Vive La Canadienne

Als je aan Canada denkt dan denk je algauw aan Noord Amerika en dat Canada als een soort Verenigde Staten light presenteert en een land waar net als de zuiderburen Engels wordt gesproken. Hoewel het mij nog niet zo op was gevallen is dit land tweetalig. Alle officiële borden worden meestal in twee talen aangeduid: Frans en Engels. Toen ik in Canada aan de west kust aan kwam was het voornamelijk Engels de voertaal hooguit zag je wat Frans op de borden. Maar hoe oostelijker ik kwam hoe Franser het werd. Vanaf Toronto begint het omkeer punt wat me bracht naar de oostkust en de provincie Quebec daar waar de moderne historie van Canada begon. Een stuk Canada waar de Fleur de Lys voor het zeggen heeft en de Maple Leaf nergens te bekennen is.

De laatste dagen voordat we Calgary verlieten was dat we met James Ferguson naar een Nederlandse Pannenkoeken huis waren geweest. Toch nog een beetje Nederlands tijdens mijn reis. Maar het Pannenkoekenhuis waren er helemaal geen Nederlanders alhoewel we James als de serveerster het behoorlijk moeilijk maakten om Nederlandse te spreken. We zeggen James gedag toen we met het vliegtuig van Calgary naar Toronto zijn gevlogen. De reden dat we gingen vliegen en niet gingen rijden was dat er tussen Calgary en Toronto heel weinig interessants is. 3500 km rijden om alleen tegen een vlak landschap te staren en hier en daar wat meren. Canadezen zeiden tegen ons ga vliegen want je verdoet je tijd daar.

Aangekomen in Toronto. Dit is duidelijk de grote stad. Vancouver en Calgary voelt naar mijn inziens toch nog beetje als kleinere steden. Toronto daar is het om te doen. De hoge gebouwen als het kosmopolitische van de stad. Een wereldstad in al zijn facetten. De avond dat we daar arriveerden zijn Mikael en ik nog naar een honkbal wedstrijd geweest van de Toronto Blue Jays die uitkomt in de Major League Baseball (samen met de VS). Baseball zal nooit ons ‘ding’ worden. Daar is het spel te langzaam voor met ontzettend veel dode spelmomenten. Maar toch vanuit cultureel oogpunt wel interessant om te zien. Ik merk dat vooral de Canadezen als de Amerikanen sportwedstrijden zien als een socializing avondje. Ik heb mensen gezien die geen moment naar de wedstrijd keken maar eerder bezig op hun mobiel of met elkaar aan het praten waren. Toronto heeft zoals elke grote stad wel heeft een uitkijkpunt en dat was in dit geval de CN Tower een van de 7 moderne wereldwonderen (waaronder een van de moderne wereldwonderen ook de delta werken in Nederland zijn). Het mooie uitzicht op de stad en Lake Ontaria als de diverse wijken met zijn eigen karakter zoals Chinatown. De stad voelt zo divers aan dat je op het ene moment in een soort Time Square waant: Yonge Dundas square of midden in een filmset staat van een grote Hollywood productie. Hoogtepunt was toch wel dat ik 2 reclamebureau’s kon bezoeken. JWT en Publicis Toronto. Toch weer even met je vakgebied over pitches, klanten en reclame praten.

Met bus zijn we naar Belleville gereden. In Belleville werden we opgehaald door Jonathan. Jonathan is een vriend die we hebben leren kennen tijdens het IFHOHYP summercamp in Zwitserland 5 jaar geleden. Heel zijn leven woont in hij in Bellevillen en Prince Edward County maar uitgerekend een dezer weken is hij verhuisd en is hij met zijn vriend samen gaan wonen in het gehucht Hillier. Het huis waar Andrew en Jonathan samen wonen vind ik persoonlijk het meest designy huis die ik ooit gezien heb. Wat je rechtstreeks in een Porsche advertentie kan plaatsen.
Mijn zijn stoere Honda heeft hij heel de County laten zien. Van de stranden aan Lake Ontario tot aan de boerderijen waar met Cider maakt. Ook hebben we een bezoek gebracht aan de Dovenschool van Belleville: Sir James Whitney School for Deaf. Het is de oudste dovenschool van Ontario. Jonathan heeft hier ruim 8 jaar les gegeven maar is nu van baan veranderd maar werkt nog wel op hetzelfde complex. Het complex doet me een beetje denken aan het doven instituut van Sint Michielsgestel. Je hebt niet alleen de school maar ook de verblijven waar kinderen blijven slapen (Canada is groot dus de kinderen blijven vanwege de afstand heel de week op de campus) als ook de sport faciliteiten. Als je meer wil weten over de ervaringen kan je hier lezen.

Van Belleville naar Ottawa. De laatste dag dat ik Mikael nog samen aan het reizen waren en de andere dag scheidde onze wegen. Hij richting Montréal en terug naar huis. Ik richting Quebec City. Voordat ik daarnaar toe ging was het dus eerst Ottawa. Het is de hoofdstad van Canada en zoals veel hoofdsteden is het vooral een stad vol met zakelijk kantoren. Alhoewel er ook mooie gebouwen stonden uit de 19e eeuw. Zoals Parliament hill een mooie verzameling van vroeg Victoriaanse architectuur wat over heel de stad te zien is en tegelijker tijd ook het interessantste. Daarnaast heeft de stad ook veel te bieden aan musea en gebouwen uit de begintijd dat Canada is ontstaan. Zoals ook het kanaal wat gegraven wat nu een toeristische trekpleister wat naast Parliament hill ligt maar ten tijde van de Amerikaans-Canadese oorlog van 1812 gegraven werd uit noodzaak voor de wateraanvoer. Je kan ook een rondleiding maken, gratis wel te verstaan, in het parlementsgebouw als ook in de peace tower wat een mooi uitzicht gaf over de stad. Vooral het uitzicht over de rivier de Ottawa is mooi. Waarschijnlijk ook niet voor niks dat de hoofdstad hier ligt want aan de overkant van de rivier ligt de provincie Quebec. Quebec is een vreemde eend in de bijt voor Canada. Voordat de eerste Britten kwamen in Noord Amerika hadden de Fransen zich hier al gevestigd. Ruim 100 jaar later kwamen de Britten in oorlog met de Fransen die de Britten uit eindelijk wel wonnen en werden geannexeerd aan Canada (wat overigens nog steeds onder de Commonwealth behoort en als formeel en ceremonieel staatshoofd de koningin van Engeland heeft). Quebec heeft zijn identiteit nog wel kunnen behouden. Midden in de 20e eeuw was er een sterke drang om onafhankelijk te worden. Maar dat is nu wat minder alhoewel de identiteit nog wel sterk is. Veel mensen kunnen geen Engels spreken in dit gedeelte van Canada. Zelfs voor de jongeren is het moeilijk. Alle Fransen die engels kunnen komen juist uit Frankrijk.

Na Ottawa doorgereisd naar Quebec City. De hoofdstad van de gelijknamige provincie. Quebec is de enige stad die ik tot nu toe gezien heb in Noord Amerika wat echt aanvoelt als een Europese stad. Een van de oudste steden van Noord Amerika waarvan de stadsmuur als de historische kern zeer goed bewaard is gebleven. Franse Canadezen zijn ook veel Europeser (en ja ‘met de Franse slag’ zijn ze hier niet onbekend). Meer down to earth. Engelstalige Canadezen zijn wat betreft gedrag als Amerikanen. Overdrijven van dingen: bigger, better, mightier. Quebecers hebben dat totaal niet. Je hebt ook niet het gevoel dat je in Noord Amerika bent. Eerder in Bretagne of in de Dolemieten. Het enige verschil wat je zou kunnen zien dat het Canadezen zijn is dat er ontzettend van grote Pick Up trucks rondrijden, dat je betaald met de Canadese dollar en dat ze van IJshockey houden. IJshockey was de enige sport wat ik Noord Amerika niet gezien had. In Quebec had ik een kaartje kunnen bemachtigen van de finale van de Canadian Hockey League. Het ging tussen de Rockets en de Generals. College teams wel te verstaan. Niet de NHL de hoogste divisie (samen met de USA) zag ik want die kaarten waren veel te duur. Maar de Finale mocht er zijn en als je Canadezen warm kan maken is het IJshockey wel.

Van Quebec City naar de Oostkust van Canada. Dat was toch mijn einddoel. 6 weken geleden begonnen aan de westkust bij Vancouver Island en nu geëindigd aan de Oostkust bij Tadoussac. In deze week was het voor het eerst dat ik me volledig op de bonnefooi liet leiden. En dat beviel goed. Eerst naar Chicoutimi vervolgens met de auto door de Fjorden en bergen naar Tadoussac. Aldaar ontzettend mooie natuur gezien waarvan metershoge watervallen recht in zee stroomden. Zanduinen, Bossen maar ook ontzettend veel mist en wandelpaden. Als ook diverse mensen. Zomaar mensen tegenkomen op een uitkijk punt om diezelfde dag nog met ze mee te rijden naar Bai HaHa en Lake Saint Jean. En in Tadoussac een Duitse tegenkomen die mee wilde rijden om zo de kosten te delen van mijn huurauto. Ontzettend veel gewandeld het meest bijzondere was La Rivière de Enterné waar een meters hoge maria beeld op de kliff staat tegen de fjord aan. Het meest mooie was de Grand Jardin National Parc. Ik beklom de hoogste berg al daar met een mooi uitzicht op de fjorden het binnenland van Quebec. Een korte tussenstop in Chicoutimi en dan weer naar Quebec City wat me bracht naar de laatste stad in Quebec als Canada: Montréal.

Montréal het is de grootste stad aan de oostkust van Canada. Per definitie niet persé de mooiste als het gaat om historische gebouwen want dat is Quebec City. Het is meer een mix van oud en nieuw door elkaar. De wolkenkrabbers afgewisseld met een oude kerk. Een verpauperde haven uit de 19e eeuw om dan uit te komen in een oude straat uit de 18e eeuw. Het is een behoorlijke mix wat ook het hart van de stad is. Kosmopolitisch met zijn mensen, engels en frans wordt door elkaar gesproken terwijl het van oudsher een Franse stad is. Maar wat Montréal echt bijzonder maakt is dat de stad leeft! Het bruist. Op elke hoek van de straat is er wat te doen. Een festival voor kinderen. Dan weer een straatartiest. Nog nooit zoveel horeca gelegenheden bij elkaar gezien. Naar men zegt de meeste restaurants vind van Noord Amerika. Ze kunnen wel eens gelijk hebben. Het leven bourgondische leven staat voorop. Hetzelfde zeiden de creatieven die ik had op gezocht bij Publicis Montréal een toonaangevende reclamebureau. In Montréal heb ik ook een voetbal wedstrijd mee kunnen makken. En wat voor een! Het WK voor vrouwenvoetbal is al enige tijd aan de gang. En ik had het geluk om de wedstrijd Nederland - Canada mee te maken. Aangezien het een illusie is om een keer bij het WK van de mannen bij te zijn is dit een zeer goed alternatief. Aangezien Nederland tegen het thuisland speelde zat het stadion helemaal vol. En voor de verandering zag ik goed voetbal van onze Leeuwinnnen. Ik had de andere wedstrijden gezien op TV en dat zag er niet zo fantastisch uit maar na een 0 - 1 achterstand komen ze in de 88e minuut gelijk. Sta je daar te juichen in een vak vol met Canadezen… als enige haha. Zoals ik al zei is er van alles te beleven in Montréal de laatste paar dagen heb ik me op gehouden tijdens het festival Francofolies. Een festival van alleen Franstalige muziek. En met enige pijn in het hart moet ik afscheid nemen van Canada. Het was een land die me echt goed aan het bevallen was. Alhoewel ik van de verhalen hoor dat ik me beter niet in de winters in Canada hoeft te zijn.

Zoals altijd de plaatjes staan op budiloonen.com