Beren op de weg zien
Door: Budi
Blijf op de hoogte en volg Budi
21 Mei 2015 | Canada, Calgary
Het land van supervriendelijke mensen die je alleen gek kan krijgen met ijshockey. Het is het een na grootste land ter wereld. Met zijn uitgestrekte bossen sommigen zijn duizenden jaren oud. Sneeuw, de eeuwige sneeuw op de bergen als de Northern Territories waar het eeuwige ijs ligt. En land waar je uren kan rijden in de wildernis zonder iemand te zien. En als je niet uitkijkt in de wildernis om zomaar beren op de weg te zien. ‘Canada it is’ mensen.
Het is voor het eerst deze reis dat er iemand met me mee reist. Na 4 maanden alleen gereisd te hebben vergezeld Mikael mij voor de komende paar weken tot eind mei. Ik moet zeggen dat het even wennen is omdat in je eentje je ritme bepalen wat makkelijker is. Maar ergens ook goed om weer eens een reisgenoot te hebben omdat het soms een stuk beter uitpakt als iemand bij de bagage kan blijven als je naar de WC moet. Of dat je de kosten deelt van autoverhuur. De eerste paar dagen samen hebben in Seattle door gebracht. The Emerald City hadden we The Space Needle als eerste bezocht en tevens ook het symbool van Seattle zelf. De dag erna zijn we naar de Boeing factory geweest. Het is de grootste vliegtuigen fabriek van de wereld. De fabriek ligt niet naast de deur dus we moesten even via het openbaar vervoer onderweg en daarna konden we gelijk alle camera’s inleven omdat ze niet wilden dat er foto’s gemaakt worden. Een introductie volgde op een beeldscherm en daarna gingen we de fabriek in. We zagen de assemblage lijn van de bekende 747 (al sinds de jaren ’70 20e eeuw) 737, 777 en het laatste model de 787. Net als de bloemenveiling Aalsmeer (als je een keer geweest bent) is de rondleiding boven het looppad. Interessant is te zien dat voor ons een chaos is waar het staartstuk achter in de loods staat de cockpit weer halverwege de vleugels in de andere loods en het middenstuk ergens voor in. Het wordt als een van de meest efficiënte productie lijnen genoemd. Dus wat er in de loods stond is meer gestructureerde wanorde. Maar het is wel imposant om te zien dat je als mens zo klein voelt in een loods waar 4 747’s achter elkaar passen.
Van Seattle naar Vancouver Island. Victoria de hoofdstad van Vancouver Island het is tevens de eerste Canadese stad die we aan doen. Om van Seattle naar Victoria te gaan hadden we om financiële redenen een goedkopere route gekozen (scheelt wel 70 US dollar overigens). Dat betekende wel dat we ’s ochtends om 5 uur op moesten staan te voet naar de Ferry Terminal liepen de Ferry naar Bainbridge gepakt al daar lijn 90 gepakt naar Poulsbo overgestapt op lijn 7 naar Port Townsend halverwege uitgestapt en overgestapt op lijn 8 naar Sequim waar de laatste bus, lijn 30, naar Port Angeles namen. Bij elkaar 4,5 uur onderweg geweest. Een beetje rond gehangen in Port Angeles waar we om 2 uur ’s middags de Ferry pakten naar Victoria. Inmiddels was ik zo moe dat ik heel de rit geslapen heb. Eenmaal in Victoria langs de immigratie geweest, stempeltje gekregen en we staan op Canadees grondgebied. In Victoria zouden we bij een aantal vrienden blijven slapen. Curtis en Monique kenden we van het summercamp 5 jaar geleden. Een mooi huis in de buitenwijken van Victoria, Saanich waar 1,5 jaar oude dochter Rachel het vaak erg bont maakte. Wat me aan Canadezen opvalt is dat ze een stuk relaxer en geduldiger zijn dan de Amerikanen. Ook meer down to earth. Ze zijn in de ogen van een Europeaan nog ‘grootser, bigger, meer, beter, best’ maar lang niet zo overdreven als de Amerikanen. Victoria is een kleine stad het doet inderdaad erg engels aan (voormalige Britse kolonie). Het is ook een uitvalsbasis voor Whale watching. We hebben inderdaad walvissen gespot, geen orka’s maar wel de Humpbackwhale, de Bultrug. Die overigens veel groter dan de orka’s zijn. Leuk weetje is dat we op het water de Canadase / Amerikaanse grens zijn overgestoken zonder onze paspoorten laten zien. Heel waterdicht (hoe toepasselijk) is de grens niet.
Vanuit Victoria hebben we een auto gehuurd en zijn we naar de andere kant van het Vancouver Island gereden. Naar Tofino en Ucluelet. Tofino staat er om bekend om zijn eilanden en dat je er erg goed kan surfen en als het slecht weer is, en dat is het regelmatig, om de metershoge golven te bekijken wat ook wel ‘Stormwatching’ wordt genoemd. Ucluelet voornamelijk om de Wild Pacific Trail. En dat vond ik persoonlijk het mooiste van heel het eiland. Een lang pad van 14 kilometer dat de kustlijn volgt: kale rotsen, ruige zee, van diepe ravijnen naar stranden en heel veel bomen mooi afwisselend gebied en natuurgebied. Als ook de eeuwenoude bossen in Cathedral Grove als in de Ancient Cedar Trail waarvan sommige bomen boven de 20 meter uitsteken en de stammen meer dan 4 tot 5 meter in diameter dik zijn. De trip van en naar Tofino is uiterst mooi met diverse mooie bochten hoge (besneeuwde) toppen en diepe dalen met bossen en meren. Na het bezoek aan Tofino en Ucluelet zijn we terug gereden naar Victoria waar we nog een paar dagen bij Curtis, Monique en Rachel hebben doorgebracht. Nog typisch Nederlands eten klaar gemaakt als wederdienst en regelmatig nog een spelletje Kolonisten van Catan gespeeld. En voor de verandering wint Mikael geen van alle spellen maar Curtis.
Van Vancouver Island naar de stad Vancouver ditmaal opnieuw de Canadese / Amerikaanse grens overgestoken om met de Ferry buiten Vancouver aanbeland te zijn. Bijna de aansluiting gemist omdat je in de bus alleen contact geld kan betalen in munten. In tegen stelling tot in de VS waar je wel met briefgeld kan betalen. We kwamen aan op Granville Street de uitgaanstraat van Vancouver. Lawaaiig is het wel maar dat is een voordeel als je slechthorend bent en je gehoorapparaat uit doet. We hebben diverse plekken bezocht zowel buiten als in de stad zoals Lynn Canyon, Stanley Park, Gastown, Chinatown and Granville. Te voet als met de fiets. Best grappig toen we de fietsen gingen huren dat die Canadezen ons allemaal uit gingen leggen hoe beste is om je fiets te gebruiken. Na de uitleg zeiden we dat we uit Nederland kwamen de fietsverhuurder zei: ‘you’ve been born on bikes, i don’t need to explain how to use them’. Tijdens het fietsen heb ik wel mateloos geïrriteerd aan fietsers die niet kunnen fietsen zoals veelal Chinezen die midden op de weg staan plots stoppen of onhandig sturen of eerder aan zichzelf denken dan aan zijn/haar medeweggebruikers. Ook hebben we ons verlekkerd aan de diverse lokale bekende specialiteiten qua eten. De Japadog een speciale hotdog is een begrip in Vancouver als de Sushi. Sushi zegt u? Ja het schijnt dat de Sushi beter als in Japan. Omdat Vancouver veel immigranten kent vanuit Azië en dit verschijnsel mee hebben genomen en het hebben geperfectioneerd. Zo goed zelfs dat de Japanners liever in Vancouver de Sushi eten omdat het wordt beschouwd als een van de beste ter wereld. En ow ja je moet dit met stokjes eten, iets waar Mikael veel moeite mee had.
Vanuit Vancouver hadden we voor een week een auto gehuurd en zijn we de Canadese Rocky Mountains in gereden. Veruit het mooiste wat ik van Canada gezien. Niet zo indrukwekkend als de Himalaya en dat was voornamelijk door de combinatie van de trekking die ik gedaan heb aldaar maar het is een gebied waar niks mee te vergelijken is. Met de auto reden we over de trans Canada Highway volgens velen (en vooral volgens de Canadezen) de mooiste autoroute ter wereld. Men zit er niet ver naast. De Canadese Rocky Mountains zijn miljoenen jaren oud en ontstaan in de tijd van de Dinosauriërs. De valleien zijn heel ruim waar tijdens de ijstijd de gletsjers doorheen schuurden. Soms kaarsrechte bergwanden van duizend meter hoog. Om vervolgens op een hoog punt te komen waar je The Columbia Icefield (het grootste ijsveld met diverse gletsjers van de Rocky Mountains) bijna kan aanraken. Soms is het uitkijken er is niet voor niets lage snelheid toegestaan omdat diverse dieren die vrij het nationaal park doorlopen en ook de weg over steken. We hebben verschillende dieren gezien zoals Rendieren, Elanden, Bergschapen en beren. Voor beren wordt je zelfs, net als bij wolven en coyotes, gewaarschuwd als je aan het hiken bent. We hebben 1 zwarte beer gezien op een parkeer plaats toen we veilig in de auto zaten als ook 1 zwarte beer en 1 Grizzly beer met jongen. Beren met jongen zijn het meest onvoorspelbaar en is het beter om in de auto te blijven zitten, wat er ook gebeurd. Ook de afstand moet groot genoeg zijn wil je geen bedreiging vormen. Jasper nationaal park en Banff nationaal park zijn twee parken vlak onder elkaar. Ik heb zelf voorkeur bij Jasper omdat het wat rustiger is en veel mooiere plekken heeft zoals Maligne Canyon, Maligne lake, Athabasca Falls. Banff heeft ook mooie plekken maar had me meer geïrriteerd aan de hordes toeristen zoals bij Lake Louise. Het symbool van Banff national park. Ook hebben we een paar keer in een wilderness hostel geslapen. Wat ik eigenlijk erg leuk vond. Helemaal weg van de bewoonde wereld zonder douches en elektriciteit. De nachten kunnen koud zijn, gelukkig was ik daar beter op voorbereid dan Mikael die vooral 1 nacht in Beauty Creek iedere keer wakker werd van de kou. Tja als je met -20 kan slapen op Annapurna Base Camp dan kan je wel tegen de kou ’s nachts.
Van de Rocky Mountains naar Calgary waar we ook de auto hebben afgeleverd. Overigens over het rijden gesproken. De benzine kost hier geen drol. De benzine is in Vancouver (Provincie British Colombia) 1,14 Canadese dollar en in Calgary (Provincie Alberta) 0,95 dollar per liter. Dat is rond de 90-80 eurocent per liter. Tel uit je winst. In Alberta is het nog goedkoper omdat daar alle Olie en andere fossiele grondstoffen gedolven worden zoals aardgas. Alle grote oliemagnaten wonen in Calgary. In Calgary slapen we ook bij een vriend. James Ferguson kennen we ook van het IFHOHYP. Een vriendelijke jongen die ons de stad liet zien. Wat bij Calgary voornamelijk opvalt en dat zie je voornamelijk vanuit de Calgary Tower is dat er zoveel ruimte rondom de stad is en dat het zo groen is. De laatste 30 jaar is er flink gebouwd van een half miljoen naar een 1,5 miljoen mensen in een paar decennia tijd. Het voelt voor mij een beetje aan dat er een beetje in het wilde weg is gebouwd. Het voelt voor mij niet als eenheid niet zoals bij Vancouver of Seattle. Maar de stad heeft wel heel wat te bieden. Het was gaststad geweest tijdens de Olympische Spelen in 1988. We zijn ook naar het Olympische park geweest waar we de Hall of Fame hebben gezien, de winterfaciliteiten inclusief bobsleebaan, skitracks en schansen voor het schansspringen. Daar zijn we in een karretje naar beneden gegaan. Het een soort van karten maar dan met de zwaartekracht. Maar het voelt wel erg anders aan dan een kart. Nog een paar dagen Calgary voordat we richting Toronto vliegen. Dat is nog beter dan rijden want tussen Calgary en Toronto is er niet veel en om 3500 km te rijden zonder iets bijzonders te zien is te veel van het goede.
Op budiloonen.com zoals altijd de foto's.
Het is voor het eerst deze reis dat er iemand met me mee reist. Na 4 maanden alleen gereisd te hebben vergezeld Mikael mij voor de komende paar weken tot eind mei. Ik moet zeggen dat het even wennen is omdat in je eentje je ritme bepalen wat makkelijker is. Maar ergens ook goed om weer eens een reisgenoot te hebben omdat het soms een stuk beter uitpakt als iemand bij de bagage kan blijven als je naar de WC moet. Of dat je de kosten deelt van autoverhuur. De eerste paar dagen samen hebben in Seattle door gebracht. The Emerald City hadden we The Space Needle als eerste bezocht en tevens ook het symbool van Seattle zelf. De dag erna zijn we naar de Boeing factory geweest. Het is de grootste vliegtuigen fabriek van de wereld. De fabriek ligt niet naast de deur dus we moesten even via het openbaar vervoer onderweg en daarna konden we gelijk alle camera’s inleven omdat ze niet wilden dat er foto’s gemaakt worden. Een introductie volgde op een beeldscherm en daarna gingen we de fabriek in. We zagen de assemblage lijn van de bekende 747 (al sinds de jaren ’70 20e eeuw) 737, 777 en het laatste model de 787. Net als de bloemenveiling Aalsmeer (als je een keer geweest bent) is de rondleiding boven het looppad. Interessant is te zien dat voor ons een chaos is waar het staartstuk achter in de loods staat de cockpit weer halverwege de vleugels in de andere loods en het middenstuk ergens voor in. Het wordt als een van de meest efficiënte productie lijnen genoemd. Dus wat er in de loods stond is meer gestructureerde wanorde. Maar het is wel imposant om te zien dat je als mens zo klein voelt in een loods waar 4 747’s achter elkaar passen.
Van Seattle naar Vancouver Island. Victoria de hoofdstad van Vancouver Island het is tevens de eerste Canadese stad die we aan doen. Om van Seattle naar Victoria te gaan hadden we om financiële redenen een goedkopere route gekozen (scheelt wel 70 US dollar overigens). Dat betekende wel dat we ’s ochtends om 5 uur op moesten staan te voet naar de Ferry Terminal liepen de Ferry naar Bainbridge gepakt al daar lijn 90 gepakt naar Poulsbo overgestapt op lijn 7 naar Port Townsend halverwege uitgestapt en overgestapt op lijn 8 naar Sequim waar de laatste bus, lijn 30, naar Port Angeles namen. Bij elkaar 4,5 uur onderweg geweest. Een beetje rond gehangen in Port Angeles waar we om 2 uur ’s middags de Ferry pakten naar Victoria. Inmiddels was ik zo moe dat ik heel de rit geslapen heb. Eenmaal in Victoria langs de immigratie geweest, stempeltje gekregen en we staan op Canadees grondgebied. In Victoria zouden we bij een aantal vrienden blijven slapen. Curtis en Monique kenden we van het summercamp 5 jaar geleden. Een mooi huis in de buitenwijken van Victoria, Saanich waar 1,5 jaar oude dochter Rachel het vaak erg bont maakte. Wat me aan Canadezen opvalt is dat ze een stuk relaxer en geduldiger zijn dan de Amerikanen. Ook meer down to earth. Ze zijn in de ogen van een Europeaan nog ‘grootser, bigger, meer, beter, best’ maar lang niet zo overdreven als de Amerikanen. Victoria is een kleine stad het doet inderdaad erg engels aan (voormalige Britse kolonie). Het is ook een uitvalsbasis voor Whale watching. We hebben inderdaad walvissen gespot, geen orka’s maar wel de Humpbackwhale, de Bultrug. Die overigens veel groter dan de orka’s zijn. Leuk weetje is dat we op het water de Canadase / Amerikaanse grens zijn overgestoken zonder onze paspoorten laten zien. Heel waterdicht (hoe toepasselijk) is de grens niet.
Vanuit Victoria hebben we een auto gehuurd en zijn we naar de andere kant van het Vancouver Island gereden. Naar Tofino en Ucluelet. Tofino staat er om bekend om zijn eilanden en dat je er erg goed kan surfen en als het slecht weer is, en dat is het regelmatig, om de metershoge golven te bekijken wat ook wel ‘Stormwatching’ wordt genoemd. Ucluelet voornamelijk om de Wild Pacific Trail. En dat vond ik persoonlijk het mooiste van heel het eiland. Een lang pad van 14 kilometer dat de kustlijn volgt: kale rotsen, ruige zee, van diepe ravijnen naar stranden en heel veel bomen mooi afwisselend gebied en natuurgebied. Als ook de eeuwenoude bossen in Cathedral Grove als in de Ancient Cedar Trail waarvan sommige bomen boven de 20 meter uitsteken en de stammen meer dan 4 tot 5 meter in diameter dik zijn. De trip van en naar Tofino is uiterst mooi met diverse mooie bochten hoge (besneeuwde) toppen en diepe dalen met bossen en meren. Na het bezoek aan Tofino en Ucluelet zijn we terug gereden naar Victoria waar we nog een paar dagen bij Curtis, Monique en Rachel hebben doorgebracht. Nog typisch Nederlands eten klaar gemaakt als wederdienst en regelmatig nog een spelletje Kolonisten van Catan gespeeld. En voor de verandering wint Mikael geen van alle spellen maar Curtis.
Van Vancouver Island naar de stad Vancouver ditmaal opnieuw de Canadese / Amerikaanse grens overgestoken om met de Ferry buiten Vancouver aanbeland te zijn. Bijna de aansluiting gemist omdat je in de bus alleen contact geld kan betalen in munten. In tegen stelling tot in de VS waar je wel met briefgeld kan betalen. We kwamen aan op Granville Street de uitgaanstraat van Vancouver. Lawaaiig is het wel maar dat is een voordeel als je slechthorend bent en je gehoorapparaat uit doet. We hebben diverse plekken bezocht zowel buiten als in de stad zoals Lynn Canyon, Stanley Park, Gastown, Chinatown and Granville. Te voet als met de fiets. Best grappig toen we de fietsen gingen huren dat die Canadezen ons allemaal uit gingen leggen hoe beste is om je fiets te gebruiken. Na de uitleg zeiden we dat we uit Nederland kwamen de fietsverhuurder zei: ‘you’ve been born on bikes, i don’t need to explain how to use them’. Tijdens het fietsen heb ik wel mateloos geïrriteerd aan fietsers die niet kunnen fietsen zoals veelal Chinezen die midden op de weg staan plots stoppen of onhandig sturen of eerder aan zichzelf denken dan aan zijn/haar medeweggebruikers. Ook hebben we ons verlekkerd aan de diverse lokale bekende specialiteiten qua eten. De Japadog een speciale hotdog is een begrip in Vancouver als de Sushi. Sushi zegt u? Ja het schijnt dat de Sushi beter als in Japan. Omdat Vancouver veel immigranten kent vanuit Azië en dit verschijnsel mee hebben genomen en het hebben geperfectioneerd. Zo goed zelfs dat de Japanners liever in Vancouver de Sushi eten omdat het wordt beschouwd als een van de beste ter wereld. En ow ja je moet dit met stokjes eten, iets waar Mikael veel moeite mee had.
Vanuit Vancouver hadden we voor een week een auto gehuurd en zijn we de Canadese Rocky Mountains in gereden. Veruit het mooiste wat ik van Canada gezien. Niet zo indrukwekkend als de Himalaya en dat was voornamelijk door de combinatie van de trekking die ik gedaan heb aldaar maar het is een gebied waar niks mee te vergelijken is. Met de auto reden we over de trans Canada Highway volgens velen (en vooral volgens de Canadezen) de mooiste autoroute ter wereld. Men zit er niet ver naast. De Canadese Rocky Mountains zijn miljoenen jaren oud en ontstaan in de tijd van de Dinosauriërs. De valleien zijn heel ruim waar tijdens de ijstijd de gletsjers doorheen schuurden. Soms kaarsrechte bergwanden van duizend meter hoog. Om vervolgens op een hoog punt te komen waar je The Columbia Icefield (het grootste ijsveld met diverse gletsjers van de Rocky Mountains) bijna kan aanraken. Soms is het uitkijken er is niet voor niets lage snelheid toegestaan omdat diverse dieren die vrij het nationaal park doorlopen en ook de weg over steken. We hebben verschillende dieren gezien zoals Rendieren, Elanden, Bergschapen en beren. Voor beren wordt je zelfs, net als bij wolven en coyotes, gewaarschuwd als je aan het hiken bent. We hebben 1 zwarte beer gezien op een parkeer plaats toen we veilig in de auto zaten als ook 1 zwarte beer en 1 Grizzly beer met jongen. Beren met jongen zijn het meest onvoorspelbaar en is het beter om in de auto te blijven zitten, wat er ook gebeurd. Ook de afstand moet groot genoeg zijn wil je geen bedreiging vormen. Jasper nationaal park en Banff nationaal park zijn twee parken vlak onder elkaar. Ik heb zelf voorkeur bij Jasper omdat het wat rustiger is en veel mooiere plekken heeft zoals Maligne Canyon, Maligne lake, Athabasca Falls. Banff heeft ook mooie plekken maar had me meer geïrriteerd aan de hordes toeristen zoals bij Lake Louise. Het symbool van Banff national park. Ook hebben we een paar keer in een wilderness hostel geslapen. Wat ik eigenlijk erg leuk vond. Helemaal weg van de bewoonde wereld zonder douches en elektriciteit. De nachten kunnen koud zijn, gelukkig was ik daar beter op voorbereid dan Mikael die vooral 1 nacht in Beauty Creek iedere keer wakker werd van de kou. Tja als je met -20 kan slapen op Annapurna Base Camp dan kan je wel tegen de kou ’s nachts.
Van de Rocky Mountains naar Calgary waar we ook de auto hebben afgeleverd. Overigens over het rijden gesproken. De benzine kost hier geen drol. De benzine is in Vancouver (Provincie British Colombia) 1,14 Canadese dollar en in Calgary (Provincie Alberta) 0,95 dollar per liter. Dat is rond de 90-80 eurocent per liter. Tel uit je winst. In Alberta is het nog goedkoper omdat daar alle Olie en andere fossiele grondstoffen gedolven worden zoals aardgas. Alle grote oliemagnaten wonen in Calgary. In Calgary slapen we ook bij een vriend. James Ferguson kennen we ook van het IFHOHYP. Een vriendelijke jongen die ons de stad liet zien. Wat bij Calgary voornamelijk opvalt en dat zie je voornamelijk vanuit de Calgary Tower is dat er zoveel ruimte rondom de stad is en dat het zo groen is. De laatste 30 jaar is er flink gebouwd van een half miljoen naar een 1,5 miljoen mensen in een paar decennia tijd. Het voelt voor mij een beetje aan dat er een beetje in het wilde weg is gebouwd. Het voelt voor mij niet als eenheid niet zoals bij Vancouver of Seattle. Maar de stad heeft wel heel wat te bieden. Het was gaststad geweest tijdens de Olympische Spelen in 1988. We zijn ook naar het Olympische park geweest waar we de Hall of Fame hebben gezien, de winterfaciliteiten inclusief bobsleebaan, skitracks en schansen voor het schansspringen. Daar zijn we in een karretje naar beneden gegaan. Het een soort van karten maar dan met de zwaartekracht. Maar het voelt wel erg anders aan dan een kart. Nog een paar dagen Calgary voordat we richting Toronto vliegen. Dat is nog beter dan rijden want tussen Calgary en Toronto is er niet veel en om 3500 km te rijden zonder iets bijzonders te zien is te veel van het goede.
Op budiloonen.com zoals altijd de foto's.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
