Het land van Middle Earth en de Kiwi’s.
Door: Budi
Blijf op de hoogte en volg Budi
16 April 2015 | Nieuw Zeeland, Auckland
Op mijn website budiloonen.com staan foto's die bij dit verslag horen.
De wolken kruipen over de heuvels en de hoge bergen om vervolgens weer in een fjord uit te komen waar dezelfde wolken haast verticaal de fjord overtrekken. Het land van Mount Doom en Rohan. Het land van zijn duizenden gezichten die zo divers zijn en je afvraagt of je wel in hetzelfde land bent. Niet groter dan Groot Britannië maar zo verschillend. Ik ben in New Zealand, het land van de film Lord of the Rings en The Hobbit trilogie, de Maori, The All Blacks en de Kiwi’s.
Voordat ik naar New Zealand was gevlogen had ik eerst nog een paar dagen in Australië. In Cairns had ik nog een paar dagen om de Daintree Rainforest te zien. Het oudste regenwoud ter wereld met diverse flora en fauna. Ik zag spinnen zo groot als je hand. Krokodillen in de Daintree rivier en Wallabies. Vanuit het regenwoud naar de zee. De dag erna ben ik wezen snorkelen in de Outer Reef. Daar had ik veel van verwacht omdat de schoonheid en de puurheid van het koraal en het rif zelf mooier is dan toen op de Whitsundays voer. En dat bleek. Het zag er fantastisch uit. 3 keer gesnorkeld op een verschillende plek. We zagen koraalriffen, zuilen die meer net 20 cm onder het wateroppervlak staan, haaien, inktvissen, enorme vissen van 1,5 meter breed en 1 meter hoog. Het water was zo helder dat het rif aan de oppervlakte zelfs kan zien. Absoluut de moeite waard geweest om daar te snorkelen. We deelden de boot met een groep duikers. De duikers hadden veel meer kunnen zien zoals ook Zeeschildpadden omdat ze dieper doken (20 meter). Maar als snorkelaar kon je gelukkig ook heel veel zien, gelukkig maar. De Outer Reef maakten zijn verhalen waar. De volgende dagen daarna ben ik naar Sydney gevlogen om daar mijn laatste dagen in Australië door te brengen. En het was ook mooi geweest. 2,5 week zon, zee, strand en The Great Barrier Reef en ik had behoefte aan iets anders. Niet voordat ik Mimi en Marc heb gezien. Mimi is goede vriendin van mijn moeder en zij samen met Marc had me een groot deel van Sydney laten zien. Het ontvangst was zeer hartelijk en ze lieten me de bekende Sydney Harbour Bridge, Opera House en een vaartocht over het water zien en ervaren. Omdat ik de meeste dieren van Australië nog niet echt had gezien afgezien van de krokodillen, spinnen, Wallabies en Koala’s namen ze mij mee naar een kleine dierentuin waar alleen Australische dieren waren te zien zoals (soms dodelijke) slangen, insekten, spinnen, nachtdieren, vogels, vleermuizen en natuurlijk Kangeroes. Dat het niet alleen mooi weer is in Australië heb ik gemerkt in Sydney die dag regende het pijpenstelen. Niet zomaar een beetje regen maar van die stortbuien die we wel eens meemaken in Nederland als het heel warm is geweest maar na een half uur overgewaaid zijn. Overgewaaid? Vergeet het maar in dit land. Het duurde zeker een paar uur voordat het droog werd.
De dag dat ik naar Nieuw Zeeland vertrok was met enige vertraging. Midden in de nacht kwam ik aan in Christchurch op het Zuidereiland. De volgende dag in Christchurch was duidelijk te zien wat de aardbevingen van 4 jaar geleden hadden aangericht. 70% van de gebouwen stond niet meer overeind en dat is te zien aan de diverse lege plekken. Christchurch voelt ook een beetje aan als een doodse stad. Ik had wel verwacht dat ze in 4 jaar tijd wat meer vooruitgang in zou zitten maar dat is er helaas niet. Veel straten zijn nog afgesloten en zagen eruit net als 4 jaar geleden na de aardbeving als ook de oude Kathedraal die nog in vervallen staat verkeerd en de helft van het schip is ingestort. Alhoewel er wordt wel volop gebouwd en de aardbevingen van 2010 en 2011 zo snel mogelijk te vergeten. Zo zijn er overal kunstprojecten om de stad wat meer leven in te blazen zoals het historisch centrum (waar nu niks meer van over is of de gebouwen die overheid staan verlaten zijn). Maar je vind nog wel leuke pareltjes zoals muurschilderingen, beeldjes die je her en der ziet, bepaalde plekken vind je winkels in containers die weer tezamen een soort winkelcentrum vormen met kekke kleurtjes. De mensen aldaar proberen het er beste van te maken. De oude Kathedraal is niet meer bruikbaar dus hebben ze een nieuwe moderne versie gebouwd the Cardboard Cathedral (de kartonnen kathedraal) wat een groot deel ook uit karton bestaan en 185 memorial van 185 witte stoelen ter gedachtenis van de 185 mensen die in de staat Cantebury tijdens de aardbeving zijn overleden.
Van het weemoedige Christchurch naar vrolijke Queenstown. 1/4 van de bevolking van Nieuw Zeeland woont op het Zuidereiland dat is dus niet veel en de ritten van plaats naar plaats doen zich regelmatig heel verlaten aan. Het heeft ook iets puurs. Onderweg zijn en bijna niet niemand tegenkomen. Het landschap van Christchurch naar Queenstown veranderde dramatisch. Van het Nederlandse vlakke landschap met heel veel koeien, naar de glooiende heuvels, naar Iers lijkend landschap, naar kaal landschap, naar bergen met alleen gras, neer zeer intimiderende bergen vol zwarte rots toen we Queenstown naderden. Queenstown is een combinatie van party, toerisme, backpack en outdoorsport plaats tegelijk. Er is voor elk wat wils. Maar wat me het meest bij gebleven is dat er hordes backpackers zijn die graag de bloemetjes buiten willen zetten door zoveel mogelijk bier achterover te keilen. Hmm dan hou ik het toch liever bij lekker ouwehoeren in de hostel met een biertje erbij. Maar dat het een party-town was bleek maar weer toen ik in mijn gedeelde slaapkamer van 6 bedden 2 jongens en 2 meiden waren die van plan waren om een ‘nummertje’ te maken. Een van de Nederlandse Backpackers wist me dat te vertellen, aangezien ik ook jong ben geweest liet ik het toe en ben ik 1 uur weggeweest om hun privacy te geven. De omgeving van Queenstown is fantastisch ik had een mountainbike gehuurd en ben gewoon gaan raggen door de natuur. Zandpaden, grind, stof, heuvel op en heuvel af door een landschap die in de Lord of the Rings werd gebruikt in de scenes van Rohan. Een overweldigend gevoel en een kick om door dit landschap heen te rijden. In 5 uur tijd 45 km afgelegd en ik kwam afgepeigerd terug van de biketocht. Milford Sound is de tweede uitstap. En de meeste mensen die in Queenstown zijn gaan voor deze uitstap. Milford Sound is een adembenemende fjord (of eigenlijk gezegd meerdere fjorden) die in oude tijden uitgeschuurd zijn door de gletsjers van toen. Ik ben in midden Noorwegen geweest en de fjorden daar gezien. Maar wat ik hier gezien heb is ongelofelijk. Haast kaarsrechte rotswanden die verdwijnen óf in het water óf in de wolken aan de bovenzijde. De rit ernaar toe, ik ging voor de eerste keer met de Kiwi Experience mee, was mede door de grappige chauffeur een leuke rit waar ik me in de ene verbazing viel in de andere. Het landschap naar Milford Sound was net zo indrukwekkend als Milford Sound fjord zelf.
Dacht je dat je het mooiste gehad te hebben? Dan heb je het mis. Van de fjorden ben ik ben de bus naar Franz Josef gegaan. Franz Josef is samen met het plaatsje Fox bekend om zijn gletsjer die vandaag de dag er nog steeds zijn. Helaas door de opwarming van de aarde en het steeds langzaam schuiven van de gletsjer is nog de vraag of je over 50 jaar de gletsjer kan beklimmen of bewandelen. Dat heb je goed gelezen ik heb een Glacierhike gedaan. En ik moet zeggen deze was - by far - een de mooiste gletsjerwandeling die ik ook gedaan heb. Omdat het niet meer mogelijk is, zoals een paar jaar geleden een vriend van mij heeft gedaan, om de gletsjer wandelend/klimmend op te gaan. Word je met de helikopter gebracht. De eerste dag dat ik in Franz Josef was heb ik eerst de gletsjer vallei wandeling gedaan tot aan de kop van de gletsjer, dat was al indrukwekkend. De helikopters die dag die af en aan vlogen maakte dat al duidelijk dat het niet verantwoord was om de gletsjer op te klimmen. De dag dat ik de gletsjer op mocht kreeg ik eerst een goede veligheidsbriefing en daarna konden we onze special kleding aan doen. Van beschermende kleding tot aan spikes onder je wandelschoenen. We liepen een stukje om vervolgens in de helikopter te stappen. Voor mij de aller eerste keer. Ik heb regelmatig met de vliegtuig gevlogen maar dit is zo anders. Je krijgt zoveel beter zicht op wat er om je heen gebeurd en wat er langs je vliegt. Eenmaal op de gletsjer klommen we erover en eronder, gleden tot aan de het gevaarlijkste stuk. Verder mochten we ook niet komen. Als de gletsjer tot dit punt over een aantal jaren gesmolten zou zijn, is het niet meer mogelijk om de gletsjer te kunnen bewandelen. Die 3 uur op een ijsvlakte die zijn schoonheid toont maar ook erg gevaarlijk kan zijn. De gids is er niet voor niks om te waarschuwen voor bepaalde spleten om daar niet in te vallen of rustig aan te doen met beklimmen of afdalen. Toen ik met de helikopter terug ging naar Franz Josef werd ik wel wat emotioneel. Al jaren geleden had ik zo graag deze Glacierhike willen doen. Met het ijs onder mij, de scheuren, de blauwe kleur, de schoonheid als het gevaar was de droom eindelijk in vervulling gegaan.
Een intermezzo volgt na Franz Josef. Een 10 uur durende trip van FZ naar Nelson. Waar ik wel de ruige westkust heb kunnen zien. In Nelson was ik hele 1 dag. Deze dag als rustdag ingepland, beetje gewandeld, maar Abel Tasman heb ik overgeslagen. Misschien voor de volgende keer. Een korte trip naar Picton alwaar ik de Ferry gepakt had naar Wellington. Wellington mag dan wel de hoofdstad zijn. Maar het straalt er niet echt van af dat het de hoofdstad is. De bravoure, die ik meestal in een hoofdstad aantref, mis ik. Wellington is ietsjes groter dan Breda. Terwijl de grootste stad Auckland 1.4 miljoen heeft… mis ik iets? Wellington is wel het culturele en politike hart van heel New Zealand getuige de musea en vooral het Nieuw Zeeuws erfgoed daarvan met de oorspronkelijke bewoners De Maori. Politiek omdat daar alle ambassades en ministeries zitten. De ambassade van de VS met al zijn veiligheidsmaatregelen: grote muren, bewakers, camera’s enz. zat pal recht tegenover mijn hostel waar ik zat. Overigens het leukste vond ik toch de voetbalwedstrijd tussen de Wellington Phoenix en de Melbourne Victory. Voetbalgek als ik ben voelde ik me net als een kind in een speelgoedwinkel.
Van Franz Josef naar Taupo. Taupo en omgeving is eigenlijk een groot Vulkanisch gebied. Het meer van Taupo ‘lake Taupo’ is het grootste zoetwater meer van Nieuw Zeeland en tegelijkertijd ook een vulkaankrater. De omgeving is kaal, desolaat, mooi maar ook gevaarlijk tegelijkertijd. De Tongariro Alpine crossing is de meest gelopen en populaire walks van New Zealand Het wordt als een van de mooiste Walks van de wereld genoemd. Dit gebied is trouwens ook gebruikt voor het decor van de Lord of the Rings (LOTR) trilogie voor het duistere land Mordor en Mount Doom. Het was voor mij bijna niet mogelijk om deze crossing te lopen. Ik heb wat moeten schuiven in mijn reisschema. Maar na veel wikken en wegen was zaterdag de laatste dag (dus ik heb een extra dag bij moeten boeken) om deze crossing te lopen. En ik zat ook nog te denken om de crossing op zondag te doen maar dat ik dan vanuit Rotorua een bus zou pakken (zou dan wel duurder zijn). Gelukkig achteraf niet gedaan. Zaterdag was de enige dag dat de Tongariro Alpine Crossing gelopen kon worden. De week daarvoor was alles afgelast en de week na zaterdag is alles afgelast. Dus ik mocht echt van geluk spreken. De 19,4 km heb ik helemaal uitgelopen in 7 uur. Daarbij heb ik ook nog Mount Tongariro beklommen (waar de crossing naar vernoemd is). De crossing is ongelofelijk en mag met recht de mooiste walk/hike van Nieuw Zeeland genoemd worden. Je wordt ’s ochtends afgezet door een shuttlebus. Veiligheid staat hier in een hoog vaandel omdat je wel in actief vulkanisch gebied loopt. Je moet je naam e.d. opschrijven als je terug komt van de lange wandeling moet je, je weer aanmelden zodat de organisatie je af kan strepen. Doe je dit niet is grote kans dat de politie je gaat zoeken. De tocht begint met een rotsgebied met veel lage vegetatie. Een mooi landschap waar beekjes en watervallen zijn. Dan veranderd het landschap dramatisch met in de achtergrond de vulkanen verdwijnt de vegetatie je loopt tegen een hoge muur van vulkanisch rots. De tocht gaat omhoog tot dat in het gebied komt tussen de vulkaan Mount Ngauhuroe en de bergrug Mount Tongariro. Mount Ngauhuroe heeft de bijnaam Mount Doom van LOTR je kan deze beklimmen maar ik was best geïntimideerd door deze berg dus besloot om toch maar de lagere Mount Tongariro te beklimmen. De tocht werd afgewisseld van hard rots, vulkanisch rots, kraters die bestaan uit bruin, oker en zwart zand. Steil ommhoog en ook omlaag. Sommige kraters zijn gevuld met water al dan niet vervuild door de vulkaan zelf waarbij je prachtige en vreemde kleuren te zien krijgt van groen, rood en donker blauw. Rookpluimen die tussen de spleten omhoog komen en de wolken (omdat je zo hoog zit) die regelmatig een mysterieuze aanblik gaf en alles in mist hulde. Alles gaf bij elkaar een intimiderende maar toch ook een fascinerende blik op de vulkaan regio. 2/3 was de wandeling door het desolate landschap daarna volgde 1/3 de afdaling naar de vallei. Dit stuk was redelijk saai in het begin was er lage vegetatie, daarna kwamen er steeds meer planten bij en uit eindelijk eindig je in het regenwoud waarbij het water uit de vulkaan zijn weg volgt naar het meer iets verder op. Een lange wandeling maar het was het dubbel zo dwars waard.
Rotorua is 1 uur rijden van Taupo maar het voelt zo anders aan. Het eerst wat opvalt is de geur. Het ruikt regelmaltig naar Rotte eieren. Dit komt omdat Rotorua te midden van het thermisch en vulkanisch gebied valt. Door de combinatie van diverse gassen kan het ontzettend stinken in de stad. Ze hebben ook diverse thermische parken rondom Rotorua zoals Waimangu en Wai o Tapu. Het laatste daar ben ik geweest. Ik zag hete modderpoelen, een geiser die heet water uitspuwt en heel veel gaten in de grond waar heet stoom uitkomt, heet water aan de oppervlakte, en diverse chemische en ook hete waterige plassen. Dat je hier beter niet in kan zwemmen wordt ook vele malen gewaarschuwd. Het kan ook wel eens zijn dat je al flauw valt voordat je erin stapt omdat er soms gassen vrijkomen die giftig zijn. In Rotorua is er ook de Kaikiati rivier ik hier een rafttrip gedaan. Ik heb al diverse keren meer geraft dus ik weet wat ik kan verwachten. Er was 1 verschil met de andere trips. Dat was namelijk dat het de grootste en de hoogste waterval ter wereld heeft waar je ‘veilig’ vanaf kan raften. Deze waterval is 7 meter hoog. Dat was best een leuke tocht. Omdat de stuurmannen van de raft organisatie in elke raft 1tje zat die heel grappig waren. Zo vroeg hij aan mij of ik mijn hand op wilde steken… toen zei hij ‘mooi we hebben een vrijwilliger’ en moest ik voorin in de raft plaats nemen om een kleine waterval en waterversnelling af te gaan om vervolgens door een rafter van een andere boot in het water getrokken te worden. Maar de hoogste waterval ziet er eigenlijk niet zo gevaarlijk uit als je eenmaal beneden bent en omkijkt. De ervaring zelf als er je vanaf gaat is wel een adrenalinekick. De spanning wordt opgebouwd en als je er eenmaal afgaat is er ook geen weg meer terug. Omdat er 3 dingen kunnen gebeuren. 1 de raft komt naar beneden, de raft blijft drijven en iedereen zit er nog in. 2 de raft komt naar beneden, de raft blijft drijven maar er vallen een aantal mensen in het water. 3. de raft komt naar beneden en valt om en iedereen valt eruit. Het was duidelijk dat ik voor op 1 wilde gaan of optie 2 en dat ik er in zou blijven zitten. De raft ging horizontaal naar beneden maakt een steile hoek wanneer hij het water raakt waardoor we bijna eruit vallen en komt een paar tellen onder water en uiteindelijk drijven we op het water met iedereen er nog in. Gelukkig!
Als afsluiter ben ik in Auckland voordat ik naar Los Angeles vertrek. Het is de grootste stad van Nieuw Zeeland. Met zijn 1,4 miljoen woont hier tevens bijna 1/3 van de inwoners in deze stad. Het is niet de hoofdstad, dat is Wellington (dat niet groter is dan Breda), maar het is wel de Financiële hoofdstad. Hier vind je ook de meeste financiële bedrijven, banken en ook reclamebureau’s. En ik heb er 1 bezocht, eigenlijk wel meerdere bureau’s maar die gaven niet thuis en kwam ik niet verder dan de receptie. Maar ik was wel welkom bij JWT Auckland, James Walter Thompson is een van de grotere bureau netwerken van de wereld. Ik maakte kennis met verschillende creatieven. Ik kreeg opbouwende feedback voor mijn portfolio maar ook kreeg ook een kijkje in de keuken hoe zij werken en hoe hun gedachte gang is van reclame. Een mooie afsluiter om toch nog iets met mijn vak te doen voordat ik het land verlaat.
De wolken kruipen over de heuvels en de hoge bergen om vervolgens weer in een fjord uit te komen waar dezelfde wolken haast verticaal de fjord overtrekken. Het land van Mount Doom en Rohan. Het land van zijn duizenden gezichten die zo divers zijn en je afvraagt of je wel in hetzelfde land bent. Niet groter dan Groot Britannië maar zo verschillend. Ik ben in New Zealand, het land van de film Lord of the Rings en The Hobbit trilogie, de Maori, The All Blacks en de Kiwi’s.
Voordat ik naar New Zealand was gevlogen had ik eerst nog een paar dagen in Australië. In Cairns had ik nog een paar dagen om de Daintree Rainforest te zien. Het oudste regenwoud ter wereld met diverse flora en fauna. Ik zag spinnen zo groot als je hand. Krokodillen in de Daintree rivier en Wallabies. Vanuit het regenwoud naar de zee. De dag erna ben ik wezen snorkelen in de Outer Reef. Daar had ik veel van verwacht omdat de schoonheid en de puurheid van het koraal en het rif zelf mooier is dan toen op de Whitsundays voer. En dat bleek. Het zag er fantastisch uit. 3 keer gesnorkeld op een verschillende plek. We zagen koraalriffen, zuilen die meer net 20 cm onder het wateroppervlak staan, haaien, inktvissen, enorme vissen van 1,5 meter breed en 1 meter hoog. Het water was zo helder dat het rif aan de oppervlakte zelfs kan zien. Absoluut de moeite waard geweest om daar te snorkelen. We deelden de boot met een groep duikers. De duikers hadden veel meer kunnen zien zoals ook Zeeschildpadden omdat ze dieper doken (20 meter). Maar als snorkelaar kon je gelukkig ook heel veel zien, gelukkig maar. De Outer Reef maakten zijn verhalen waar. De volgende dagen daarna ben ik naar Sydney gevlogen om daar mijn laatste dagen in Australië door te brengen. En het was ook mooi geweest. 2,5 week zon, zee, strand en The Great Barrier Reef en ik had behoefte aan iets anders. Niet voordat ik Mimi en Marc heb gezien. Mimi is goede vriendin van mijn moeder en zij samen met Marc had me een groot deel van Sydney laten zien. Het ontvangst was zeer hartelijk en ze lieten me de bekende Sydney Harbour Bridge, Opera House en een vaartocht over het water zien en ervaren. Omdat ik de meeste dieren van Australië nog niet echt had gezien afgezien van de krokodillen, spinnen, Wallabies en Koala’s namen ze mij mee naar een kleine dierentuin waar alleen Australische dieren waren te zien zoals (soms dodelijke) slangen, insekten, spinnen, nachtdieren, vogels, vleermuizen en natuurlijk Kangeroes. Dat het niet alleen mooi weer is in Australië heb ik gemerkt in Sydney die dag regende het pijpenstelen. Niet zomaar een beetje regen maar van die stortbuien die we wel eens meemaken in Nederland als het heel warm is geweest maar na een half uur overgewaaid zijn. Overgewaaid? Vergeet het maar in dit land. Het duurde zeker een paar uur voordat het droog werd.
De dag dat ik naar Nieuw Zeeland vertrok was met enige vertraging. Midden in de nacht kwam ik aan in Christchurch op het Zuidereiland. De volgende dag in Christchurch was duidelijk te zien wat de aardbevingen van 4 jaar geleden hadden aangericht. 70% van de gebouwen stond niet meer overeind en dat is te zien aan de diverse lege plekken. Christchurch voelt ook een beetje aan als een doodse stad. Ik had wel verwacht dat ze in 4 jaar tijd wat meer vooruitgang in zou zitten maar dat is er helaas niet. Veel straten zijn nog afgesloten en zagen eruit net als 4 jaar geleden na de aardbeving als ook de oude Kathedraal die nog in vervallen staat verkeerd en de helft van het schip is ingestort. Alhoewel er wordt wel volop gebouwd en de aardbevingen van 2010 en 2011 zo snel mogelijk te vergeten. Zo zijn er overal kunstprojecten om de stad wat meer leven in te blazen zoals het historisch centrum (waar nu niks meer van over is of de gebouwen die overheid staan verlaten zijn). Maar je vind nog wel leuke pareltjes zoals muurschilderingen, beeldjes die je her en der ziet, bepaalde plekken vind je winkels in containers die weer tezamen een soort winkelcentrum vormen met kekke kleurtjes. De mensen aldaar proberen het er beste van te maken. De oude Kathedraal is niet meer bruikbaar dus hebben ze een nieuwe moderne versie gebouwd the Cardboard Cathedral (de kartonnen kathedraal) wat een groot deel ook uit karton bestaan en 185 memorial van 185 witte stoelen ter gedachtenis van de 185 mensen die in de staat Cantebury tijdens de aardbeving zijn overleden.
Van het weemoedige Christchurch naar vrolijke Queenstown. 1/4 van de bevolking van Nieuw Zeeland woont op het Zuidereiland dat is dus niet veel en de ritten van plaats naar plaats doen zich regelmatig heel verlaten aan. Het heeft ook iets puurs. Onderweg zijn en bijna niet niemand tegenkomen. Het landschap van Christchurch naar Queenstown veranderde dramatisch. Van het Nederlandse vlakke landschap met heel veel koeien, naar de glooiende heuvels, naar Iers lijkend landschap, naar kaal landschap, naar bergen met alleen gras, neer zeer intimiderende bergen vol zwarte rots toen we Queenstown naderden. Queenstown is een combinatie van party, toerisme, backpack en outdoorsport plaats tegelijk. Er is voor elk wat wils. Maar wat me het meest bij gebleven is dat er hordes backpackers zijn die graag de bloemetjes buiten willen zetten door zoveel mogelijk bier achterover te keilen. Hmm dan hou ik het toch liever bij lekker ouwehoeren in de hostel met een biertje erbij. Maar dat het een party-town was bleek maar weer toen ik in mijn gedeelde slaapkamer van 6 bedden 2 jongens en 2 meiden waren die van plan waren om een ‘nummertje’ te maken. Een van de Nederlandse Backpackers wist me dat te vertellen, aangezien ik ook jong ben geweest liet ik het toe en ben ik 1 uur weggeweest om hun privacy te geven. De omgeving van Queenstown is fantastisch ik had een mountainbike gehuurd en ben gewoon gaan raggen door de natuur. Zandpaden, grind, stof, heuvel op en heuvel af door een landschap die in de Lord of the Rings werd gebruikt in de scenes van Rohan. Een overweldigend gevoel en een kick om door dit landschap heen te rijden. In 5 uur tijd 45 km afgelegd en ik kwam afgepeigerd terug van de biketocht. Milford Sound is de tweede uitstap. En de meeste mensen die in Queenstown zijn gaan voor deze uitstap. Milford Sound is een adembenemende fjord (of eigenlijk gezegd meerdere fjorden) die in oude tijden uitgeschuurd zijn door de gletsjers van toen. Ik ben in midden Noorwegen geweest en de fjorden daar gezien. Maar wat ik hier gezien heb is ongelofelijk. Haast kaarsrechte rotswanden die verdwijnen óf in het water óf in de wolken aan de bovenzijde. De rit ernaar toe, ik ging voor de eerste keer met de Kiwi Experience mee, was mede door de grappige chauffeur een leuke rit waar ik me in de ene verbazing viel in de andere. Het landschap naar Milford Sound was net zo indrukwekkend als Milford Sound fjord zelf.
Dacht je dat je het mooiste gehad te hebben? Dan heb je het mis. Van de fjorden ben ik ben de bus naar Franz Josef gegaan. Franz Josef is samen met het plaatsje Fox bekend om zijn gletsjer die vandaag de dag er nog steeds zijn. Helaas door de opwarming van de aarde en het steeds langzaam schuiven van de gletsjer is nog de vraag of je over 50 jaar de gletsjer kan beklimmen of bewandelen. Dat heb je goed gelezen ik heb een Glacierhike gedaan. En ik moet zeggen deze was - by far - een de mooiste gletsjerwandeling die ik ook gedaan heb. Omdat het niet meer mogelijk is, zoals een paar jaar geleden een vriend van mij heeft gedaan, om de gletsjer wandelend/klimmend op te gaan. Word je met de helikopter gebracht. De eerste dag dat ik in Franz Josef was heb ik eerst de gletsjer vallei wandeling gedaan tot aan de kop van de gletsjer, dat was al indrukwekkend. De helikopters die dag die af en aan vlogen maakte dat al duidelijk dat het niet verantwoord was om de gletsjer op te klimmen. De dag dat ik de gletsjer op mocht kreeg ik eerst een goede veligheidsbriefing en daarna konden we onze special kleding aan doen. Van beschermende kleding tot aan spikes onder je wandelschoenen. We liepen een stukje om vervolgens in de helikopter te stappen. Voor mij de aller eerste keer. Ik heb regelmatig met de vliegtuig gevlogen maar dit is zo anders. Je krijgt zoveel beter zicht op wat er om je heen gebeurd en wat er langs je vliegt. Eenmaal op de gletsjer klommen we erover en eronder, gleden tot aan de het gevaarlijkste stuk. Verder mochten we ook niet komen. Als de gletsjer tot dit punt over een aantal jaren gesmolten zou zijn, is het niet meer mogelijk om de gletsjer te kunnen bewandelen. Die 3 uur op een ijsvlakte die zijn schoonheid toont maar ook erg gevaarlijk kan zijn. De gids is er niet voor niks om te waarschuwen voor bepaalde spleten om daar niet in te vallen of rustig aan te doen met beklimmen of afdalen. Toen ik met de helikopter terug ging naar Franz Josef werd ik wel wat emotioneel. Al jaren geleden had ik zo graag deze Glacierhike willen doen. Met het ijs onder mij, de scheuren, de blauwe kleur, de schoonheid als het gevaar was de droom eindelijk in vervulling gegaan.
Een intermezzo volgt na Franz Josef. Een 10 uur durende trip van FZ naar Nelson. Waar ik wel de ruige westkust heb kunnen zien. In Nelson was ik hele 1 dag. Deze dag als rustdag ingepland, beetje gewandeld, maar Abel Tasman heb ik overgeslagen. Misschien voor de volgende keer. Een korte trip naar Picton alwaar ik de Ferry gepakt had naar Wellington. Wellington mag dan wel de hoofdstad zijn. Maar het straalt er niet echt van af dat het de hoofdstad is. De bravoure, die ik meestal in een hoofdstad aantref, mis ik. Wellington is ietsjes groter dan Breda. Terwijl de grootste stad Auckland 1.4 miljoen heeft… mis ik iets? Wellington is wel het culturele en politike hart van heel New Zealand getuige de musea en vooral het Nieuw Zeeuws erfgoed daarvan met de oorspronkelijke bewoners De Maori. Politiek omdat daar alle ambassades en ministeries zitten. De ambassade van de VS met al zijn veiligheidsmaatregelen: grote muren, bewakers, camera’s enz. zat pal recht tegenover mijn hostel waar ik zat. Overigens het leukste vond ik toch de voetbalwedstrijd tussen de Wellington Phoenix en de Melbourne Victory. Voetbalgek als ik ben voelde ik me net als een kind in een speelgoedwinkel.
Van Franz Josef naar Taupo. Taupo en omgeving is eigenlijk een groot Vulkanisch gebied. Het meer van Taupo ‘lake Taupo’ is het grootste zoetwater meer van Nieuw Zeeland en tegelijkertijd ook een vulkaankrater. De omgeving is kaal, desolaat, mooi maar ook gevaarlijk tegelijkertijd. De Tongariro Alpine crossing is de meest gelopen en populaire walks van New Zealand Het wordt als een van de mooiste Walks van de wereld genoemd. Dit gebied is trouwens ook gebruikt voor het decor van de Lord of the Rings (LOTR) trilogie voor het duistere land Mordor en Mount Doom. Het was voor mij bijna niet mogelijk om deze crossing te lopen. Ik heb wat moeten schuiven in mijn reisschema. Maar na veel wikken en wegen was zaterdag de laatste dag (dus ik heb een extra dag bij moeten boeken) om deze crossing te lopen. En ik zat ook nog te denken om de crossing op zondag te doen maar dat ik dan vanuit Rotorua een bus zou pakken (zou dan wel duurder zijn). Gelukkig achteraf niet gedaan. Zaterdag was de enige dag dat de Tongariro Alpine Crossing gelopen kon worden. De week daarvoor was alles afgelast en de week na zaterdag is alles afgelast. Dus ik mocht echt van geluk spreken. De 19,4 km heb ik helemaal uitgelopen in 7 uur. Daarbij heb ik ook nog Mount Tongariro beklommen (waar de crossing naar vernoemd is). De crossing is ongelofelijk en mag met recht de mooiste walk/hike van Nieuw Zeeland genoemd worden. Je wordt ’s ochtends afgezet door een shuttlebus. Veiligheid staat hier in een hoog vaandel omdat je wel in actief vulkanisch gebied loopt. Je moet je naam e.d. opschrijven als je terug komt van de lange wandeling moet je, je weer aanmelden zodat de organisatie je af kan strepen. Doe je dit niet is grote kans dat de politie je gaat zoeken. De tocht begint met een rotsgebied met veel lage vegetatie. Een mooi landschap waar beekjes en watervallen zijn. Dan veranderd het landschap dramatisch met in de achtergrond de vulkanen verdwijnt de vegetatie je loopt tegen een hoge muur van vulkanisch rots. De tocht gaat omhoog tot dat in het gebied komt tussen de vulkaan Mount Ngauhuroe en de bergrug Mount Tongariro. Mount Ngauhuroe heeft de bijnaam Mount Doom van LOTR je kan deze beklimmen maar ik was best geïntimideerd door deze berg dus besloot om toch maar de lagere Mount Tongariro te beklimmen. De tocht werd afgewisseld van hard rots, vulkanisch rots, kraters die bestaan uit bruin, oker en zwart zand. Steil ommhoog en ook omlaag. Sommige kraters zijn gevuld met water al dan niet vervuild door de vulkaan zelf waarbij je prachtige en vreemde kleuren te zien krijgt van groen, rood en donker blauw. Rookpluimen die tussen de spleten omhoog komen en de wolken (omdat je zo hoog zit) die regelmatig een mysterieuze aanblik gaf en alles in mist hulde. Alles gaf bij elkaar een intimiderende maar toch ook een fascinerende blik op de vulkaan regio. 2/3 was de wandeling door het desolate landschap daarna volgde 1/3 de afdaling naar de vallei. Dit stuk was redelijk saai in het begin was er lage vegetatie, daarna kwamen er steeds meer planten bij en uit eindelijk eindig je in het regenwoud waarbij het water uit de vulkaan zijn weg volgt naar het meer iets verder op. Een lange wandeling maar het was het dubbel zo dwars waard.
Rotorua is 1 uur rijden van Taupo maar het voelt zo anders aan. Het eerst wat opvalt is de geur. Het ruikt regelmaltig naar Rotte eieren. Dit komt omdat Rotorua te midden van het thermisch en vulkanisch gebied valt. Door de combinatie van diverse gassen kan het ontzettend stinken in de stad. Ze hebben ook diverse thermische parken rondom Rotorua zoals Waimangu en Wai o Tapu. Het laatste daar ben ik geweest. Ik zag hete modderpoelen, een geiser die heet water uitspuwt en heel veel gaten in de grond waar heet stoom uitkomt, heet water aan de oppervlakte, en diverse chemische en ook hete waterige plassen. Dat je hier beter niet in kan zwemmen wordt ook vele malen gewaarschuwd. Het kan ook wel eens zijn dat je al flauw valt voordat je erin stapt omdat er soms gassen vrijkomen die giftig zijn. In Rotorua is er ook de Kaikiati rivier ik hier een rafttrip gedaan. Ik heb al diverse keren meer geraft dus ik weet wat ik kan verwachten. Er was 1 verschil met de andere trips. Dat was namelijk dat het de grootste en de hoogste waterval ter wereld heeft waar je ‘veilig’ vanaf kan raften. Deze waterval is 7 meter hoog. Dat was best een leuke tocht. Omdat de stuurmannen van de raft organisatie in elke raft 1tje zat die heel grappig waren. Zo vroeg hij aan mij of ik mijn hand op wilde steken… toen zei hij ‘mooi we hebben een vrijwilliger’ en moest ik voorin in de raft plaats nemen om een kleine waterval en waterversnelling af te gaan om vervolgens door een rafter van een andere boot in het water getrokken te worden. Maar de hoogste waterval ziet er eigenlijk niet zo gevaarlijk uit als je eenmaal beneden bent en omkijkt. De ervaring zelf als er je vanaf gaat is wel een adrenalinekick. De spanning wordt opgebouwd en als je er eenmaal afgaat is er ook geen weg meer terug. Omdat er 3 dingen kunnen gebeuren. 1 de raft komt naar beneden, de raft blijft drijven en iedereen zit er nog in. 2 de raft komt naar beneden, de raft blijft drijven maar er vallen een aantal mensen in het water. 3. de raft komt naar beneden en valt om en iedereen valt eruit. Het was duidelijk dat ik voor op 1 wilde gaan of optie 2 en dat ik er in zou blijven zitten. De raft ging horizontaal naar beneden maakt een steile hoek wanneer hij het water raakt waardoor we bijna eruit vallen en komt een paar tellen onder water en uiteindelijk drijven we op het water met iedereen er nog in. Gelukkig!
Als afsluiter ben ik in Auckland voordat ik naar Los Angeles vertrek. Het is de grootste stad van Nieuw Zeeland. Met zijn 1,4 miljoen woont hier tevens bijna 1/3 van de inwoners in deze stad. Het is niet de hoofdstad, dat is Wellington (dat niet groter is dan Breda), maar het is wel de Financiële hoofdstad. Hier vind je ook de meeste financiële bedrijven, banken en ook reclamebureau’s. En ik heb er 1 bezocht, eigenlijk wel meerdere bureau’s maar die gaven niet thuis en kwam ik niet verder dan de receptie. Maar ik was wel welkom bij JWT Auckland, James Walter Thompson is een van de grotere bureau netwerken van de wereld. Ik maakte kennis met verschillende creatieven. Ik kreeg opbouwende feedback voor mijn portfolio maar ook kreeg ook een kijkje in de keuken hoe zij werken en hoe hun gedachte gang is van reclame. Een mooie afsluiter om toch nog iets met mijn vak te doen voordat ik het land verlaat.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
