Krakau en omgeving met vele gezichten

Mijn eerste ervaringen met Polen was een heel avontuur. De reis vanuit Praag ging voorspoedig. In de trein naar Katowice (want ik moest daar overstappen) leerde ik een Poolse kennen en het was een leuke rit. Over van alles gepraat en natuurlijk over de verschillen tussen Polen en Nederlanders gehad. Ik moest van de Poolse toch echt een Pools gerecht proberen: Pierogi. De komende dagen zou ik trouwens veel Pierogi eten. De rit van Katowice naar Krakau was echt een treinrit uit het jaar nul. Als je na deze rit nog durft te zeuren over herfstblaadjes op het spoor of te laat komen dan mag je eigen diep schamen. De trein zag, als eerst punt, uit als een ouderwetse tram. Ten tweede toen het begon te rijden reed het maar 40 km/h. Dus ik vragen of het altijd zo langzaam rijdt. Zeggen een paar Polen tegen mij: langzaam? Dit is snel hoor. Ten derde: om de haverklap knalde het licht er gewoon uit. Dus zat je in het donker. Ten vierde: niks werkte in de trein: de ramen en de (tussen)deuren gingen niet open. Ten vijfde: de trein reed alsof je het gevoel had dat de trein op vierkante wielen reed. Ten zesde: ook hier was er vertraging, doordat de trein voor ons iemand aan had gereden (dat komt dus niet alleen in Nederland voor). Uit eindelijk kwam ik toch in Krakau en de hostel was snel gevonden (bevond zich tegenover het station).

De volgende dag ben ik de stad wezen bezoeken. Krakau is een mooie stad. Qua uiterlijk vertoon niet zo indrukwekkend als Praag maar de kerken zijn wel een plus punt. Vooral hoe de kerken eruit zien is gewoon niet normaal. Geen enkele kerk kan daar tegenop. De pracht en praal maar ook hoe ze ingedeeld zijn is gewoonweg uniek. Daarnaast heb ik ook de grote Markt en Wawal gezien. Dat laatste is de oudste nederzetting van Krakau. Daarbij ook de voortreffelijke Kathedraal gezien. Met het hoogtepunt toch wel de 'schatkist' (met relieken van een bisschop van Krakau). Ik ben toen vroeg naar de hostel gegaan omdat ik me niet helemaal fit voelde.

Vandaag was het een dag die je niet zo vaak meemaakt. Van te voren wist ik dat het best een emotionele dag zou worden. Maar dat het zo heftig zou worden, nee dat had ik niet verwacht. Auschwitz-Birkenau was mijn bestemming. En je snapt wel dat dit niet zomaar een dag zou worden als alle anderen. Na een rit van 90 minuten (in een kleine taxi bus met ruim 20 mensen in gepropt) kwam ik aan bij het eerste kamp ook wel Auschwitz I genoemd. Toen ik door het kamp zwierf besefte ik steeds meer wat voor ontberingen die de Joden (en andere minderheden en krijgsgevangenen) moesten doorstaan. De meest infameuze bezienswaardigheden wat me deed kokhalzen was de 'muur van de dood' waar elke dag mensen werden afgeschoten en de gaskamer. De gaskamer in Auschwitz I was nog geheel intact. Je kon binnen lopen en zag de gaskamer en de crematoria. Ik heb me in mijn leven nog nooit zo misselijk gevoelt. Ook het fotograferen probeerde ik tot het minimum te beperken. Alleen suggestieve foto's zoals een stuk muur, een stuk prikkeldraad, bloemen of een stuk rails vertelt alles wat het moet vertellen.

Na een 1,5 uur rond gezworven te hebben ben ik met de shuttlebus naar Auschwitz II gegaan ook wel Auschwitz-Birkenau genoemd. Hier werd het merendeel van de joden vergast. Vergeet niet 1/6 van alle joden werden hier gemarteld, vernederd en uitgemoord. Als je hier bent besef je hoe groot kamp 2 is. En je nog meer walging ervaart dat het uit eindelijke doel is van de destijds Duitse SS om alle Joden en minderheden uit te moorden. Tranen vloeide uit eindelijk bij het monument achterin het kamp. Tussen twee gesloopte gaskamers in (de Duitsers probeerden de bewijzen te bedoezelen door ze op te blazen). Was er een monument tegen Genocide, marteling en vervolging. Toen ik het kamp verliet keek ik nog voor de laatste keer naar de 'Poorten van de hel'. Iedereen zou het kamp moeten zien om daadwerkelijk te ervaren hoe de ontberingen destijds waren.

Om mezelf toch op te vrolijken ben ik samen met een paar Engelsen en een Nederlander naar een lokaal voetbal team geweest: Cracovia (tegen Belchatow). De binnenkomst was een beetje moeilijk. Je kon niet zomaar en kaartje kopen maar je moest je eigen eerst laten registeren en daaraan kon je een kaartje kopen. Helaas voor die andere Nederlander kon hij niet binnen omdat hij geen ID bij zich had. Ik en de Engelsen werden behoorlijk afgeschrikt door de lokale ME daar. Die gewoon semi-automatische geweren hadden als regulier anti-rel-middel. Een half uur te laat binnen zagen we dat Cracovia met 0 - 1 achterstaan. In de tweede helft werd het erger en kwamen ze achter met 0 - 2. De supporters van Cracovia begonnen te morren, lees provoceren, en er kwam een overdreven reactie van de politie: meer politie is ook meer imponeren. Maar een wonder was in de maak. In de laatste 7 minuten gebeurde het toch: Cracovia wint met 3 - 2 in de laatste minuten van de wedstrijd.