Mates from Down Under

De zon gaat op in het westen en gaat onder in het oosten. Het is herfst in begin maart. Het zuidelijk halfrond heeft toch zijn vreemde bijwerkingen op de persoon. Daarnaast blijft het ontzettend heet. Een land met vreemde dieren, hartelijke mensen die continu je ‘vriend of je mate’ zijn. Ja ik ben in Australië. Downunder ookwel genoemd. Inmiddels is het tijdverschil met Nederland 9 uur. Letterlijk aan de andere kant van de Wereld.

Voordat ik naar Australië ging vertrok ik uit Singapore. Uiteraard werd ik er weer uitgepikt op het vliegveld om mijn tas extra te laten nakijken. Na een snelle paspoort controle kon ik nadat ik 1,5 uur gewacht had opstappen op het vliegtuig. Dit keer vloog ik met Qantas Airways, de KLM van Australië. De trip duurde ruim 7 uur maar ze vlogen letterlijk en figuurlijk voorbij. Omdat ik in de nacht vloog heb ik heel de vlucht hazenslaapjes gedaan. Af en toe was ik wakker en toen sliep ik weer in. Eenmaal aangekomen in Australië vond ik de steward best grappig: ‘the doors are open, welcome in paradise’. Brisbane ligt in de staat Queensland en het wordt ook wel ‘The Sunshine State’ genoemd. Omdat de zon op en ondergaat in de zee en het staat bekend om zijn prachtige natuur en The Great Barrier Reef.

Mijn eerste stop was Brisbane. De hoofdstad van Queensland. Brisbane is de derde grote stad van Australië. Met zijn ruim 2 miljoen inwoners heeft het voor iedereen wat wils te bieden. De stad zit wel wat verder van de kust af. Dus ik had vanwege mijn tijd, niet de tijd om de kust te bezoeken. De stad ziet er vrij compact uit als het gaat om het hart van de stad. Het voelt vrij modern aan, maar als je goed zoekt heeft het ook zijn oude dingen zoals oude gebouwen, de diverse parken, de rivier, uitgaansgebieden (daarom ook zo populair bij de Backpackers), gratis ingang bij musea en natuurlijk The South Bank. The South Bank is de hotspot in Brisbane. Als het mooi weer is, en dat is het namelijk bijna altijd, zit iedereen op de South Bank te luieren en een duik te nemen in een van de kunstmatige zwembaden aan de rivieroever. Ik heb me overigens ontzettend vermaakt in de gratis musea die voornamelijk gaan over de moderne kunst en de huidige beeldcultuur in Australië, Japan, Amerika en Europa (had er ook mee te maken dat het gratis was). Een van deze dagen ben ik ook naar een Rugby wedstrijd gegaan. Als je Australiërs naast vlees ook gek kan maken is het wel sport. Je kan het zo gek niet bedenken of er bestaan wel professionele competities. Voetbal, Basketbal, Netbal (vrouwelijke variant van korfbal), Hockey. Maar waar ze echt waanzinnig van worden is Cricket, Rugby en Australian Football (wat dat is leg nog wel een keer uit). Supporters tijdens de openings wedstrijd, in dit geval het thuis team Brisbane Broncos tegen de Rabbitohs uit Sydney, kunnen gewoon door elkaar zitten. Er heerst een familiaire sfeer. Continu wordt het ‘thank you mate’ geroepen als je even op staat om de mensen door te laten. Rugby is simpel, de beuk erin en scoren. Het clubgevoel gaat trouwens heel ver. Zo zat ik naast een man die voor de Rabbitohs was maar die liefs 12 uur gereden had om de wedstrijd te kunnen zien. De wedstrijd eindigt niet zo best voor het thuis team. Ze verloren liefst met 6 - 36.
Na een paar daagjes stad ben ik met de bekende Greyhound bus naar het noorden gegaan.

Mijn tweede stop was Hervey Bay. Niet zozeer staat dit plaatsje bekend om zijn stranden maar om het eiland net voor de kust van Hervey Bay. Namelijk Fraser Island. Het is het grootste zandeiland ter wereld met zijn unieke flora en fauna. Een dag trip bracht me eerst met de bus naar de Ferry waar ik de oversteek kon maken met diverse andere mensen van de hostel als mensen die bij dezelfde organisatie geboekt hadden. We konden daar instappen in een MAN truck omgebouwde passagiers bus. Het eiland kent geen geasfalteerde wegen. Alle wegen bestaan uit zand en steen. Als je iets meer betaald had kon je ook met je eigen terreinwagen of terreinwagen diens organisatie crossen over het eiland maar dat had ik niet gedaan. Met de truck kreeg je een behoorlijk goede indruk hoe het moet voelen als je de Dakar Rally moet rijden. We reden vrij hard over het strand en over de zandpaden in het bos midden op het eiland zo hard mogelijk om niet vast te komen te zitten. We werden alle kanten uitgeschud toen we dit pad namen. De chauffeur en tevens ook gids komt zo uit de film Crocodile Dundee gelopen. Een stoere Australiër met een grote snor, breed postuur, oorbellen in zijn oren en tattoo’s gekleed in tropen kostuum met een opvallend grote hoed. In het typische Australisch accent legde hij uit dat de diverse planten ook de zeldzaamste zijn van de wereld. De dingo’s op honden lijken maar niet als honden gedragen. En dat de beekjes en de meren op het eiland schoon, drinkbaar en zoetwater is. Het laatste is duidelijk waar maar wat me het meest opviel was dat het water zo helder was. Lake Mackenzie en de Eli Creek waren zo helder en schoon, ongelofelijk en we mochten er zelfs in zwemmen. In zee mag er helaas niet gezwommen worden. Het mag wel als je het risico neemt op mijn opgegeten te worden door diverse haaien of doodgeprikkelt te worden door de giftige kwallen. Op het kilometers lange strand kwamen de pinnacles tegen. Zand-bergen van meer dan 50.000 jaar oud en het gestrande Maheno Schipwrak die in 1935 was vastgelopen en inmiddels in vervallen roestige staat verkeerd.

Het derde plaatsje was Rockhampton net als Brisbane een stad wat meer landinwaarts. Qua stadje niet zo heel bijzonder. Wel bijzonder om te vermelde is dat het de veestapel van Australië wordt genoemd als dat niet zo is dan is het zeker van Queensland. Hier worden de meeste koeien gehouden voor de vlees als melk productie. Het is ook een stadje, als je door je oogharen kijkt, die een beetje als een western overkomt gezien de vele mensen met typische Australische cowboy hoeden. De Capicorn Caves is wel een hoogtepunt diep in de berg. Het is een kleine 20 minuten rijden. De rondleiding door de grotten had eyecatcher de Kathedraal. De grootte van een kleine kerk een holte van ruim 18 meter hoog. Er worden hier diensten gehouden voor kerkgangers, bruiloften en zelfs zangoptredens. De akoestiek schijnt net zo goed te zijn als The Opera House in Sydney. Wat ik bijzonder vond is dat we in de banken moesten zitten en rustig konden luisteren naar de muziek. De lampen gingen 1 voor 1 uit totdat het pikdonker was. De meeste zullen daar wel een beetje huiverig tegen overstaan. Ik zelf vond het verhelderend om alleen deze muziek te horen. De dag erna ben ik de hoogste berg van Rockhampton wezen bewandelen. Het was midden op de dag ontzettend heet en best afzien juist door de warmte. Een berg van 600 meter hoog kon ik wel bedwingen maar in de hitte was het bijna net zo zwaar als de beklimming van de Himalaya. En dan kwam nog de afknapper. Net onder de top waren ze aan de weg bezig en ik mocht er niet langs helaas. Hoe erg ze het ook vonden dat ik helemaal uit Nederland kwam om deze berg te beklimmen. Dus ik bleef steken op 570 meter hoogte.

Rockhampton was teleurstellend als stadje maar dat was Airlie Beach geenszins. De 4e tussenstop. In de nachtbus was ik gebroken toen ik uitstapte rond een uurtje of 7 ’s ochtends. Maar het landschap vergoedde veel. Airlie Beach was gevangen tussen een aantal bergen wat een natuurlijk baai vormde. Airlie Beach is veelal de uitvalsbasis om de Whitsundays te bezoeken. Een eilanden groep net buiten de kust. Daar ben ik inderdaad heengeweest. Voor een dag trip. In een ruige trip beukten we over de golven, soms vlogen we een meter de lucht in doordat we vanaf een golf gelanceerd werden, naar de eilanden toe. Gelukkig was het een speedboat en geen plezierboot want daar zou ik alleen maar zeeziek van worden omdat de boot over de golven gaat en niet zoals de speedboot door de golven. De gids was een toffe gast en een beetje gek. Die probeerde iedereen naar zijn zin te maken. En dat lukte door zijn grappen en humoristische omschrijven (we Australians speak Australian it’s kinda like the English language but more different). In het hart van The Great Barrier reef. Want daar voerden we over stopten we vlakbij het grootste eiland en konden we gaan snorkelen. Mooie vegetatie op de bodem van de zee. Diverse vissen, kwallen, zeepaardjes en uiteraard koraal maakte het plaatje compleet. We moesten verplicht speciale pakken aan doen omdat in deze tijd van het jaar veel giftige kwallen en roggen in de buurt zijn. Die heb ik trouwens niet gezien (it’s like safety belds, 99% procent of the time you don’t need them but there is 1 moment in a time you need it). Wat ik wel gezien heb is een dofijn, in het wild te verstaan. Wel tof eigenlijk om zoiets van heel dichtbij te zien te hebben. Dat zagen we vanaf White Heaven Beach. Het mooiste strand van de Whitsundays. Een prachtig wit strand met palmbomen en blauwe zee. Meer kan je ook niet wensen. Tijdens de lunch nog de heuvel op geweest om een prachtig uitzicht te hebben over heel het eiland.

Van de Whitesundays naar het andere eiland in Townsville. Het plaatsje wordt de hoofdstad van Noord-Queensland genoemd. Townsville is gelukkig niet zo suf als Rockhampton en had diverse leuke dingen zoals musea, bars en cafe’s een mooie promenade met uitzicht op zee en Magnetic Island. En dat eiland is juist de reden dat veel mensen naar Townsville komen. Magnetic Island is bekend om zijn baaien. De een verstopt tussen de rotsen de ander zo groot als een normaal strand. Het wordt met recht Paradijs van Noord Queensland genoemd. Het is duidelijk een vakantie eiland. Elk huisje is wel van een hotel, resort of hostel. Ik ben zelf er maar 1 dag op geweest. Een beetje aan de korte kant. Maar ik kon er wel genieten op het strand op Horseshoe Bay en het hoogtepunt vond ik toch de tocht naar Het Fort. Het Fort is een onderdeel van The Fort Walk. Een wandelroute, als je er de tijd voor neemt, die 2,5 uur duurt. Het Forten complex is een onderdeel geweest van de verdedigingswerken tijdens de tweede wereldoorlog om aanvallen en een invasie af te staan van de Jappanners die een oorlogsverklaring ondertekende door het plaatsje Darwin te bombarderen (Noord Australië). Het eiland lag strategisch en kon de gehele Noord-Oost kust van Queensland verdedigen. Imposante bunkers, barakken en onderdelen waar het kanongeschut gestaan heeft gaf me een goed inzicht op hoe het er aan toe ging. Maar het meest indrukwekkende is toch wel de bunker op het hoogste punt van de Fort Walk. Wat me een ontzettend mooi uitzicht gaf over heel het eiland diverse baaien zag, vegetatie, de bergen en de zee. Een ander hoogtepunt, letterlijk en figuurlijk was de dag erna toen ik in Townsville Castle Hill beklom. Een mooi overzicht op zee met geheel Townsville de promenade en Magnetic Island, Palm Island in een blikveld.

Eind van de tocht met de Greyhound bus eindigt in Cairns. De grootste noordelijkste stad van Noord Queensland. Ik ben hier nu 1 hele dag en het bevalt me goed hier. Er is van alles te doen in de stad en daar buiten. Echter kan ik niet alle dagen iets doen. Aangezien mijn verblijf hier ook een orkaan aanstaande is van een type categorie 4 (categorie 5 is de zwaarste). Cairns zit aan de rand van het gebied dus gelukkig niet middenin of aan de buitenzijde. Wat wel betekend dat ik 2 dagen niets ten noorden van Cairns kan doen. Waar ook ik me wel op verheugd had waaronder de Daintree rainforest. Een van de oudste regenwouden van Australië. Vandaag ben ik wel naar de Tablelands geweest en het regenwoud aldaar dit is ten zuiden van Cairns. The Tablelands staan er vooral om bekend om zijn watervallen, natuurparken, Iers lijkend landschap met zijn groene heuvels en zijn milde klimaat. Alhoewel mild aangezien de orkaan in aantocht was hebben we alleen maar bewolkt weer gehad en af en toe regen was de temperatuur rond de 22/23 graden. Warm genoeg maar als je nat bent voelt het wat kouder aan. Onder een leiding van een gek van een gids die iedereen probeerde op te zwepen om niks van de regen aan te trekken en met een brede lach het water in te plonzen. Illustere namen zoals Millaa Millaa, Wooroonooran maakt het al duidelijk dat het vooral de aboriginal cultuur (behoud van de flora en fauna en het respectabel omgaan daarvan) een groot goed is. Een geweldige dag gehad en als afsluiter terwijl het buiten met bakken uit de hemel kwam ‘Yellow Submarine’ gezongen. Gewoon omdat we het leuk vonden.

De komende dagen zal ik nog in Cairns blijven en ook een uitstapje maken nadat de Orkaan voorbij geraasd is naar The Outer Reef. De buitenzijde van The Great Barrier Reef. En daarna vlieg ik naar Sydney waar ik aldaar een paar dagen later doorvlieg naar New Zealand, het land van de Kiwi’s.

Zoals altijd foto's kan je vinden op budiloonen.com. Ik heb ook video's toegevoegd die je kan bekijken. Have fun with it