakken in deze studenten. Alhoewel de manier van denken nog ouderwets is. In de reviews daarna waar ze anoniem feedback konden geven waren ze vooral dankbaar voor mijn manier van lesgeven maar vooral om een andere manier te leren denken. Dat het vooral vanuit de student zelf moet komen. Ook het creeëren van een briefing is toch wat anders maar het helpt wel om in een korte tijd iets te verzinnen.

Yunma design agency
Ik heb veel creatieven ontmoet in Chongqing überhaupt heel veel contacten gemaakt. Maar wat me toch altijd goed bij blijft is Yunma Design agency. Een of andere manier heeft MIADA een goede connectie mee waar ik persoonlijk ook de mensen ken. Ik heb de eerste designers ontmoet tijdens de mondelinge verdedigingen en een paar weken later gingen we met Kym naar het bureau zelf waar we een hele middag elkaars portfolio’s gezien hebben maar vooral een leuk gesprek hebben gehad over art, design en concept. De discussie over Chinese vs. Europees design en concept, de cultuur en de mensen. De weken daarna hielden we contact door bij elkaar te eten en tot nu toe het toppunt is een lezing / public lecture geven tegenover mensen uit de lokale creatieve sector. Een kennisoverdracht over het begeleiden van studenten die aan het afstuderen zijn. Als ook onze visie van creativiteit en design in het algemeen. Een mooie avond aldaar.

Trip 1 Sertar
Ik heb ook nog een paar mooie trips opzitten die ik graag wil delen. Nadat ik in Wulong was geweest zat er een maand tussen voordat ik een volgende trip ging maken. Ik had toen wel een paar lessen voor moeten verzetten maar het was het wel waard om het te doen. Mijn volgende plek was naar Seda/Sertar gaan. Nu heb ik altijd wel iets met het spirituele boeddhisme gehad zoals vorig jaar toen ik me uiterst op mijn gemak voelde in Nepal. Om daar te komen was al een heel avontuur. Eerst met de trein naar Chengdu een trip van 90 minuten. Toen ik daar kwam was het net zo makkelijk als in Chongqing de metro pakken naar het busstation. Daar zou ik eerst blijven slapen want de bus vertrok de volgende dag. Dus ik zocht naar mijn hotel waar ik geboekt had. Het lullige was alleen dat ik het nergens kon vinden (ook niet via internet) samen met een andere Chinees probeerde we de plek te vinden. Na 1,5 uur was ik er wel klaar mee dus boekte ik er een ander hotel. De volgende dag pakte ik vroeg de bus en hom half 7 vertrok hij vanuit Chengdu. Een trip van 14 uur. Eerst van de snelweg naar een provinciale weg naar een smalle weg. Waar we ondertussen door vallende rotsen en tegenliggende trucks moesten ontwijken. Om de zoveel keren hadden we een politiepost waarvan agenten af en toe ook in de bus kwamen kijken. Geluk bij een ongeluk hoefde ik te blijven zitten maar 1 blanke Zwitser werd eruit geplukt moest wel even zijn paspoort laten zien. Halverwege gingen we de bergen in en ik kreeg al wat last van hoofdpijn toen zaten we al ruim 3000 meter. Je zag het landschap langzaam veranderen in Chinees boeddhistisch gebied naar Tibetaans boeddhistisch gebied als ook de landschap erom heen wat steeds ruiger werd totdat er helemaal niks overbleef dan kale graslanden. Over ruwe wegen van grind en zand kwamen we aan in aan in Seke (Seda/Sertar County). Eenmaal daar, wat ik volgens een student had vernomen, kon ik zo een hotel boeken. Wat ik niet wist op dat moment was dat het boeddhistisch gebied net afgelopen was en dat veel mensen bijna alle hotels hadden volgeboekt. Dus ik heb een uur lopen zoeken naar een beschikbare plek maar alles was vol. Op het moment toen ik er écht mee klaar was kon een hotel eigenaar een hostel regelen vlakbij het busstation. En het is een goede keuze achteraf. Goedkoop met 60 Yuan per nacht en goede faciliteiten. Seke is de uitvalsbasis de volgende dag ben ik met de lokale bus naar Larung Gar gegaan het hoogtepunt van deze reis. Het gebied 10 km van Seke vandaan staat erom bekend van zijn rode huisjes tegen de bergwanden maar vooral om het instituut. Het is het grootste Tibetaanse Boeddhistisch instituut om de Tibetaanse leer te kennen. Boeddhisten van heel de wereld komen naar deze plek om 6 tot 13 jaar in opleiding te zijn. De omstandigheden zijn erbarmelijk. Grote hoogte (ruim 4000m) ruig gebied, wisselende klimaat verschillen van nat, droog tot zeer koud (is het Tibetaans berg plateau). Maar het is zo’n uniek gezicht om de schoolgebouwen als de tempels en daarom heen de rode huisjes te zien. Volgens bronnen 40.000 monniken en nonnen wonen daar. De eerste dag was niet zo geweldig qua weer en ik voelde me ook niet zo lekker door de hoogte. Dus een paar uur daar gebleven en daarna terug naar mijn hostel om uit te rusten. De dag erna was ik beter geacclimatiseerd (duurt altijd 1-3 dagen) net als vorig jaar in Himalaya. Het was ook een zonnige dag. De Zwitser en diens vriendin zaten bij toeval in dezelfde hostel. We zijn samen terug gegaan naar Larung Gar. Waar we een rondleiding hebben gekregen van een van de lokale monniken. Na een paar dagen kon de lange trip terug naar Chengdu beginnen. Ik had trouwens nog geluk. Een aantal andere mensen vanuit MIADA en andere buitenlanders wilden na mijn bezoek naar Sertar. Maar een week later na mijn bezoek is het definitief gedaan met het bezoek van buitenlanders aan deze plek. Geen enkele buitenlander wordt nu nog toegelaten of worden ontmoedigd om naar deze plek af te reizen. Dus op de valreep heb ik nog dit gebied kunnen bezoeken. Waarom dit is, laat ik voor nu even in het midden.

Trip 2 HongKong.
Van de erbarmelijke omstandigheden in Sertar naar de weelde van Hongkong. De voormalige Britse kolonie was op 2 uur vliegen van Chongqing en voor een paar dagen was het meer dan genoeg om deze stad te verkennen. Wat me vooral met de heen trip naar HK was bij gebleven is dat ik moeilijk het land uit kon dan erin. 15 minuten bij de immigratie gestaan om alle stempels in mijn paspoort uit te leggen en alle achtergronden werden nagetrokken of ik wel op de Universiteit werkte. Tja ach ik nam het gelaten aan goed dat ze zo grondig zijn. In tegenstelling dat ik geen hostel of hotel kon vinden of volgeboekt waren vond ik Yesinn hostel binnen 30 minuten vanuit het vliegveld. De eerste avond was het vooral een beetje bijkomen van de trip en de mensen aldaar een beetje leren kennen. De dag erna was het de stad verkennen. Ik had verwacht dat het wat koeler zou zijn dan in Chongqing maar dat viel toch tegen. Wel was er een frisse bries vanuit de zee. De stad ziet er best mooi uit als je het vanuit Victoria Peak ziet. Om vervolgens ook nog te verdwalen in de diverse steegjes. Grappige was dat ik tijdens het eten gewend was om mensen in mijn basic Chinees aan te spreken. Maar dat verstaan deze mensen niet ze spreken Kantonees het traditionele chinees met zwaar ander dialect wat eigenlijk als een andere taal wordt gezien of Engels wat makkelijker is. Wat me ook op viel in deze stad is dat alles veel gestructureerder was dan in China/Chongqing. De dubbeldekker bussen rijden allemaal op tijd. Mensen wachten netjes op elkaar en vooral in de metro: eerst mensen uit laten stappen en daarna alle mensen erin in tegenstelling tot China waar iedereen tegelijkertijd eruit of erin wil. Een soort hoffelijkheid die iedereen heeft geleerd van de voormalige Britse overheersers. Ook respect in het verkeer. Geen toeterend taxi’s. of chaos in het algemeen. De stad heeft verder nog heel veel leuke dingen te bieden zoals stranden, bergen, uitgaansgelegenheden, lokale tradities. Mooiste vond ik toch de trip naar de enorme boeddha op de berg. Je kan het stuk lopen waar je een halve dag over doet. Of de kabelbaan nemen. Ik was lui dus nam ik de kabelbaan met een mooi overzicht over de baai en de bergen. Eenmaal terug vanuit HongKong bleek maar weer wat voor verschil het is tussen Chongqing en Hongkong toen ik in een razende racende taxi zat alsof de chauffeur een F1 race aan het rijden was.