Welcome in the Land of the Brave

Meer foto's zijn te zien op budiloonen.com.

De Arend staat fier overal op de grote gebouwen. Streng kijkend op iedereen in de straat. The Stars and Stripes wappert overal. Muscle cars: Mustangs, Dodge Challengers en Corvette rijden hier af en aan. Mensen die gek zijn van Basketbal, American Football, Baseball en (Ice)Hockey. Dit is inderdaad The Land of Brave de Verenigde Staten. Ik zit momenteel in Seattle en over een paar dagen steek ik de grens over met Canada. The US of A is een wereld vol met contrasten waarbij het land niet altijd zo ‘brave’ is.

Vanuit Nieuw Zeeland was het misschien logischer geweest om vanuit Auckland gelijk naar de Verenigde Staten te vliegen. Wat mijn trip aanzienlijk zou verkorten. In verband met mijn wereldticket was het goedkoper om via Sydney te vliegen. Eigenlijk is dat terugvliegen om vervolgens een stuk dezelfde afstand te vliegen richting de VS. Je zou denken de VS dan moet je heel veel veiligheidsmaatregelen hebben. Ik heb ze allemaal gehoord zo moet je, je mobiele telefoon of laptop aanzetten en volledige opgeladen zijn om aan te tonen dat deze het doet omdat men anders vermoed dat daar explosieven in zouden zitten. Een bijna striptease inclusief schoenen om door de beveiliging heen te komen, drugshonden, explosieven-scanners, strenge douane beambten, moeilijke vragen en als het een beetje tegenzit mag je lekker een half uur in een kamertje gaan zitten om goed ondervraagd te worden. Al deze dingen spookten door mijn hoofd heen. Afgezien dat ik nog een paar gegevens bij het inchecken in Nieuw Zeeland moest doorgeven heb ik heel de vlucht, vooraf en achteraf geen enkele moeilijke vraag of iets dergelijks gehad. Waar ik wel moeite mee had was de lange vlucht met 1 overstap was het best vermoeiend. Weinig kunnen slapen en het moeilijkste van alles een dag duurt 24 uur. De desbetreffende 17e april duurde voor mij 36 uur. Doordat je van NZ naar de VS vliegt steek je de internationale datumlijn over. Wat inhoudt dat je terug gaat in de tijd. Ik werd om half 2 ’s ochtends wakker om mijn bus te pakken naar het vliegveld, vlieg door de nacht naar de VS en je zou denken dat het de volgende dag de 18e is. Nee het is dan nog steeds de 17e april. Half 8 in de ochtend kwam ik daar aan. Een paar vragen gehad bij de immigratie wat kom ik hier doen en hoe lang ik van plan ben om te blijven was het stempeltje zetten en ‘Welcome in the United States’.

Los Angeles, Stad der Engelen, is de 2e grote stad van de VS (nummer 1 is New York) in de staat Californië. Groot en uitgestrekt mijn hostel zat aan Hollywood boulevard midden in Hollywood. Het duurde welgeteld meer dan 1,5 uur voordat ik met de transferbus van LAX (vliegveld van LA) op plek van bestemming was. Alle bekenden namen kwamen langs, Venice Beach, Santa Monica, Hollywood, Universal Studios, Beverly Hills, LAPD. Alles wat je kent van de films en boeken. Toch is Los Angeles niet zo’n veilige stad. Dat merkte ik toen ik door bepaalde wijken reed waar het zeer verpauperd was en alles was beveiligd met camera’s hekken, en hekken voor de huizen en ramen. Het mag dan niet in de top 10 van de meest gevaarlijke steden zijn in de VS (zoals Philadelphia en Newark) maar in bepaalde wijken moet je echt niet zijn zoals de wijk Compton. Ook is het niet zo heel verstandig om buiten het gebied van Hollywood op je eigen houtje ’s nachts als met daglicht te gaan wandelen. Zo is zelfs het gebied bij Hollywood tussen Hollywood Boulevard en de fameuze letters op de berg ‘Hollywood’ niet zo heel veilig. LA is de stad van de film en theater. Of het nu filmsterren zijn of straat theater alle soorten mensen trekken hier naar toe. Van toeristen tot filmmakers van acteurs tot zwervers en gekken. Vooral de laatste twee heb ik ontzettend veel gezien. Veel zwervers nog meer dan ik in de Aziatische landen gezien heb. Genoeg verhalen gehoord over het sociale systeem voordat ik naar de VS kwam. Maar dit kwam straight in your face. Hollywood is leuk maar ik vond Downtown LA veel leuker met zijn mooie architectonische gebouwen (zoals het Disney Theater), musea, het historisch centrum enz. Hier was er minder ‘kijk mij zo leuk zijn’ gehalte. In de Moca zag ik een indringende expositie en video montage van Kahlil Joseph over de Dubbel Bewustzijn. Hier gaat het over de zwarte gedeelte van de samenleving. Die voornamelijk veelal opgesloten zitten in de diverse gevaarlijke wijken. Amerika mag dan een smeltkroes zijn van culturen en identiteiten. Ik heb eerder wel de indruk dat de Hispanics (spaanstaligen uit de Zuid en Centraal Amerikaanse landen) meer geaccepteerd zijn dan de zwarten, lees Afro-Amerikanen, in de samenleving. De criminaliteitspercentage ligt zoveel hoger bij zwarten als ook de scheiding die nog hardnekkig aanwezig in o.a. vorm van werkloosheid, welvaart enz. Helaas haalt videomontage ook de rassenrellen van 1992 aan waar LA dagenlang letterlijk in vuur en vlam heeft gestaan n.a.v. de molestatie van Rodney King door de, zo men zegt, rascistische politie.

Een lange busrit van 8 uur kwam ik aan in San Francisco vanuit het Spaans vertaalt Sint Franciscus. San Francisco is een totaal andere stad dan Los Angeles. En persoonlijk valt LA in het niet met San Francisco. De stad mag dan wel kleiner zijn maar heeft zoveel meer klasse. De stad zag er overzichtelijker uit, schoner vooral. Er waren hier en daar ook zwervers maar dat was minder zichtbaar. Als je San Francisco zegt zeg je 2 dingen. Golden Gate Bridge en Alcatraz. Golden Gate Bridge is de eyecatcher in het Noorden van de stad. De grote rode brug, de eerste in zijn soort in de jaren 30, die de Golden Gate national recreation area verbind. Een mooie brug waar het soms errug hard kan waaien en waar het zo lawaaiig is dat je naar elkaar moet schreeuwen. Maar de brug zelf is zo onweerstaanbaar. Gebouwd in Art Deco stijl maakt het veel meer indruk dan de Oakland Bay Bridge die SF met de stad Oakland verbind. Vanuit de Golden Gate Bridge kan je het eiland Alcatraz zien liggen met zijn gelijknamige gevangenis. Van 1934 tot 1963 was het een van de best beveiligde gevangenissen van de VS. Beruchte criminelen zoals Al Capone hebben hier gevangen gezeten. De gevangenis is zo gewild dat er altijd een aantal dagen wachttijd nodig is wil je aan een kaart komen. Aangezien mijn tijd in San Francisco erg kort was had ik die tijd niet. Maar ‘there’s a catch’. Als je ’s ochtends vroeg gaat, en dan bedoel ik heel vroeg in de ochtend rond 7 uur, zijn er altijd kaarten beschikbaar voor die dag. En daar was ik wel blij mee omdat je zoveel verhalen en films heb gezien over dit mysterieuze eiland. Je leert niet alleen over de gevangenis. Het eiland heeft ook een flinke historie van de verdedigingswerken tijdens de Amerikaanse burgeroorlog, de gevangenis periode en de bezetting van de Amerikaanse Indianen. In San Francisco ben ik langs Goodsby, Silverstein & Partners geweest. Een van de meest gewaardeerde reclamebureau’s van de VS (ze hebben ook een vestiging in New York). Ik had daar een afspraak met Nick Klinkert een Nederlandse creatief directeur die al enige tijd in de VS zit. Een goed gesprek gehad en constructief naar mijn portfolio gekeken. Over creativiteit gesproken San Francisco bezit het grootst aantal online, computer en soft- en hardware bedrijven in de hele wereld. Ik ben er met de bus door heen gereden. Ze noemen het silicon Valley. Bedrijven zoals Facebook, Google, Apple, Microsoft hebben hier allemaal hun hoofdkantoor als mede ook de diverse panden voor ontwikkeling van de nieuwste gadgets of programmatuur.

Van - The Sunshine - State naar Oregon de ‘Beaver State’ - de Bever staat. Ik zou eerder zeggen de Green State. Het is net als Nieuw Zeeland een van de meest diverse staat als het gaat om landschappen. De omgeving Portland waar ik zit is een vulkanisch gebied. Maar je hebt de ruige zee, de enorme bossen. van de ruige bergen in het noorden en de heuvels in het zuiden. Helaas ben ik hier door heen gereden omdat ik niet zo heel veel tijd heb om de gehele staat te kunnen zien. Maar ik ben wel in de grootste stad van Oregon geweest: Portland. Dit is niet de hoofdstad dat is de stad Salem. Portland heeft de bijnaam: ‘City of Roses’ of Rose City. Dat komt omdat in Portland het klimaat zo goed is dat rozen goed gedijen. Vooral in het noorden van de stad is in Washington de rozentuin aangelegd en is tevens ook een testcentrum voor rozen welke rozen nu goed kunnen groeien en welke niet. De stad Portland is ook een aanjager voor talenten op muzikaal, theater, kunst en filmgebied. Het mag een van de kleinere steden zijn, niet veel groter dan de stad Den Haag, maar juist door zijn bescheidenheid en de grootte maakt het ideaal om als creatief talent te kunnen groeien. Zoals in een café zitten en dan een muziek optreden bij wonen van een aantal zangers en kleine bandjes. Of in de Pearl district veel Art galleries tegenkomen en praten met creatieven. Als ook een reclamebureau binnen wandelen bij toeval en dan expositie te bezoeken over Italiaanse Mode na 1945. Inderdaad het is een zeer creatieve stad. Portland staat ook bekend om zijn vele bruggen die over de Willammette Rivier gebouwd zijn om de stad als eenheid bij elkaar te houden. En dan is er iets waar ik me best om verbaasd had. Iedereen weet dat de Amerikaanse sporten zoals American Football, Basketbal, IJshockey en Honkbal zeer populair zijn. Zo staat iedereen op de banken, zelfs in het café, om de play offs te zien van hun lokale Basketbalploeg. Toch is in de Pacific North West (het Noord - Westen van de VS - PNW) iets vreemds aan de hand. Sport nummer 1 is namelijk voetbal. Ergens heeft het diverse factoren omdat Basketbal de enige Amerikaanse sport is die hier op professioneel niveau bedreven wordt maar voetbal heeft het overleefd door de Europese immigranten als ook de door de geïsoleerde ligging tov de rest van de VS. Je hoeft de stad maar door te lopen en je ziet overal logo’s en signing van de Major League Soccer en de lokale voetbal club: Portland Timbers. Het voetbal vuurtje wordt trouwens nog extra hard opgestookt als ze tegen Seattle spelen. 3 uur van elkaar rijden. Portland en Seattle (de staten Oregon en Washington) zijn twee aartsrivalen.

Seattle, Emerald City (Smaragden stad) de volgende stad die ik aan doe is de andere stad in de Pacific North West waar voetbal zeer populair is. En ik ben dankbaar dat ik getuige mag zijn van de meest intense derbies tussen de Portland Timbers en de Seattle Sounders. In tegenstelling tot de rest van het land zijn deze 2 clubs de enige clubs die bestaansrecht hebben in het hedendaagse voetbal in het algemeen. Hoewel Seattle een stuk groter is dan Portland en de sport deelt met American Football (de enige club in de PNW - The Seahawks), Basketbal (The Storms), Honkbal (The Marines) mag voetbal groot genoemd worden. In het stadion CenturyLink zaten er liefst ruim 40.000 man. Dat is zelfs meer dan bij NAC of bij de meeste Nederlandse voetbalclubs. Voetbal support zoals wij dat kennen staat daar nog in de kinderschoenen dus het is een mix van Amerikaanse entertainment (vuurwerk en muziek na een goal bijvoorbeeld) en Europese voetbal support (veel springen en zingen een fanatieke zijde die onvoorwaardelijke steun geeft). Het heeft nog niet een eigen identiteit afgezien dat ze óf van Seattle óf van Portland komen. Bijvoorbeeld om de supporters aan te jagen hebben ze diverse Capo’s (maw: leider) wat weer komt uit Italië. De liedjes komen grotendeels uit Engeland en de rest van Europa. Maar ze doen hun best we delen dezelfde passie en dat is voetbal. Ik heb het van dichtbij mee mogen maken. De fanatiekste supportersgroep van Seattle Sounders is de Emerald City Supporters kortweg: ECS. De dag dat ik arriveerde in Seattle ben ik gelijk de stad in gegaan. Op Pioneer square verzamelde de supporters en ik ben gelijk bij het ECS cafe wezen kijken. Ik raakte aan de praat met Ben. Een Amerikaan met Nederlandse roots (hoe toevallig) en hij is voor PSV. Zoals meeste voetbal fans bier drinken en een praatje. Ik merkte wel dat het wat familiair is en niet de echte die hard clubcultuur waar je niet zomaar tussen kan komen en mag staan zoals bij FC Sankt Pauli en de rest van de Duitse clubs het niet toegestaan is om foto’s te maken ivm de identiteit van de ultra’s of fans. Ben sprak openhartig over het voetbal in Amerika. En is er van overtuigd dat Amerikaans voetbal een rol van betekenis gaat spelen in de toekomst 50 of 100 jaar misschien maar niet nu, zo reëel is hij nu ook weer. Hij introduceerde me bij de ietwat die-hard fans zoals de Capo’s en diverse andere mensen. Ze keken verwonderd op dat een Europeaan uit Nederland kijken naar hun voetbalclub tijdens de PNW derby en dat maakt ze extra trots. De voetbalwedstrijd was qua voetbalniveau onderkant Eredivisie maar ik vond de clubcultuur veel belangrijker de mars naar het stadion was mooi om te zien. Maar de support is wel recht uit het hart en puur en juist niet gemaakt. Alhoewel de diverse sponsors dat wel willen met vuurwerk, en natuurlijk het volkslied aan het begin van de wedstrijd. Juist wat de ECS niet willen. Het is op de goede weg en inderdaad het heeft tijd nodig. Seattle won trouwens met 1 - 0 na een friemelgoal diep in de 2e helft.

Voor de rest is Seattle verder een mooi stad gelegen op de 7 heuvels (net als Rome) in geklemd tussen de bergen en de heuvels. Als je de stad nadert zie je de bergen met besneeuwde toppen in de achtergrond. Dat is de grens met Canada. Waar ik over een paar dagen heen ga. Het is een zeer schone en tolerante stad. De mensen zijn hartelijk en aardig en willen je altijd helpen. Er zijn zoveel musea dat ze niet op 1 hand te tellen zijn waarvan de EMP museum een van is. Een leuk museum over de hedendaagse muziek, film en beeldcultuur. Het is overigens de enige Science Fiction museum op grote schaal in de wereld. Een Star Wars expositie over de kleding, Science Fiction series o.a. Dr. Who, Star Trek worden tentoongesteld, een tentoonstelling over Nirvana en Jimi Hendrix en ook natuurlijk een expositie over de 12e man. De supporters die genoemd worden door het American Football team The Seahawks. Mikael komt een dezer dagen mijn reis vergezellen. Waar we onder andere de Boeing fabriek en de Space Needle gaan bezoeken.