Van midden Azië naar Zuid-Oost Azië

Enige dagen ben ik weer in Cambodja in de hoofdstad wel te verstaan: Phnom Penh. Hier is het een stuk warmer. En ik ben blijk dat ik voor de eerste keer mijn korte broek aan kan trekken. Nepal was in de middag warm maar ’s ochtends, uit de schaduw en vooral ’s avonds was het nog echt koud.

De laatste week in Nepal was een stuk minder intensief dan mijn trekking. Maar je kan dan de andere kant van Nepal zien dan alleen de bergen. In Pokhara, de tweede grote stad van Nepal, heb de dag na mijn trekking best rustig aan gedaan. Ik had een paar mensen ontmoet in de Guesthouse en met hen ging ik naar de World Peace Stupa, tempel voor de vrede aan de overkant van het meer in Pokhara. Maar dan moest er eerst geroeid worden en ook nog een beetje geklommen worden omdat de ‘Stupa’ bovenop een heuvel staat. Mooi genoten van het uitzicht en de Tempel van dichtbij gezien en zelfs aangeraakt. Die avond had ik nog een paar biertjes met de rest van de gasten van de Guesthouse maar ik had niet te laat gemaakt. De volgende dag ben ik naar Chitwan gegaan. Chitwan is het nationaal park van Nepal wat bestaat uit veelal Jungle. En het was op 5 uur rijden van Pokhara.

Tijdens de busreis leerde ik een dame kennen Selma die na een gesprek in Engels een Nederlander bleek te zijn. Wat weer hartstikke grappig was. In Sauraha het plaatsje aan de rand van het nationaal park scheidde onze wegen en ging ik naar een ander Hotel. In Sauraha was het niet veel te doen behalve het park bezoeken. Na de eerste dag eerst de rand van het park verkend en dag erna begon het ‘onderzoek’ naar het park pas echt. We gingen lopend het park door. De rand van het park die gescheiden werd door een rivier (waar ook wel eens krokodillen in bevinden) moesten we blootvoets oversteken. Pootjebadend de overkant bereikt, de schoenen aan gedaan en weer verder gelopen dieper het park in. Dat het behoorlijk serieus was voor potentieel gevaar was toen de gids zei: als ik zeg dat je de boom in moet klimmen… dan moet je dat ook echt doen. Dus met alle voelsprieten openstaand loop je het park in. Bij het minste geluid stopte de gids en keek hij om zich heen. Dus je hartslag gaat wel omhoog. We zagen reeën, vogels en een neushoorn. Om die neushoorn te kunnen zien hebben we een paar keer een boom in moeten klimmen. Bij de laatste klim liep de neushoorn vlak voor mijn neus. Nog nooit zoiets van heel dichtbij gezien in het wild. Diezelfde dag nog ben ik in een ander gedeelte van het park een jeepsafari wezen doen daar zagen we krokodillen, reeën, neushoorns, zelfs 1 wilde olifant, apen enz. Ook nog naar The Elephant Breeding Center geweest. Het fokprogramma om het aantal olifanten in stand te houden.

De volgende dag was meer of min hetzelfde alleen ga je het park in op een olifant. Ik vroeg me wel af hoe die olifanten behandelt zouden worden. Volgens de gids die al een aantal dagen meeliep is dat ze anders worden behandelt zoals de mishandeling van olifanten in Thailand. Omdat de geloofsovertuiging van de Nepalezen Hindoeïstisch als Boeddhistisch wat betekend dat alles wat leeft dat je er goed voor moet verzorgen. Zie het op de manier hoe wij paardrijden. Ergens heb ik wel mijn twijfels. De rivier die het park scheidt met Sauraha ben ik ook nog met de kano overheen gegaan. Was trouwens wel het meest ontspannen stukje van heel de trip. Die avond na de vele Dhal bhat: een schotel met rijst, curries, groente en vlees (en als je het goed doet, op Nepalese manier moet je het met de handen op eten), hadden we een barbecue. Ik sprak/communiceerde met een dove Nepalese man. Die niet overal begrepen wordt. Het is me duidelijk dat de Nepalese cultuur vooral bij de jongeren heel erg macho is. Als je er niet bij past, wordt ook niet geaccepteerd.

Na Chitwan had ik mijn laatste dagen in Kathmandu doorgebracht. Aangezien ik Kathmandu alleen ’s nachts heb gezien lijkt het me gepast om in de Nepalese hoofdstad ook eens bij daglicht te zien. Echter was het niet overal veilig en dat had te maken met de politieke situatie. Tijdens mijn trekking had ik al te maken met een busstaking. Maar dat had niet zozeer met de vakbonden te maken maar met de situatie in het land. Nepal kent pas 10 jaar echte vrede. Tot 2006 is er een vredesverdrag ondertekend met de Maoïsten (die willen dat Nepal een communistische staat wordt) die vooral in het berg gebied actief waren. 8 jaar geleden is er begonnen met een nieuwe grondwet om een nieuwe start te maken met het land en die ook alle bevolkingsgroepen vertegenwoordigd en beschermd. Maar het opstellen als het goedkeuren van de grondwet duurt heel lang omdat alle politiek partijen, de een dan weer de ander, niet met het ‘concept’ grondwet eens waren. 22 januari was een belangrijke dag omdat de grondwet op een of andere manier uiteindelijk goed gekeurd moest worden. Een groot deel van de bevolkingsgroep staakte hierdoor (dus niet alleen buschauffeurs) omdat zij een deel met de politieke partijen eens zijn of juist niet. Wat resulteerde ook in onrust. Van de rit vanaf Chitwan tot en met Kathmandu bestonden uit blokkades van de politie, in elk klein plaatsje stond de politie met uitrusting aan alsof het op elk moment uit de hand kan lopen. Om de zoveel kilometer werden de toeristen bussen gecheckt en gecontroleerd. De ingang van Kathmandu was een grote vesting. Rijen dik politie gewapend en wel, pantser wagens en wegversperringen. In de buitenwijken zag ik hier en daar een uitgebrande auto. Dus de situatie was wel gespannen. Wat ik toen nog niet wist dat die dag (de 20e) ook nog gestemd moest worden voor de grondwet. De stemming is nooit doorgegaan voor de commissie. De oppositie (Maoïsten) gingen totaal door het lint en begonnen massaal op de vuist te gaan met de beveiliging en begonnen met stoelen te gooien. Zie deze link http://www.rtlnieuws.nl/nieuws/buitenland/stoelen-vliegen-het-rond-bij-knokpartij-parlement-nepal

Veilig en wel het hotel bereikt. Volgens de hotel eigenaar hoef ik me nergens druk om te maken. Zolang je de ‘rellen’ vermijd is er niks aan de hand. (hetzelfde is dus bij het voetbal). Ik had trouwens wel het geluk, er werd gezegd dat de uit eindelijke doorgang van de grondwet de 22e plaats moest vinden. En dat het de dagen erna erg onrustig kan zijn in Nepal. Maar door die knokpartij in het parlement is het weer uitgesteld.

Heb ik dan nog wat leuks gezien in Kathmandu? Jazeker. Diverse tempels zoals de Boeddha Stupa. De tempel die je op alle reisbrochures ziet. Groot, energiek en indrukwekkend. De andere Boeddhistische tempel was de apentempel op een heuvel. Die ochtend had ik ook nog de religieuze tempel van de Hindoes gezien: Pashuapatinath. Waar ook veel crematies in de openlucht plaats vinden. Ik had er een gezien wat best vreemd voor een westerling oogst. Maar als je dan hoort van de gids van Selma (die ik weer in Kathmandu had gezien) zei dat mensen naakt geboren worden ze ook naakt verbrand moeten worden en dat de 5 elementen: lucht, water, vuur, aarde en ruimte in acht moesten genomen. De as van meer dan een 3 uur durende verbranding wordt dan in de rivier gegooid. Het voormalige paleis van de koning en de tuin der dromen. Daarnaast nog met de jongens van het trekking bureau gepraat Asian Heritage en ’s avonds in de Thamel rondgehangen en nog wat gegeten en gedronken met Selma en haar lokale gids.

Momenteel ben ik 2 dagen in Cambodja. Een geheel ander land. Na een lange vlucht in de nacht ben ik van Kathmandu naar Maleisië gevlogen en daar overgestapt naar Phnom Penh. Algauw ik uitstapte voelde ik da het een stuk warmer is. Met de tuk tuk ben ik naar mijn hostel gebracht. Phnom Penh voelt naast de warmte ook anders aan. In tegenstelling zijn het geen kamikaze bestuurders zoals in Nepal. Er is nog steeds chaos maar de Cambodjanen zijn wat meer beheerst als ze aan het rijden zijn. De stad oogt iets schoner dan Kathmandu en er is volop bedrijvigheid. En 's avonds doet de stroom het overal in tegenstelling tot Kathmandu. Omdat ik pas om 2 uur in mijn kamer kon ben ik door Phnom Penh heen gelopen. Diverse Boeddhistische tempels bezocht en het koninklijk paleis. Omdat ik van geboorte uit de regio Indonesië kom. Komt dit wat meer ‘vertrouwd’ over. Ik kan het wat moeilijker plaatsen dan wat ik in Nepal had. Naast dat er Cambodjaans wordt gesproken, kennen de meeste jongeren engels. Maar omdat het een voormalige kolonie is van Frankrijk wordt er ook regelmatig in de Franse taal gecommuniceerd. Ik had het niet te laat gemaakt de eerste dag want ik viel bijna in slaap omdat ik maar 2 uurtjes geslapen had op het vliegtuig.

De volgende dag, vandaag dus, was het meest heftigste toen nu toe wat ik meegemaakt heb. Met een paar gasten uit de Hostel: 3 Amerikanen en 1 Canadees zijn we naar de S21 gevangenis gegaan en de Killing Fields / Genocide monument gegaan. Ik kende wel iets van Cambodja omdat er Nederlandse VN Militairen in de jaren ’90 daarnaar toe gestuurd waren om de vrede en orde te handhaven. Korte blik op wikipedia leert me dat de Rode Khmer van 1975 (na de burgeroorlog) tot aan 1979 een schrikbewind uitvoerde op de Cambodjanen. De rode Khmer heerste na 1979 niet meer over het land maar voerde nog wel guerilla acties uit. Pas in 1989 kwam er pas een vredesakkoord die o.a. de Nederlanders beschermd moest worden en toe zien of het nageleefd werd. Pas eind jaren ’90 en de 2000s waren pas de eerste rechtzaken tegen de hoofdverantwoordelijken van die verschrikkelijk regime. De killing fields waren een van zovelen maar bij Phnom Penh is een van de bekendste. In dit kamp/fields zijn diverse mensen vermoord omdat ze een andere geloofsovertuiging, politieke overtuiging hadden, kritiek op de rode khmer hadden of zelfs om niks. Ik heb Auschwitz gezien je had hier hetzelfde nare gevoel. Echter voelde dit wel een graad erger omdat de manier hoe ze zijn omgebracht niet met een pen te omschrijven zijn. Ik kon ook nauwelijks foto’s maken eerder het nare gevoel tot op zich mij nemen. Je moet zelf een kijkje nemen om het geheel echt te kunnen begrijpen. De Gevangenis Tuol Sleng of kortweg S21 genoemd was nog erger omdat je een goede inzicht verschaft op de martelpraktijken wat meer kostneigingen oplevert. Niet te begrijpen. Iedereen die naar Cambodja is geweest of er naar toe gaat. Dit is zeker wat je moet bezoeken. Niet omdat het leuk is. Maar omdat je het simpelweg moet doen… wat mensen tegen andere mensen kunnen doen.

Foto's staan op mijn website www.budiloonen.com